Getuigenis: De kinderwens van Eva betekende het einde van haar huwelijk
De liefde kan mooi zijn, kan nerveus maken en kan pijn doen... Maar vooral: we kunnen er geen genoeg van krijgen. In onze rubriek ‘Over de liefde’ delen we jullie romantische verhalen én moeilijke momenten. Vandaag: Eva (36) zag haar huwelijk eindigen door een vurige kinderwens.
“Van jongs af wilde ik kinderen. Ik speelde gezinnetje met mijn pop en droomde van een sprookjeshuwelijk met een prins om samen baby’s mee te maken. Toen ik ouder werd, veranderde ik. Maar één ding bleef: mama worden was voor mij vanzelfsprekend. Toen ik op mijn twintigste Tom leerde kennen via gezamenlijke vrienden, had ik meteen vlinders in mijn buik. Hij was knap, we konden uren praten en hij had net als ik een kinderwens. Ik zat op een roze wolk: samen zouden we een prachtig gezin vormen.
Het huwelijk kwam er vijf jaar later en was alles waarvan ik had gedroomd. En wanneer ik 29 werd, begon het bij mij te kriebelen. We waren negen jaar samen, hadden allebei een vaste job. De tijd leek rijp voor een eerste kind. Tom wilde liever nog even wachten. Uiteraard respecteerde ik zijn beslissing. Het was niet gemakkelijk, maar ik wilde hem niet pushen.
“Toen ik Tom leerde kennen, zat ik op een roze wolk. Hij was de knappe prins met wie ik samen een prachtig gezin zou maken”
Toen ik 31 was en hij 35, was hij er eindelijk klaar voor. Ik liet mijn spiraaltje verwijderen en kon niet wachten om ons eerste kleintje in mijn armen te houden. Toen het de eerste maanden niet lukte, was ik teleurgesteld, maar ik bleef hoopvol. Bovendien steunde Tom mij en verzekerde hij me dat het wel goed zou komen. Naar de dokter gaan, vond hij niet nodig. Toen het enkele maanden later nog niet lukte, deed ik dat echter wel. Ze vonden niet direct een oorzaak voor ons probleem, maar raadden ivf aan. De kansen op een natuurlijke zwangerschap dalen immers wanneer je ouder dan 30 bent.
Toen ik thuiskwam, kon ik niet stoppen met huilen. Tom had het minder moeilijk. Hij kon zich ook een leven met ons twee voorstellen. Voor mij kwam het vreselijk hard aan. Bovendien voelde ik dat ik het Tom kwalijk nam. Ik was ondertussen 32 en voelde de klok tikken. We startten meteen met kunstmatige inseminatie en later met IVF. De behandelingen waren loodzwaar, maar een zwangerschap bleef uit.
“Wanneer hij adoptie voorstelde, ontplofte de bom. Ik wilde voelen hoe het was om een eigen kind te baren, mijn eigen vlees en bloed in mijn armen te houden”
We kregen steeds vaker discussies. Tom verweet me dat ik niet meer de leuke Eva was van vroeger en ik vond dat hij te weinig betrokken was. Ik hield van hem en vocht voor hem, maar tegelijkertijd voelde ik de frustraties iedere maand toenemen. Wanneer hij op een dag adoptie voorstelde, ontplofte ik: ik wilde voelen hoe het was om een eigen kind te baren, om dat eerste moment met mijn kind te beleven. Ik hou van alle kinderen, maar adoptie zou mij nooit hetzelfde gevoel geven. We leken elkaar steeds minder goed te begrijpen. Ik nam afstand van hem en van intimiteit was amper nog sprake. Het enige dat telde was een kind krijgen. Hij wilde plezier halen uit het leven en ging steeds vaker op stap met vrienden om zijn gedachten te verzetten. Het dreef ons uit elkaar.
“Terwijl ik mezelf terugtrok en me enkel focuste op zwanger worden, zocht hij plezier op. Hij ging steeds vaker feesten en drinken met vrienden. Langzaam groeiden we uit elkaar”
Op een dag zei hij me dat hij niet meer kon, dat hij de Eva van vroeger terug wilde en dat hij op deze manier zelfs geen zin meer had in een kind. Ik vloog uit en we hadden zware ruzie. Hij besloot even bij zijn broer te logeren en hoewel we daarna nog uren gepraat hebben, was de enige conclusie dat we verschillende dingen wilden. Een breuk was onvermijdelijk. Al was dat niet gemakkelijk, want hoewel het de laatste jaren vreselijk was, zie ik Tom doodgraag, en ik ben zeker dat hij ook nog van mij houdt. Toen ik enkele maanden geleden op Facebook zag dat hij een nieuwe vriendin heeft, kwetste me dat vreselijk. Maar ik heb besloten vooruit te kijken en op mijzelf te focussen. Ik wil bewust alleenstaande moeder worden van een spermadonor. Mijn sprookje zal misschien anders worden dan gedacht, maar mama word ik zeker, dat kan ik ook zonder knappe prins.“
Meer over de liefde:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier