Getuigenis: De man van Marianne kwam na 25 jaar huwelijk plots uit de kast

Feeling Redactie

22 jul 2016

Vijfentwintig jaar deelde Marianne lief en leed met haar man. Tot dat hij plots en totaal onverwacht uit de kast kwam. Ondertussen heeft hij een nieuwe vriend. Marianne vertelt haar verhaal.

Ik moet je iets vertellen

“Filip en ik waren meer dan vijfentwintig jaar getrouwd. We hebben samen drie kinderen. Alles liep goed, tot zo’n tien jaar geleden. Plots kregen we steeds meer ruzie. Altijd over kleine dingen, niet echt ernstige zaken, maar dat voortdurende gekibbel putte ons allebei uit. We vonden dat het zo niet verder kon, en dat we uit elkaar moesten gaan. Op een ochtend, voor we naar ons werk vertrokken, hadden we dat beslist. In de loop van die dag belde hij me op: ‘Blijf alsjeblieft wakker tot ik thuiskom vanavond, ik moet je iets vertellen’. Uiteraard is het eerste waar je dan aan denkt: hij heeft een andere vrouw. Dat speelde, door al onze problemen, toch al een tijd door mijn hoofd. Ik speculeerde zelfs over wie het kon zijn. Al dat piekeren had me compleet uitgeput. Toen hij die avond opbiechtte dat hij homoseksueel was, kwam dat voor mij als een donderslag bij heldere hemel.

Hij heeft het echt letterlijk moeten zeggen, ik had totaal geen vermoeden. Het was iets waar Filip al jaren mee rondliep. Hij verstopte het voor mij, probeerde het te overwinnen, er niet aan toe te geven, maar dat lukte natuurlijk niet. Het keerpunt kwam toen zijn vader stierf. Na zijn dood wilde hij niet meer met dat geheim leven. Zijn vader behoorde nog tot de generatie voor wie homoseksualiteit een groot taboe was.”

Opluchting en schuldgevoel

“De avond dat Filip het vertelde, was vreselijk voor ons allebei. Ik voelde de grond onder mijn voeten wegzakken, was helemaal overstuur. Maandenlang ben ik er kapot van geweest. Het malen in mijn hoofd stopte maar niet: was mijn huwelijk dan helemaal nep? Was onze liefde fake? Wat was er echt en wat niet? Hoe moest ik dit een plaats proberen te geven? Voor Filip was het ook heel moeilijk. Langs de ene kant was hij opgelucht omdat hij het eindelijk had kunnen zeggen, langs de andere kant zat hij met een huizenhoog schuldgevoel. Hij had verwacht dat ik hem meteen op straat zou zetten met zijn valies, maar hoe zou ik dat kunnen? Hij was de vader van mijn kinderen en ik hield nog altijd van hem. Dat was niet als bij toverslag verdwenen door zijn plotse mededeling.

Twee gezichten

Ons grote geluk is geweest dat we zijn blijven praten. We hebben het samen verwerkt, en dat is onze redding geweest. Kilometers langs het strand hebben we gewandeld, uren en uren hebben we gepraat. Ik heb hem heel erg op de proef gesteld, Filip moest eindeloos geduld hebben met mij. Steeds opnieuw moest hij me overtuigen dat hij me echt graag had gezien en nog altijd graag zag, maar ik was ontredderd, ik geloofde hem niet. Hij legde uit dat zijn geaardheid daarvan losstaat, dat liefde iets anders is dan lust, maar dat hij zijn geaardheid en zijn verlangens niet langer kon onderdrukken. Het was voor mij moeilijk te vatten.

Voor we het aan onze kinderen konden vertellen, moesten we eerst zelf sterk worden. Het heeft toch een aantal maanden geduurd voor ik alles wat meer in perspectief kon zien, dat ik besefte dat niet alles fake was geweest. Tegen dan begon het schizofrene bestaan dat we moesten leiden trouwens ook zwaar door te wegen, want ons leven ging natuurlijk ‘gewoon’ door. We moesten samen naar feestjes, en we werken nauw samen op hetzelfde bedrijf. Ook daar moesten we de schijn hoog houden. Ik moest continu wisselen tussen twee gezichten: voor de buitenwereld doen alsof er niets aan de hand was, en thuis, als ik de deur achter me dichttrok, die moeilijke situatie het hoofd trachten te bieden.

Dat kon ik niet meer volhouden, dus besloten we het aan de kinderen te vertellen. Ook voor hen was het serieus slikken, maar hun reactie viel al bij al nog mee: zij hadden al een vermoeden, omdat mijn man de laatste tijd nogal actief aan het chatten was geweest met een man. Ik had dat niet opgemerkt, want ik ben niet zo bezig met internet.Daarna lichtten we onze familie en vrienden in. We deden dat altijd samen, Filip en ik, omdat we niemand het gevoel wilden geven dat hij of zij moest kiezen, of dat een van ons beiden schuld had aan deze situatie. Bijna altijd kregen we heel positieve reacties en ook op het werk was iedereen begripvol. Toen de eerste pijn wat gemilderd was, kon er zelfs al eens een grapje worden gemaakt in het team. De weinigen die het niet konden plaatsen, namen zelf vaak afstand.”

Ondanks alles weinig verloren

“We zochten in die eerste moeilijke periode ook hulp bij een psychiater, die ons tijdens het hele proces zeer goed heeft ondersteund. Hij gaf geen oplossingen, maar opende wel poortjes, bood ons verschillende manieren aan om de zaak te bekijken. Hij stuurde ons onder meer door naar GETA, een vereniging voor getrouwde holebi’s. Daar hebben we enorm veel aan gehad. Plots besef je dat je niet alleen op de wereld bent met je probleem, dat er nog koppels in hetzelfde schuitje zitten. We keken er telkens naar uit om daarnaartoe te gaan.

En ja, toen kwam de man op de proppen met wie Filip al een tijd virtueel contact had: Paul. Na de eerste voorzichtige contacten online, besloten ze elkaar live te zien. Ik was daarvan op de hoogte, ik had dat expliciet gevraagd, omdat ik niet als een onwetende aan de zijlijn wilde staan. Filip vertelde me alles, en na verloop van tijd leerde ik Paul wat beter kennen. Ook hij bleek getrouwd en pas uit de kast gekomen. Wij behoren nu eenmaal tot de generatie bij wie nog niet zoveel openheid bestaat over homoseksualiteit. In het begin hebben we een aantal keer afgesproken met z’n vieren, met de twee koppels, maar dat verwaterde na een tijd.

Drie goede vrienden

Hoewel het in het begin moeilijk was, leerde ik Paul steeds meer appreciëren. Hij kwam almaar vaker over de vloer. Filip en Paul gingen heel discreet om met hun gevoelens als ik in de buurt was, ze lieten helemaal niet zien dat ze verliefd waren, maar toch was de situatie voor mij niet langer houdbaar. Drie jaar nadat Filip het mij opbiechtte, besloten we officieel te scheiden. We verkochten ons huis op het platteland en verhuisden naar de stad. Dat was vooral op mijn vraag. Je begrijpt dat in een dorp zulke dingen al snel over de lippen gingen, en daar voelde ik me ongemakkelijk bij. We zochten allebei een appartement in dezelfde buurt, en nu wonen Filip en Paul op loopafstand van mij. Dat is handig voor onze kinderen en kleinkinderen.

Nog altijd zijn er momenten waarop ik het heel moeilijk heb, maar ik kan niet verlangen dat Filip de rest van zijn leven zijn geaardheid onderdrukt. Hij werd er ook echt ziek van, dat hij zichzelf niet kon zijn. Het woord ex-man krijg ik zelfs vandaag moeilijk over mijn lippen, hoewel alles uiteindelijk vrij goed gekomen is. Nu zijn wij drie goede vrienden, Filip, Paul en ik. We gaan samen op reis, vaak samen op stap. Filip en ik gaan ook nog altijd samen uit werken, elke dag.

Als Filip en ik nu samen terrasjes doen en mannen keuren, blijken we altijd op dezelfde types te vallen

De kinderen hebben vrede met de situatie, en ik ga naar alle samenkomsten van de schoonfamilie. Voor de kleinkinderen is het evident dat ze aan deze kant één oma en twee opa’s hebben. Paul is deel van de familie en een van hun favoriete babysitters. Hoewel ik dus op een bepaalde manier mijn man kwijt ben, heb ik voor de rest weinig verloren. Het was uiteraard totaal anders geweest mocht Filip voor een andere vrouw hebben gekozen.”

Mijn ex-man en mijn allerbeste vriend

“Of ik nooit iets gemerkt heb, is de klassieke vraag. Eerlijk: nee. Achteraf vallen je natuurlijk een aantal zaken op. Bijvoorbeeld dat Filip graag vrouwelijke klusjes deed in het huishouden. Of dat hij op het voetbal van onze jongens altijd bij de moeders ging zitten, in plaats van bij de vaders. Een macho is hij nooit geweest, maar dat hij naar de mannen keek, is me nooit opgevallen. Het is ook het laatste waarop je bedacht bent hé, als je met iemand samen bent. Seksueel zat het in onze relatie al een tijd niet meer goed, maar ik dacht dat er misschien een andere vrouw in het spel was. Het feit dat de seks er niet meer was als bindmiddel, heeft er wel mee voor gezorgd dat onze ruzies maar bleven terugkomen.

Ik ben tevreden met mijn leven zoals het is

Zelf ben ik momenteel niet op zoek naar een nieuwe liefde. Ik geniet ervan om alleen te zijn, en ik kan dat ook goed. Ik ben tevreden met mijn leven zoals het is. Zeker in het begin dacht ik: laat me gewoon met rust. Als Filip en ik nu samen terrasjes doen en mannen keuren, blijken we altijd op dezelfde mannen te vallen.Dan denk ik: het zal toch niet waar zijn, straks val ik weer op iemand die zijn geaardheid nog moet ontdekken. Nee, laat dus maar. Ik had gehoopt om met Filip oud te worden, en dat heeft niet mogen zijn. Die pijn blijft. Gelukkig leven we nog in elkaars nabijheid, en kunnen we terugvallen op elkaar als dat nodig is. Ik koester hem nu als mijn allerbeste vriend.”

Lees hier nog meer straffe getuigenissen van Gwen die haar ex op heterdaad heeft betrapt en Veerle die bevriend werd op de vriendin van haar ex-man.

Openingsbeeld: stockbeeld.