Dé roman: Het Zwart en het Zilver
Ook een jong stel kan ziek worden van onzekerheid, van eenzaamheid. Nora en haar man willen zich met elkaar vermengen, maar zilver en zwart kunnen nooit in elkaar oplossen, zo blijkt. Als Mevrouw A. in hun leven komt, wordt ze meer dan hun huishoudster of de oppas van hun kind. Mevrouw A. vangt zwijgend al hun onzekerheden op, maar als ze ziek wordt en sterft, spelen hun angsten en verschillen opnieuw op. Het Zwart en het Zilver van Paolo Giordano (De eenzaamheid van de priemgetallen en Het menselijk lichaam) is één van de mooiste en delicaatste romans van dit jaar.
Wil je Paolo Giordano aan het woord horen? Op 23 oktober treedt hij in Kunstencentrum BOZAR in Brussel op, samen met Niccolò Ammaniti en Silvia Avallone.
Het Zwart en het Zilver, Paolo Giordano, Uitgeverij De Bezige Bij.
Lees hier al een fragment
Tijdens haar ziekte droomde Signora A. op een nacht van Renato. Het gebeurde zelden dat hij haar opzocht in haar slaap. Maar die keer stond hij voor haar, elegant als altijd, maar met een vilten hoed op zijn hoofd, wat raar was, want hij verdroeg geen enkel hoofddeksel omdat hij er kriebel van kreeg. Hij had zijn handen diep in zijn zakken, en zonder ze eruit te halen had hij haar liefdevol gevraagd om hem te volgen: ‘Kom, het is tijd.’ Signora A. was bang dat hij iets gevaarlijks in zijn zakken had zitten, daarom had ze hem gevraagd om zijn handen te laten zien. Hij negeerde haar: ‘Kom, we gaan, het is al laat,’ zei hij weer. ‘Ik wil niet, nog niet. Ga weg!’ Signora A. was achteruitgelopen. Renato had bedroefd zijn hoofd gebogen. Hij had zich omgedraaid en het donker had hem van kop tot teen verzwolgen.