Vrouw met Feeling: de favorieten van Veerle Baetens
Ze hebben voeling met de wereld, met wie ze zijn en wat ze willen. Elke maand laten we een Feeling-vrouw aan het woord over precies dat. Deze keer: Veerle Baetens, die de hoofdrol speelt in ‘Comeback’.
Wat me nu bezighoudt: Vorig jaar zijn twee projecten afgerond waaraan ik parallel zo goed als een decennium heb gewerkt: de bouw van ons huis en de verfilming van Het Smelt (haar regiedebuut, red.). Daarbovenop kwam het draaien van Comeback, een kortfilm, en noem maar op. Ik ben dan ook tegen een muur gevlogen, en lig nu gewoon even rustig brak te wezen. (lacht)
Aangrijpend nieuws: Al die mensonterende gruwel, in Gaza en op zovele plekken in de wereld. Het choquerende feit dat Trump opnieuw verkozen is geraakt. En bij uitbreiding hoe diepgeworteld het patriarchaat verankerd zit – en dat dat nu pas bij me doordringt.
Mooiste cadeau ooit: Mijn stiefzus is bijzonder getalenteerd in het geven van goeie cadeaus. Van haar heb ik een hele mooie, grote plant gekregen die perfect in ons nieuwe huis past. Andere keren gaf ze me een superinteressant boek en dan weer een massage.
Films/series die ik geweldig vond: Mammals, de documentairereeks van Sir David Attenborough (op VRT Max, red.). Ik was enorm onder de indruk van het baanbrekende Four Daughters, dat zweeft tussen documentaire en fictie. En minder recent: Hunger (uit 2008, red.) van persoonlijke revelatie Steve McQueen en Grave (uit 2016, red.), van Julia Ducournau.
Favoriete acteur: Charlotte De Bruyne, Eva in Het Smelt. Ze heeft zoveel meer in zich dan ze tot hier toe heeft kunnen en mogen laten zien. En een actrice die haar reikwijdte weliswaar beperkt heeft door een overdosis Botox, maar er toch in slaagt om weergaloos te blijven spelen: Nicole Kidman.
Muziek op repeat: Ik ben heel gevoelig voor lawaai en geluid. Als ik iéts van muziek moet kiezen, dan liefst iets rustgevends; Max Richter of een andere, eigentijdse klassieke componist. Zachte elektronische pop zoals Air of jazzstandards. Zo weinig mogelijk harde gitaren alleszins. (lacht)
Zonder dit kan ik niet: Schoonheid; kunst, natuur…
‘Toen Al Pacino in onze zetel kwam zitten, ben ik weggegaan uit schrik iets doms te zeggen’
Een onvergetelijke plek: Ons eigen mooie huis en de natuur rondom, het bos vlakbij. Toen we op deze grond aankwamen – net over de taalgrens –, voelde ik meteen de positieve vibe, en was de keuze snel gemaakt.
Wat me aan het lachen brengt: Pipi-kakahumor, volgens mijn man. (lacht) En de lovable loser: types als Steve Carell, John Cleese of Louis de Funès. Matteo Simoni in Callboys. Allemaal mannen, daar gaat mijn feminisme; vrouwen krijgen misschien te weinig de kans om grappige rollen te spelen? Accenten, ook hilarisch.
Bekende gasten op mijn droomdiner: Doe mij maar een tête-à-tête met Charlotte De Bruyne; zij is een van de weinige ‘bekende’ vrienden die ik heb. Ik zou anders op mijn ongemak zijn. Tijdens die Oscar-‘toestanden’ (in 2014 was ‘The Broken Circle Breakdown’ genomineerd voor ‘Beste niet-Engelstalige film’, red.) was ik op een feestje waar Al Pacino ineens in onze zetel kwam zitten. Ik ben gewoon weggegaan, uit schrik om alleen maar domme dingen te zeggen. (lacht)
Het moeilijkste aan de liefde: Dat je ze niet als vanzelfsprekend mag gaan beschouwen. Het evenwicht blijven vinden tussen stabiliteit en avontuur. In een aflevering van de podcast Where should we begin praat Esther Perel (host en psychotherapeut, red.) over exact dát met All Fours-auteur Miranda July. Een echte eyeopener.
De laatste keer dat ik gehuild heb: Ik heb met enkele vrienden gezorgd voor de hond van een vrouw die het heel moeilijk had. De reünie tussen beide was een prachtige ontlading.
Beste opvoedingstip: Als ouder – zo almachtig – sorry kunnen zeggen tegen je kind. Dat zorgt voor een opening, en maakt verbinding mogelijk.
Favoriete modeontwerper: Ik heb bewondering voor Tim Van Steenbergen die zijn kunst linkt aan een sociaal project. De pakken van Pursuit Femmes draag ik heel graag. En ik was erg onder de indruk van wijlen Alexander McQueen, een waar kunstenaar.
Favoriete kledij: Alles behalve jurken – dat is altijd gedoe voor mij. (lacht)
Favoriete shops: Bij Essentiel Antwerp vind ik dikwijls heel toffe dingen. Maar ik spring even graag binnen bij een tweedehandsboetiek of skateshop voor een trainingsvestje of een losse broek. En ik passeer geen vliegveld zonder bij Victoria’s Secret binnen te gaan om mijn voorraad strings aan te zuiveren. (lacht)
Stijlicoon: Billie Eilish, idool van mijn dochter, die sinds haar zestiende toch maar mooi de middelvinger opsteekt naar iedereen die een idee denkt te moeten hebben over hoe een vrouw eruit zou moeten zien.
Favoriete beautyproducten: Met beauty bezig zijn, is niet mijn sterkste kant. Ik smeer Environ-crème. En van de Zwitserse actrice Marthe Keller leerde ik om mijn gezicht dagelijks in te smeren met ijsblokjes van groene thee, lavendel en honing – wat zij op haar beurt geleerd had van Paul Newman. Of het effectief is, zal moeten blijken.
Hoe ik fit blijf: Ik doe aan kundaliniyoga, ik zou er graag in willen leren lesgeven. Ik wandel veel. En af en toe onderga ik een schoonheidskuur voor de billen, of het gezicht – een hydrafacial of vampire facial.
Must-follow op Instagram: Niemand, zou ik zeggen; ik word er niet blij van, de nieuwsstroom is soms gewoon te veel. @the.whitecube is wel fijn – en andere accounts rond kunst –, maar het is evengoed tijdverspilling.
Aan te raden podcast: Nog steeds niet overtroffen: S-Town. Ook goed bevonden: De Kunst van het Verdwijnen. Ik houd van geschiedkundige podcasts als De Bourgondiërs. Als vrouw die tegen de menopauze zit aan te schuren, laat ik mij graag informeren door Wijzevrouw of Het Cyclus Kompas – ik sta ervan versteld hoeveel ik nog niet wist.
Favoriet geluid: De natuur in de vroege ochtend.
Mijn grootste vergissing: ‘Crisissen zijn kansen’, zegt mijn vader altijd. Ik geloof dat er aan elke vergissing een mooie keerzijde zit – tenzij de vergissing te verwoestend is, natuurlijk.
Mijn grootste angst: Ik ben bang dat de mens intrinsiek slecht is, en destructief van aard; de antithese van De meeste mensen deugen van Rutger Bregman, helaas.
Favoriet restaurant: Een Aziaat.
Altijd op voorraad: Wortels voor mijn konijnen en koffie voor mezelf.
Het dringt nu pas bij me door hoe diepgeworteld het patriarchaat verankerd zit
Boek dat mij is bijgebleven: Cher connard van Virginie Despentes (uit 2022, een briefuitwisseling tussen de beroemde actrice Rebecca en de jonge romanschrijver Oscar rond thema’s als feminisme, #MeToo en verslaving, red.). Ik ben me ook door The Matter With Things aan het worstelen, van psychiater Iain McGilchrist. Hij stelt dat onze hersenen te verdelen zijn in twee helften, elk met hun manier van denken. En hoe daar vandaag een kritiek onevenwicht in zit, ten voordele van het ego, de ‘te bereiken’ doelen, gericht op succes en macht en ten nadele van het zorgende-empathische, het verbindende, het overzichtshoudende. Een inzicht dat ik zeker wil meenemen in mijn volgende projecten.
Guilty pleasure: Mijn overactieve schuldgevoel is net mijn probleem. Ik zou ergens willen landen tussen bewust leven en toch kunnen genieten.
Het toppunt van romantiek: Samen slapen op een zwoele zomernacht bij heldere hemel, een ster zien vallen, een verbindende wens doen en hopen dat de andere hetzelfde wenst. (lacht)
Gedroomd kunstwerk: ‘Het zotte geweld’, een mooi, vrolijk, bronzen beeld van Rik Wouters. Een vriend van mij had me er ooit eens mee vergeleken.
Beste aankoop voor mijn huis: Een leemkachel, met een bankje dat mee opwarmt. Er ligt een Natuurkudde-schapenvacht van Leen Ricour over, zo kun je erop zitten.
Slechte gewoonte waar ik vanaf wil: Te weinig sporten, nagel- en kaakbijten.
Wat ik doe voor de planeet: Ik probeer er een sport van te maken om zo ecologisch mogelijk te zijn zonder dat ik er ongelukkig van word. We wonen nu bijvoorbeeld dicht bij een station en daar maak ik zeer geregeld gebruik van. Mijn volgende doel is om als vegetariër minder kaas te eten.
Te tippen talent: Theatermaker en actrice Kiana Porte, ik heb haar monoloog gezien (‘Mag ik alstublief mijn schorpioenendans voor u doen?’, red.); zo mooi en heftig, en toch grappig.
Professionele ambitie: Ik wil blijven scenarioschrijven; we zijn stilaan gestart met die tweede film. En ik wil graag ooit een vzw oprichten die vrouwen en kinderen helpt.
De ultieme verwennerij: Lange massages. Weekendje weg met mijn man; de natuur in, wellnessen, lekker eten.
Alternatieve carrière: Als ik niet deed wat ik doe, zou ik iets met psychologie, filosofie, sociologie, antropologie willen doen. De mens proberen doorgronden, die snap ik niet altijd. (lacht)
Hoe we de wereld beter kunnen maken: Door te beseffen dat alles en iedereen deel uitmaakt van één groot geheel, en dat we dus baat hebben bij verbinding.
Wie is Veerle (46)?
• Is actrice, regisseur en scenarist.
• Is getrouwd en heeft een dochter, Billie-Louise Vlegels (16).
• Won in 2008 de Vlaamse TV-ster voor ‘Beste Actrice’ en ‘Populairste Televisiepersoonlijkheid’, beide voor de titelrol in telenovelle Sara.
• Is meest bekend van haar rol als Elise/Alabama in het Oscar-genomineerde The Broken Circle Breakdown – waarvoor ze in 2013 een European Film Award won – en als hoofddetective Hannah Maes in het misdaaddrama Code 37.
• In 2020 werd de Belgische film Une Soeur, waarin ze de hoofdrol speelt, genomineerd voor een Oscar in de categorie ‘Beste Kortfilm’.
• Debuteerde in 2023 als regisseur met de verfilming van Het smelt, de bestseller van Lize Spit.
• Zal als Naomi te zien zijn Comeback, dat in wereldpremière gaat op het Filmfestival Oostende op 31 januari. In dit langspeeldebuut van de broers Jan en Raf Roosens speelt ze samen met haar dochter Billie-Louise en Gorik van Oudheusden (aka Zwangere Guy).