BLOG: De gespeelde ontroering van Hillary Clinton
U heeft het misschien ook wel gezien, en als dat niet het geval is, moet u het fragment zeker even opzoeken: Mary J. Blige heeft gezongen voor Hillary Clinton. Dat deed ze niet op een concert, zoals je zou verwachten, maar tijdens een interview met de presidentskanditate. Een beetje bizar was het wel: de Amerikaanse R&B-legende zei dat ze zich al best al zingend kon uitdrukken en dus hief ze maar meteen American skin van Bruce Springsteen aan.
En wat deed Clinton? Die zat erbij en keek ernaar en ik had heel erg het gevoel dat ze even niet wist wat haar overkwam. Ergens begrijp ik dat wel: ik word al ongemakkelijk als mensen ‘lang zal hij leven’ voor me zingen, dus dat la Clinton even moeite had om zich voor de camera’s een houding te geven: alle begrip daarvoor.
Maar het venijn zat hem in de staart. Toen Mary J. Blige uitgezongen was, bleef het opmerkelijk stil. Ik had verwacht dat de vrouw die meer dan waarschijnlijk de nieuwe president wordt zou uitbarsten in een spontaan applaus of toch minstens een traantje zou wegpinken bij zoveel pathos. Maar niets van dat alles. Hillary keek de zangers aan en zei simpelweg ‘Oh Mary’.
Eerlijk: dat vond ik een beetje flauw. En vooral: ik vond dat ze net iets teveel haar best deed om er ontroerd uit te zien. En dat maakte dat ik haar niet geloofde. Misschien – en dat hoop ik – ben ik mis. En dan moet ik me hierbij bij haar verontschuldigen. Maar ik denk vooral dat ze zich niet bloot durfde geven omdat dat haar een sneer zou opgeleverd hebben van ene Donald Trump.
En dat is jammer. Want ik wil geen machinale politici zien, maar mensen met gevoelens. Omdat precies dat ons tot mens maakt. En omdat dat haar onderscheidt van degene die we echt geen president willen zien worden.
Lees ook de vorige blogs van Michaël:
- Lenen in de supermarkt
- Even sprayen tegen de blues
- Hoe goed zijn we eigenlijk?
- Ga terug naar start. U ontvangt geen geld.