Vrouw met Feeling: de favorieten van designer Murielle Scherre
Ze hebben voeling met de wereld, met wie ze zijn en wat ze willen. Elke maand laten we een Feeling-vrouw aan het woord over precies dat. Deze keer: Murielle Scherre, die net een collectie van ingezamelde jeans met e5 lanceerde.
Wat me nu bezighoudt: Verandering. Eigenlijk wilde ik gewoon een nieuwe webshop bouwen, maar het heeft ertoe geleid dat ik mijn hele beeldtaal en marketingstrategie in vraag ben gaan stellen. Een goeie oefening na twintig jaar La fille d’O.
Nieuws dat me heeft aangegrepen: De totstandkoming van de duivelse drievuldigheid Trump–Musk–Poetin – lastig om er geen conspiracy theory in te zien. Het is een uitdaging om hoopvol te blijven in het licht van de bedreiging van vrouwenrechten, rechten voor transpersonen… Van datgene wat we als de verworven norm zijn gaan zien.
Mooiste cadeau: Een verrassingsreis IJsland voor een Wim Hof-koudestage. Een fantastische confrontatie met de capaciteit van ons lichaam, het ownership dat het ons biedt. We hebben als mens weinig nodig; we hoeven niet afhankelijk te zijn van het systeem.
Zonder dit kan ik niet: Ik heb vroeger nooit lang in één huis gewoond, materie geeft mij daarom een – vals – gevoel van veiligheid. Energie is waar het mij echt om draait; connecties.
Aan te raden film of serie: Ik word niet meteen enthousiast van series, wel van boeken. Eigenlijk zou In Defence of Witches: Why women are still on trial van Mona Chollet (een essay over de heks als feministische rebel, red.) zo snel mogelijk verfilmd en door iedereen bekeken moeten worden.
Favoriete acteur: Matthew McConaughey heeft een boeiende uitstraling. Tom Hardy ook, maar dat is vooral omdat er heel veel foto’s zijn van hem met hondjes. (lacht)
Muziek op repeat: Ik ben echt een ‘clusterluisteraar’; ik kan maanden obsessief naar één band luisteren. Laatst nog Radiohead en The Cure – ik denk dat ik mijn midlifecrisis nader. (lacht) Amyl and the Sniffers. Christeene (aka Paul Soileau) en M.I.A.; toeval wil dat ze allebei mijn lingerie dragen.
Een onvergetelijke plek: Het strand van Oostende. Als kind ging ik er één keer per jaar naartoe, die ene tropische zomerdag bij 21 graden. (lacht) Nu ben ik dagelijks minstens één uur op dat strand. Onze platte zee, met haar grijs, blauw, giftig groen, is prachtig.
Wat me aan het lachen brengt: Woordmopjes – als ‘‘t overzicht’ in mijn hoofd ‘toverzicht’ wordt, moet ik al gniffelen. Ik ben een Maagd, wij zijn echt de nerds van de dierenriem.
Bekende gasten op mijn droomdiner: Peaches (electroclashzangeres, red.) – living legend, ik heb al met haar samengewerkt –, M.I.A., Carl Gustav Jung (de grondlegger van de psychoanalyse, red.), Alejandro Jodorowsky (filmregisseur, red.), David Lynch voor de sfeer, Félicien Rops (Belgisch kunstenaar, red.), Hans Bellmer (kunstenaar, red.), wijlen kruidkundige Juliette de Bairacli Levy, Maria Treben, ook kruidkundige, en Hildegard van Bingen (benedictijnse abdis, red.).
Het moeilijkste aan de liefde: Communicatie, dat geldt voor elke vorm van relatie. Geweldloze Communicatie van Marshall Rosenberg zou verplichte lectuur moeten zijn op school; we leren wél alle rivieren, maar niet hoe je op een oprechte, niet-aanvallende manier met elkaar kunt communiceren.
De laatste keer gehuild: Ik huil bijna elke dag. Dat heeft te maken met mijn ‘human design’, een soort zelfkennissysteem dat de blauwdruk inhoudt van hoe je in elkaar steekt. Volgens die theorie heb ik een open, ongedefinieerd centrum en neem ik makkelijk energie over van anderen om mij heen. Ik detecteer tot het griezelige toe hoe andere mensen zich voelen en dus ook als dat niet goed blijkt.
Beste opvoedingstip: Een kind moet je voorzien van de basisnoden, en dan moet jij met jouw eigenheid en talenten baan ruimen. Het zich ook laten ontplooien in sterktes die niet per se de jouwe zijn.
Favoriete designer: Mode is vaak een interpretatie van iets bestaands; van architectuur, beeldhouwkunst, fotografie… Daarom vind ik Margiela wél interessant, hij stelt dat systeem in vraag. En wijlen Vivienne Westwood, vanwege haar activisme.
Favoriete labels en shops: Armed Angels. En e5 natuurlijk. Ik ben ooit mode gaan studeren omwille van het betoverende ervan. Onze uniseks e5-collectie is dat ook, en – anders dan de fast fashion – toegankelijk, zorgeloos en inspirerend. Waar vind je dat nog?
Favoriete kledingstuk: Een kasjmieren trui – ik ben heel gevoelig aan stoffen– van de Oxfam-tweedehandswinkel, waarvoor ik de volle twee euro heb betaald.
Stijlicoon: Uw nonkel, wiens kleren ik bij de Oxfam-tweedehandswinkel haal.
Favoriete beautyproducten: Ik kocht vroeger heel veel cosmetica, maar toen heb ik een mega burn-out gehad en ben ik me gaan verdiepen in hormoonverstoorders en stoffen die belastend zijn voor je lever. Ik heb dan een jaar enkel amandelolie en tandpasta gebruikt qua verzorging. Ik wilde mezelf ook terug herkennen in de spiegel. Intussen ben ik bezig met een eigen lijn van zelfgemaakte producten.
Hoe ik fit blijf: Ik rij paard. En ik wandel elke dag twee uur met mijn hond.
Favoriete podcast: Ik heb tijdens het verbouwen uren naar podcasts geluisterd. Ze staan op mijn Spotify-account verzameld onder de naam The Grind, o.a. Witch en Child van de BBC, en Bob (van AudioCollectief SCHIK, red.).
‘Ik detecteer tot het griezelige toe hoe andere mensen zich voelen’
Must-follow op Instagram: Laura Ramoso (@lau_ramoso). Zij kijkt ontwapenend grappig naar zichzelf.
Favoriet geluid: Tegen menselijke eetgeluiden kan ik niet, maar mijn hond een wortel horen verorberen vind ik wél leuk.
Mijn grootste vergissing: Ik denk dat ik te lang te lief ben geweest, omdat ik aangeleerd heb gekregen dat meisjes dat horen te zijn.
Mijn grootste angst: Verdrinken – niet meer kunnen ademen vind ik een heel griezelig idee.
Favoriet restaurant: Ik zit schandalig veel in CultuurCafé De Grote Post in Oostende. Ik eet vlees noch zuivel en daar hebben ze de lekkerste, gezondste, lokale vegan gerechten.
Altijd in voorraad: Kombu (zeewier, red.), een pot miso, gedroogde shiitake.
Boek dat mij is bijgebleven: Psychomagic van Alejandro Jodorowsky en Hagitude: Reimagining the Second Half of Life van Sharon Blackie, over mythische figuren en archetypes. Iets waarbinnen ik als vrouw van 47 soms nog mijn weg moet vinden.
Guilty pleasure: Daar doe ik niet aan. In die 8 jaar op een katholieke school hebben ze geprobeerd om mijn plezier te vervangen door schaamte en schuld. Als ik iéts moet kiezen: fotograferen wat mensen liever verstoppen – dan zijn ze net het mooist, aandoenlijk, echt.
Toppunt van romantiek: Een scène in The Brown Bunny (een onafhankelijke erotische roadmovie met Chloë Sevigny uit 2003, red.) van Vincent Gallo: zij zit op zijn schoot in zo’n photobooth en hij zegt: ‘Let’s just spend time’.
Gedroomd kunstwerk: Maman van Louise Bourgeois, voor in mijn tuin.
Beste aankoop voor mijn huis: Een draadloze bluetoothkoptelefoon, om al verbouwend mee naar podcasts te luisteren. Dat en knielappen.
Slechte gewoonte waar ik vanaf wil: Ik maak geen volzinnen. En ik zet mijn muziek altijd te luid – ik voel het graag in heel mijn lijf –, met gehoorschade als gevolg.
Wat ik doe voor de planeet: Wat doe ik niét voor de planeet?!
Talent dat ik tip: Mijn lief Jan Verstraeten (muzikant en kunstenaar, die op 13 mei zijn EP voorstelt in een uitverkochte AB Club, red.).
‘Ik ben te lang te lief geweest omdat meisjes dat zo aangeleerd krijgen’
Ultieme ambitie: Ik maak soutiens. 90 procent van mijn job is vandaag echter emotionele ondersteuning, slechts 10 procent letterlijke. Dat zou omgekeerd moeten zijn: ik wil dat mensen zich eindelijk zelfzeker en vrij voelen en dat bloot zijn niet langer confronterend is.
De ultieme verwennerij: Saunaën, in stilte al die zintuiglijke indrukken opdoen. Bijna ondraaglijke warmte én koude; in IJsland heb ik 5 uur in het diepste donker van een zweethut gezeten – wat onmogelijk voelde –, om dan terug buiten te komen en in de sneeuw te rollen. Yes please.
Alternatieve carrière: Als kind wilde ik veearts of architect worden, maar met mijn dyslexie en dyscalculie was dat geen optie. Maar nu ik een eigen verzorgingslijn ontwikkel, zou menig leerkracht bio en fysica versteld staan.
Hoe we de wereld beter kunnen maken: Door ons bewust te zijn van de impact die onze keuzes kunnen hebben. Als we collectief en wereldwijd kunnen beslissen om mondmaskers te dragen, kunnen we met diezelfde eendracht ook kwaadaardige miljardairs boycotten.
Wie is Murielle Scherre (47)?
• Heeft een dochter Rocci Lia (12) en is samen met Jan Verstraeten. Ze wonen in Oostende.
• Studeerde in 2011 af aan de modeafdeling van het KASK in Gent.
• Lanceerde in 2003 lingeriemerk La fille d’O, dat duurzaamheid, bodypositivity en genderfluïditeit vooropstelt.
• Bracht in 2005 en 2007 de autobiografische boeken Lingerie & Lollipops en Kruisverhoor uit.
• Draaide in 2009 de film J’fais du porno et j’aime ça, die verscheen bij het blad Goedele Magazine.
• Kwam bij de lokale verkiezingen van 2024 in Oostende op voor Groen.
• Is te volgen op de Instagramaccount @aultre_ne_veulx_estre, waar ze haar eigen foto’s post.
• Lanceerde een denimcollectie met e5, verkrijgbaar in alle e5-winkels alsook via e5.be.
