BLOG – Elders is niet altijd beter

Michaël De Moor

De afgelopen dagen was ik in Stockholm en dat heeft me de ogen geopend. En niet zoals u dat misschien zou verwachten. Want ik weet niet hoe het met u zit, maar ik heb altijd de idee gehad dat Zweden – en Scandinavië tout court – zo’n beetje modelstaten zijn waar wij nog een voorbeeld aan kunnen nemen. U kent het wel: de levenskwaliteit is er erg hoog, net als de geluksfactor. En de steden zien er piccobello uit, met prachtige hedendaagse architectuur en een stadsplanning waar wij nog een puntje aan kunnen zuigen.

Mijn eerste ontgoocheling kwam al meteen toen ik in het Centraal Station van Stockholm de trein moest nemen. Ik had me verwacht aan een prachtig gebouw, maar dat viel even tegen.  Het station bleek een donkere burcht te zijn met lelijke plafonds en een niet al te klantvriendelijke architectuur. Ontgoocheling één was een feit.

Wanneer ik later die dag ging dineren met mijn Zweedse gastvrouw, begon ze spontaan over het feit dat ze een tijdje geleden naar de rand van de stad was verhuisd omdat de woonprijzen in het centrum compleet de pan uit swingen. ‘Maar jullie hebben toch die verkorte werkweek waar bij ons zoveel om te doen is en waar iedereen in België stikjaloers op is’, opperde ik. Haar blik verstarde en meteen liet ze me weten dat dat in het geheel niet klopt. Zij werkte veertig uur per week, zoals iedereen in België dat doet. Die zogenaamde verkorte werkweek bleek slechts voor een beperkt aantal mensen op te gaan.

Dat zette me aan het denken. Om de een of andere reden denken we maar al te vaak dat het elders beter is dan bij ons. Het is er mooier, beter geregeld, properder, noem maar op. Tot je er dan effectief komt en moet vaststellen dat het eigenlijk niet zo is. Dat er overal wel dingen mislopen. Het heeft me een nieuwe kijk gegeven op ons land. Want u kent het wel: we klagen toch maar zo graag op dingen die hier fout lopen en schermen er vaak mee dat andere landen de zaken beter aanpakken. Maar eigenlijk is het hier nog lang zo slecht niet. Daarom pleit ik ervoor om wat meer nationale trots aan de dag te leggen, in plaats van onszelf te relativeren, zoals we maar al te vaak doen. Want er is niets mis met een tikkeltje nationalisme. Ook wanneer de Rode Duivels niet aan de aftrap komen.

Lees ook de vorige columns van Michaël:

Partner Content

Gesponsorde content