De favoriete reisbestemmingen van Cath Luyten

Onze nieuwe Feeling-gastvrouw Cath Luyten houdt van reizen. Ze deelt met ons haar favoriete reisbestemmingen en leukste herinneringen van Thailand tot Oman. 

Lesotho

Klein staatje binnen Zuid-Afrika. Een van de armste plekken ter wereld, met een zeer hoge HIV besmettingsgraad. Ondanks hun sombere toekomst gaan de locals positief door het leven. Lachend en met de radio luid timmeren ze zij aan zij aan hun doodskisten. Een Britse familie runt er een paardenranch. Samen met de lokale bevolking trek je dan te paard door de bergen en dorpen. Surrealistisch. 

Oman

Eerste kennismaking met de Arabische wereld, en meteen overdonderd door haar schoonheid. Gastvrije bevolking & betoverende oases. Luxe (The Chedi in Muscat) en avontuur (slapen onder de sterren in de woestijn) kunnen er perfect gecombineerd worden. Magisch moment toen we ’s nachts de Carretta Carretta schildpadden zagen bevallen op het stand. Als pingpongballenmachines wierpen ze tot 140 eitjes. Het uitkomen van die eitjes gebeurt ontzettend snel en eens uit hun schaal kruipen de baby’s meteen naar zee. Met het licht van de maan als richtingaanwijzer. Subliem.

De westkust en -parken van de VS

Heerlijke roadtrip van 30 dagen met manlief. Vertrokken in San Francisco en aangekomen in Los Angeles. Ondertussen beren gespot in Yosemite, door canyons gewaad in Zion, eieren gebakken op de motorkap van onze huurwagen in Dead Valley, een van de meest gevaarlijke schorpioen ontmoet in een toilet van 1 vierkante meter én een kind verwekt in de Grand Canyon.

Thailand

Thailand blijft een topper.De eeuwige glimlach van de bevolking zou me er elk jaar doen terugkeren. Onbevangen door de straten van Bangkok slenteren, instant de honger stillen aan een van de duizenden foodstalletjes of met de boot over het water van de Chao Phraya scheuren. Thailand is ook een ontzettend kindvriendelijke bestemming, behalve die ene keer. We wilden aperitieven in de rooftop bar van het Lebua in the state tower (uit de film The Hangover) Helaas was die pas toegankelijk vanaf 7 jaar. Mijn zoon was toen 4, en hoe goed we ons best ook deden hem zeven te laten lijken (haar in een zijlijn, slippers vervangen door inderhaast aangekochte leren schoenen) het pakte niet. Gelukkig waren we op het dak van the Banyan Tree Hotel wel welkom. En dronken we de mislukte poging met meer dan 1 cocktail weg.

Lapland

Tegenwoordig kant en klaar aangeboden en de beste manier om even helemaal zen te worden. Kilometers uitgestrekte sneeuwvlakten, waar je over kan glijden op je sneeuwscooter maar als je je ecoafdruk minder groot wil, is eroverheen turen ook al goed. We maakten een tochtje met de Sampo, de enige ijsbreker ter wereld die toeristen aan boord neemt. Terwijl het schip zich een weg baant door de meterdikke ijslaag, kan je zelf het water in in ultra thermische pakken. Ik voelde me een teletubbie in die opgeblazen ballonpakken, maar koud was het niet. Zeer vreemde gewaarwording dat je daar in het water ligt, met om je heen enkel ijs. Zo ver je kan zien. Beetje Fargo gevoel ook wel.