Nore (25) onderging een gastric bypass: “Mijn overgewicht gaf mijn zelfvertrouwen een enorme slag”

Feeling Redactie

24 feb 2021

Een esthetische ingreep doet meer dan enkel een uiterlijk verschil maken. Drie vrouwen vertellen ons over hun operatie en hoe die een pleister legde op een innerlijke wonde. Nore (25) onderging een gastric bypass: “Door de vele horrorverhalen heb ik lang getwijfeld, maar ik ben blij dat ik de stap uiteindelijk toch gezet heb. Ik voel me beter, fitter en gelukkiger nu.”

“Overgewicht zit in de familie. Mijn ouders maakten me er van jongs af aan al op attent dat ik minder moest eten, want dat zou zich tegen me keren. In de puberteit begon ik echt uit te zetten. Ik sportte veel, maar ik at ook veel. Omdat het van mijn ouders niet mocht, begon ik stiekem te snoepen. Intussen schaamde ik me voor mijn gewicht. Eten werd een emotioneel ding in mijn leven. Ik at als ik gelukkig was, maar ook als ik verdrietig was. Eten stond eigenlijk heel centraal. Mijn overgewicht gaf mijn zelfvertrouwen een enorme slag, elke keer weer.

Op den duur was ik totaal niet gelukkig meer met wie ik was, ik vergeleek mezelf constant met anderen, vroeg me steeds af wat ik niet goed deed. Een paar jaar geleden kreeg ik ook fysiek last van mijn gewicht. Mijn knieën en voeten deden pijn, ik voelde me totaal niet meer fit. Ik woog 110 kilo, op een meter 69 is dat best veel. Relaties met jongens van mijn eigen leeftijd durfde ik niet aan, ik trok met oudere mannen op omdat ik vond dat die verder keken dan alleen naar mijn gewicht.”

“Relaties met jongens van mijn eigen leeftijd durfde ik niet aan, ik trok met oudere mannen op omdat ik vond dat die verder keken dan alleen naar mijn gewicht”

“Op mijn 23ste besloot ik er iets aan te doen, ik wilde een gastric bypass, een maagomleiding. Mijn toenmalige vriend raadde het me af, ik was goed zoals ik was, vond hij. Pas toen de relatie stopte, heb ik doorgezet. Ik wilde dit puur voor mezelf, niet voor een ander. Toch heb ik nog heel lang getwijfeld. Een gastric bypass is een zware ingreep. Ik kende een aantal vrouwen die het hadden laten doen, maar door de vele horrorverhalen over bloedingen en maagscheuringen heb ik lang niet gedurfd. Bij een gastric bypass wordt je maag verkleind tot ongeveer vijf procent van de oorspronkelijke grootte en je twaalfvingerige en dunne darm worden omgeleid. Zo komt er niet alleen minder voedsel je maag binnen, er gaat ook minder uit.”

“Het emo-eten is voorbij. In plaats van dat die zak chips leeg móést, heb ik nu genoeg aan een handjevol”

“Uiteindelijk heb ik dan toch de stap gezet, afgelopen zomer. In de eerste plaats vanwege mijn gezondheid, maar ook omwille van het algemeen beeld over slank zijn. Want dat is nog steeds zo, hoe je het ook wendt of keert, je moet er goed uitzien voor de maatschappij. En als je voller bent, wordt dat maar al te vaak als lelijk beschouwd. Inmiddels ben ik achttien kilo kwijt en dat is al een wereld van verschil. Ik voel me beter, fitter en gelukkiger. Ik kan eigenlijk alles weer eten, zelfs een glaasje wijn drinken én ervan genieten. Het emo-eten is voorbij.

In plaats van dat die zak chips leeg móést, heb ik nu genoeg aan een handjevol. Een streefgewicht heb ik niet, ik wil me gewoon goed voelen. Dat lukt, echt waar. Toch zie ik nog geen verschil met vroeger. Anderen zeggen dat ik fel vermagerd ben, ik zie nog altijd het dikkerdje in de spiegel. Ik vrees dat het aan mijn negatief zelfbeeld ligt. Soms durf ik al eens iets minder losse kleren te dragen, dat is best fijn. Het gaat stukje bij beetje. Al met al ben ik heel blij dat ik heb doorgezet, al heb ik wel angst dat ik straks weer te veel ga eten. Maar met de hulp van mijn omgeving en een diëtiste hoop ik deze levensstijl te behouden.”

Tekst: Joanie de Rijke.