Celebs

3 vrouwen vertellen ons het verhaal achter hun tattoo

Isaline Put

19 aug 2016

Steeds meer vrouwen laten tegenwoordig een tatoeage zetten. Gewoon, omdat ze het mooi vinden, of omdat het symbool staat voor iets belangrijks in hun leven. 3 vrouwen vertellen ons wat het verhaal is achter hun tattoo.

Majella (43) Webshop-uitbater – Ze heeft een Japanse kersenbloesem op haar pols

Ik heb er lang over nagedacht, want ik wilde niet zomaar een tatoeage. Het moest er een zijn met een bijzondere betekenis en liefst origineel. Ik dacht eerst aan een pauwenveer, die voor trots staat. Maar die tekening zou vijftien centimeter lang moeten worden, om de details van de veer in de verf te zetten. Dat vond ik te groot. Ik wilde iets subtiels, een beetje verborgen toch wel. Zo kwam ik bij de sakura of Japanse kersenbloesem, vrouwelijk en elegant. Ergens las ik dat dit staat voor vrouwelijke dominantie en daar kan ik me wel
in vinden (lacht). Voor mij is dat: sterk in je schoenen staan, weten wat je wilt, de wereld bekijken vanuit vrouwenkracht. Elders las ik dan weer dat de sakura een symbool is voor schoonheid, verandering en lijden, maar ook dat alles altijd weer goed komt. Ook dat is goed nieuws.

Sterk in je schoenen staan, weten wat je wilt, de wereld bekijken vanuit vrouwenkracht

Nee, ik was niet bang dat het pijn zou doen. Mijn enige vrees was dat de tatoeage niet professioneel geplaatst zou worden, dus zocht ik naar een vakman met goede referenties. Ik ben tevreden van het resultaat en krijg enkel positieve reacties. Sommige van mijn vriendinnen willen er zelf ook een, anderen hebben schrik dat ze er later spijt van zouden krijgen. Ik hoor zelfs van mensen die normaal gezien niet van tatoeages houden, dat ze de mijne toch mooi vinden. De binnenkant van de pols is ook een goeie plek. Voordeel is dat de huid daar niet snel veroudert. Ik wil er nog een, en ik weet al welke: twee zwaluwen net boven mijn enkel. Waarom? Omdat die vogels hun hele leven samenblijven. Een duidelijk statement.

Manon (31) Digital Project Manager – Ze heeft een ster, strikken en twee spreuken

Ever mine. Ever thine. Ever ours. Zo schreef Beethoven in 1812 aan zijn geliefde (origineel: ewig dein, ewig mein, ewig uns). En dit stond ook in de huwelijksgeloften die mijn man voorlas op onze trouwdag. Als antwoord daarop heb ik ‘Ever thine’ op mijn arm laten tatoeëren. We zijn gehuwd op de dag dat we negen jaar samen waren, intussen
zijn we vijftien jaar samen. Dit was niet mijn eerste tatoeage. Ik heb er drie. De eerste
is de fijne outline van een ster onder mijn enkel. Het was een probeersel, om te zien of ik de pijn aankon, zodat ik later een grotere kon laten zetten. En jawel, ik had de smaak te pakken. Kort daarna heb ik de twee andere laten zetten: de spreuk op de binnenkant van mijn pols en een roze strik op de achterkant van elk been. Mijn man is voorlopig nog blanco, maar hij denkt erover na.

De eerste is de fijne outline van een ster onder mijn enkel. Het was een probeersel, om te zien of ik de pijn aankon

Een tatoeage is een permanent juweel. Ik heb het altijd mooi gevonden bij anderen en ik heb vrij lang gewacht om er zelf eentje te laten zetten. Ik wilde iets waar ik eeuwig blij mee zou zijn, het moest meer dan gewoon esthetisch zijn. Ik moet er tenslotte elke dag naar kijken en er een goed gevoel bij hebben. Mensen vragen er vaak naar, omdat het zo apart is. Een bloem of vlinder is zoveel duidelijker. Dit verhaal blijft leuk om te vertellen. Wat als we ooit uit elkaar gaan? Dan blijft de herinnering, het zal dan minstens gaan over vijftien jaar van mijn leven die ik niet hoef uit te wissen. En bij mij zal de nadruk dan altijd liggen op de mooie herinnering.

Margo (25) Office Manager – Ze koos voor het cijfer vier en een hertenkopje

Mijn eerste tatoeage was een hertenkopje, in het midden van mijn hals achteraan. Het is een vooraanzicht in zwart-wit met een groot gewei. Ik koos ervoor omdat ik iets heb met hertjes. Je vindt ze ook terug als decoratie in mijn huis, aan de muur en op kaarsen bijvoorbeeld. Ik maak deel uit van een vierling, waarvan een eeneiige tweeling en twee aparte zussen, een drie-eiige vierling dus. Mijn zus Sarah kwam op het idee om een Romeinse vier te laten tatoeëren en Charlotte volgde al snel. Zij hebben het teken in hun nek laten zetten, op de plaats waar bij mij het hertenkopje staat, dus moest ik een andere
plaats kiezen. Het werd de binnenkant van mijn pols, en ik vermoed dat mijn derde zus Nina daar ook voor zal kiezen – ze moet hem nog laten zetten. Zelf vind ik dit een
fijne plaats, het is heel discreet.

Onze tatoeage is een symbool van verbinding, het benadrukt de band die we hebben

Deel uitmaken van een vierling is uiteraard uniek. Als kind ben je nooit alleen en dat heeft zijn voor- en nadelen, maar ik zou het toch niet anders gewild hebben. Nu hebben we elk ons eigen leven en we zien elkaar niet meer elke dag, maar je voelt toch hoe bijzonder die band is. Hoe ouder we worden, hoe leuker het is, zeker nu er een eerste zoontje is geboren. Onze tatoeage is een symbool van verbinding, het benadrukt de band die we hebben. Het geeft me telkens een goed gevoel als ik ernaar kijk. Ik merk dat er soms bij de oudere generaties nog een oordeel is over tatoeages. Tegenwoordig zijn tatoeages lang niet marginaal meer. Veel van mijn leeftijdsgenoten hebben er eentje of denken erover om er een te nemen. Vaak zijn de tekeningen ook klein en hebben ze een speciale betekenis, zoals bij ons.