Red Sebastian: “Als je er niet in gelooft, dan gaat het ook niet lukken en als je niet wilt winnen, moet je niet meedoen”
Als zijn 26ste verjaardag op de dag van de halve finale een voorteken mag zijn, dan schopt Red Sebastian het ver op het Eurovisiesongfestival. Zelf gaat hij voluit voor de overwinning. Twaalf punten voor België en dubbel zoveel vragen aan de man in red.
Op de plek in hartje Gent waar eind negentiende eeuw circusvoorstellingen doorgingen, verwijzen dezer dagen enkel de naam en vorm van het gebouw nog naar dat verleden. Vandaag vind je er geen clowns en acrobaten meer, maar start-ups en een zuurdesembakkerij. De voormalige paardenstallen transformeerden tot vergaderruimtes en de oude scène tot een auditorium waar allerhande conferenties doorgaan. Via de olifantenhelling van weleer bereik je de middenpiste met ruimte voor horeca en kunstinstallaties.
‘De Nieuwe Cirk’, zoals het pand in de volksmond heette, is een moderne stadshub geworden en toch waart de geest van vroeger hier nog steeds rond. Wanneer een knalrode gedaante het middenplein van het Wintercircus betreedt, kan de show beginnen.
Dames en heren, jongens en meisjes, en al wie niet in genderhokjes gelooft, het circus is opnieuw in het land en het heet Eurovision! Alle controverses en boycots ten spijt blijft de liedjeswedstrijd bekoren en dat is grotendeels te danken aan één kandidaat: Red Sebastian, pseudoniem van Seppe Herreman. De Oostendenaar met het vuurrode haar wist met zijn dromerige danceschijf ‘Strobe Lights’ publiek en jury te overtuigen.
In mei brengt hij de Zillion naar Bazel, waar eerst de halve finale en vervolgens de finale van het 69ste Eurovisiesongfestival plaatsvindt, en bindt hij met zijn falsetto de strijd aan tegen 36 andere landen. Vandaag zet hij zich rustig neer met een theetje – “Goed voor de stem” – voor een gesprek over raves, alter ego’s en jezelf durven zijn.
Een rode wereld
Ik zie het rood van circustenten en racewagens. Welke associaties roept de kleur bij jou op?
Herreman: “Passie en vurigheid. Dat zijn ook de zaken die ik op het podium wil uitstralen. Het grote publiek heeft me pas recent leren kennen, maar Red Sebastian bestaat al veel langer. Ik koos mijn artiestennaam in 2019, twee jaar nadat ik aan het conservatorium startte. Ik begon op dat moment nummers in het Engels te schrijven en bedacht me dat Seppe Herreman toch wel erg Vlaams klonk.” (lacht)
Kleurde je je haar toen al rood?
Herreman: “Nee, dat kwam later pas. Rood zat ‘m destijds veeleer in de details: een rode trui of microfoon. Pas enkele maanden voor de start van Eurosong stelde mijn manager voor dat ik mijn haar rood zou kleuren. Nadat ik een foto van mezelf met rood haar had gefotoshopt besloot ik het erop te wagen. Ik heb mijn kapper opgebeld en gezegd: ‘Knalrood, en niet te veel vragen stellen.’ (lacht) ‘Haat ik het, dan kan ik voor een broske gaan en is het rood eruit voor we de trailer opnemen’, dacht ik nog. Gelukkig was dat niet nodig. Nu is rood mijn naam en mijn merk. Mijn hele wereld is rood gekleurd.”
Ik wil onze ravecultuur tonen aan de rest van Europa en iets typisch Belgisch brengen
Van een signature look gesproken.
Herreman: “Het is herkenbaar en ik denk dat België zoiets nodig heeft. Bovendien hebben heel wat artiesten waarnaar ik opkijk een opvallend alter ego. Neem nu Christina Aguilera, een van mijn idolen. Zij debuteerde als ‘baby Christina’, een popprinses à la Britney. Nadienkwamen de sexy chaps (chaparreras, leren beenbeschermers, red.) en de dreadlocks, daarna ging ze de old Hollywood-tour op. Zij inspireert me om volledig voor een bepaalde stijl te gaan. In een interview vertelde ze ooit dat ze altijd rode lippenstift draagt om in de juiste sfeer te komen, zelfs wanneer ze in jogging in de studio staat. Zelf maak en kleed ik me ook steevast op wanneer ik moet zingen. Zelfs wanneer dat in een klein klaslokaal van het conservatorium was voor drie juryleden.”
Wat Christina en vele anderen doen, noemen we tegenwoordig era’s. Kunnen we na Red Sebastian ook een blauwe of gele versie van jou verwachten?
Herreman: “It’s in the name, dus ik denk niet dat ik snel van rood zal afwijken. (lacht) Die naam is trouwens een verwijzing naar de krab uit De Kleine Zeemeermin. Ik was als kind echt een Disneyfan, en ben dat nog steeds eigenlijk. Voor mij waren die sprookjes een manier om te ontsnappen aan de werkelijkheid, ook al heb ik een fijne jeugd gehad met geweldige ouders, familie en vrienden. Disneyfilms moedigden me aan om groots te dromen.”
Barbies en haters
Sebastiaan de krab doet me ook denken aan je geboorteplek Oostende, een stad die verbonden is met artiesten als Arno en Marvin Gaye.
Herreman: “Oostende is voor mij het begin van alles. Toen mijn ouders zagen dat ik als kind graag zong en danste, hebben ze mij ingeschreven aan de lokale muziekschool. Ze stonden er ook op dat ik pianolessen zou volgen, zodat ik mezelf zou kunnen begeleiden. Soms zat ik met tranen achter de toetsen, wachtend tot de keukenwekker het einde van mijn dagelijkse oefensessie zou aankondigen. Mijn ouders hebben me aangeleerd dat discipline belangrijk is. Ik ben hen daar enorm dankbaar voor, zonder zou ik niet staan waar ik nu sta als artiest.”
Zit muziek je in het bloed?
Herreman: “Zingen niet echt, maar mijn grootvader was een grote jazzfanaat. Ik mocht bij hem elpees uitkiezen en neigde toen al naar de meer poppy platen: Stevie Wonder of jazzdiva’s als Nina Simone en Sarah Vaughan. Mijn mama zegt dat ik mijn stem van haar heb. Ze staat in het kleuteronderwijs en zingt vaak met de kindjes. Ze doet dat heel goed en kent haar toonladders, maar ik vrees dat daar de vergelijking ophoudt.” (lacht)
Nog voor Eurosong nam je deel aan andere tv-wedstrijden als Belgium’s Got Talent en Sing Again. Je leek vastbesloten om het te maken.
Herreman: “Ik was zes toen ik bij mijn grootouders bleef logeren en daar The Bodyguard op tv zag. Whitney Houston zong en mijn mond viel open. Hoe zij dat deed, schijnbaar moeiteloos, dat wilde ik ook kunnen. Ik zeg altijd dat Whitney mijn eerste zanglerares was. Zij en K3. (lacht) Het was mijn droom om deel te nemen aan het Junior Eurovisiesongfestival, maar mijn ouders zagen dat niet zitten. Ik denk dat ze mij wilden beschermen omdat ze wisten dat ik een specialleke was. Ik was niet de typische jongen die voetbalt, ik speelde met barbies en hield van make-up. Ze wisten dat er commentaar kon komen en wilden mij beschermen. Achteraf gezien een goede beslissing, zo bleek toen ik me zonder hun medeweten inschreef voor Belgium’s Got Talent.”
Vertel.
Herreman: “Ik was veertien en nog totaal niet bezig met mijn seksualiteit, maar kreeg na mijn eerste verschijning op tv meteen scheldwoorden als ‘vuile homo’ en ‘janet’ naar mijn hoofd geslingerd. Dat was heel heftig, vooral omdat ik die woorden al moest aanhoren op school. Gelukkig zorgde Belgium’s Got Talent ook voor veel positieve reacties en besefte ik dat mijn droom groter was dan de haat. Het zijn maar woorden, al hoop ik dat ze in de toekomst niet meer als scheldwoord gebruikt zullen worden. Je hoeft me niet te accepteren, maar laat me gewoon in mijn waarde. Door mij gay te noemen, zal ik niet plots straight worden.” (lacht)
Was jouw geaardheid thuis ooit een issue?
Herreman: “Nee, en ik hoop dat iedereen zo’n warm nest mag kennen als ik. Wilde ik me verkleden als prinses of met poppen spelen, dan was dat nooit een probleem voor mijn ouders. Zelfs mijn overgrootmoeder, die in 1920 geboren was, deed me een Assepoester-jurk cadeau.”
Raven op z’n Belgisch
Hebben die eerste tv-optredens, inclusief alle reacties, je klaargestoomd voor Eurosong?
Herreman: “Toch wel. Belgium’s Got Talent betekende mijn eerste grote optreden. Toen ik na alle auditierondes het podium van de stadsschouwburg betrad en ‘Ain’t No Other Man’ van Christina Aguilera zong, gevolgd door een a-cappellaversie van ‘Lady Marmalade’, wist ik: dít wil ik de rest van mijn leven doen. Sing Again bleek dan weer de perfecte repetitie voor Eurosong. Het programma dompelde me opnieuw onder in de wereld van tv en BV’s, en gaf me de kans om mezelf te herintroduceren aan Vlaanderen. Wie weet kwam ik zo op de radar van de VRT terecht.”
Had je verwacht dat jouw inzending voor Eurosong op zoveel bijval zou kunnen rekenen?
Herreman: “Ik hoopte het natuurlijk. Ik schreef het nummer samen met Ameerah (artiestennaam van Astrid Roelants, red.), Billie Bentein en Willem Vanderstichele, en we wisten dat we iets speciaals in handen hadden. Toch bleef het spannend, want ik moest het opnemen tegen zeven fantastische talenten met cv’s die een stuk langer zijn dan dat van mij. Neem nu Jelle, de ex-zangeres van Lasgo, een goede vriendin. Zij heeft al een hele carrière achter zich. Ik wist dat ik hard zou moeten werken.”
‘Strobe Lights’ gaat over jezelf verliezen in het feestgedruis. Ben jij een nachtraaf?
Herreman: “Ik ben een perfectionist en kan zelfs na een geslaagd optreden ieder foutje aanduiden. Ik moet mezelf er dus vaak aan herinneren om dingen los te laten en dat lukt het best tijdens een nachtje stappen met mijn vrienden. Zo’n nacht waarvan je het begin kent, maar niet het einde – dat zijn de meest memorabele momenten. België heeft een rijke traditie op vlak van clubs en dancemuziek, en dit nummer is mijn ode daaraan. Ik wil onze ravecultuur tonen aan de rest van Europa en iets typisch Belgisch brengen.”
In de videoclip bij het nummer maken we kennis met je alter ego, Rave Sebastian.
Herreman: “Red Sebastian en Rave Sebastian zijn twee kanten van dezelfde munt. Enerzijds zie je de brave kantoorversie van Seppe, met het brilletje van mijn oma op. Anderzijds is er het showbeest dat graag feest en in de spotlights staat. ‘Strobe Lights’ kent heel veel hoogtes en laagtes. Het nummer start dromerig met mijn kopstem die boven de muziek uitklimt. Daarna komt de drop en is het plots hard gaan. Dat contrast wilde ik versterken.”
Als ik met mijn muziek ook maar één iemand kan helpen om zichzelf te zijn, dan is mijn missie geslaagd
Je zegt zelf dat de overwinning bijna veertig jaar na Sandra Kim weer naar België komt. Is dat grootspraak of geloof je er echt in?
Herreman: “Als je er niet in gelooft, dan gaat het ook niet lukken en als je niet wilt winnen, moet je niet meedoen.” (lacht)
Kunst, kitsch en controverses
Te midden van ons interview moet ik het bandje plots stopzetten. Mijn gesprekspartner wordt aangesproken door de uitbaters van het Wintercircus: of hij even op de foto wil? Het scenario zal zich meermaals herhalen in de uren die volgen. Als het geen groep studenten is die om een selfie vraagt tijdens de fotoshoot, dan wel de serveerster van de bakkerij die Herreman succes wenst tijdens de lunch. Het mag duidelijk zijn: België staat als één man achter hem.
Wat is jouw vroegste herinnering aan het Songfestival?
Herreman: “Ik was een jaar of zeven toen de Finse hardrockband Lordi won. Ik weet nog dat ik hen achteraf zag op Karrewiet en schrik had van die monsters met hun maskers. (lacht) Toch maakte het iets los bij mij. Als zíj konden winnen, dan was niks te raar of te extravagant! Mijn favoriete Eurovisienummer aller tijden is zonder twijfel ‘Euphoria’ van Loreen. Het is een perfecte popsong en ze kreeg de hele arena mee.”
Je kreeg aan het conservatorium les van Gustaph, die in 2023 ons land vertegenwoordigde.
Herreman: “Klopt, al was ik al afgestudeerd ten tijde van zijn deelname. Als ik vragen heb of advies wil, kan ik altijd bij hem terecht. Hij gaf al enkele van zijn wijsheden door. Zo drukte hij me op het hart dat timing enorm belangrijk is tijdens de repetities: als de timer afgaat, zit je tijd erop. Daarnaast zei hij: ‘Focus enkel op je stem en je act, niet op de camera’s en al de rest. Daarvoor is je team er.’”
Eurovisie bevindt zich op de grens tussen kunst en kitsch. Hoe kijk jij daarnaar?
Herreman: “Het leuke aan Eurovision is dat alles er kan. Na een heel kitscherig elektronisch nummer volgt bijvoorbeeld een folkloristische act of een ballad met akoestische gitaar. Er is voor elk wat wils en de grenzen tussen genres vervagen.”
Vorig jaar werd het festival geplaagd door controverses, van de diskwalificatie van Nederlandse artiest Joost tot de gecontesteerde deelname van Israël.
Herreman: “Wat er precies gebeurd is met Joost weet ik zelf ook niet. Wat ik wél weet, is dat de EBU (Europese Radio-unie die de wedstrijd organiseert, red.) er dit jaar alles aan wil doen om het festival vlekkeloos te laten verlopen. Zo is er een anti-social room zonder camera’s, waar je als artiest kunt ontprikkelen na je optreden. Over de deelname van Israël wil ik vooral kwijt dat élk slachtoffer van élk conflict wereldwijd er één te veel is.”
Vorig jaar werd er vanwege Israël opgeroepen tot een boycot. Begrijp jij dat?
Herreman: “Persoonlijk vind ik het sterker om mensen samen te brengen met muziek dan om niet mee te doen uit protest. In een ideale wereld blijven cultuur en politiek gescheiden, maar ik snap dat dat de dag van vandaag helaas niet mogelijk is.”
Je zou kunnen argumenteren dat openlijk queer zijn in een steeds rechtser wordend klimaat een politiek statement op zich is.
Herreman: “Mijn enige hoop is om andere mensen die zich in mij herkennen een hart onder de riem te steken. Als ik met mijn muziek ook maar één iemand kan helpen om zichzelf te zijn, dan is mijn missie geslaagd.”
Publiek debuut
Jij bent goed op weg om een rolmodel te worden, maar wie hielp jou om jezelf te zijn?
Herreman: “De artiesten waarnaar ik opkijk en mijn medestudenten aan het conservatorium met haar in alle kleuren van de regenboog, maar evengoed mijn familie. Vooral mijn oma. Ze overleed twee dagen voor ik te horen kreeg dat ik geselecteerd was voor Eurosong. Die periode was een emotionele rollercoaster – van auditie naar overlijden en begrafenis naar deelname. Ik vind het heel jammer dat zij dit avontuur niet meer kan meemaken, want ze was mijn grootste fan. Ze speelde ook een belangrijke rol in mijn zelfacceptatie als tiener, want al mijn pakketjes met make-up en showkleding liet ik bij haar leveren. Ze vond dat nooit raar en was de eerste om mij te verdedigen. Ik draag haar ketting, zodat ze altijd bij me is.”
Je tweede grootste supporter is wellicht je goede vriend, acteur en radiopresentator Manu Van Acker.
Herreman: “Manu en ik kennen elkaar al van voor onze geboorte: er is een foto waarop onze mama’s met hun zwangere buiken tegen elkaar staan. Ze waren goede vriendinnen en wij zijn samen opgegroeid in Oostende. Vroeger wilden we allebei musicalster worden, maar hij heeft toch meer acteertalent. (lacht) Vanwege onze drukke agenda’s zien we elkaar nu iets minder, maar hij blijft mijn beste vriend. Ik zat backstage op de Kastaars! toen hij de prijs voor doorbraak van het jaar kreeg – een prachtig moment.”
Ook jij staat voor je grote doorbraak. Is de wereld klaar voor Red Sebastian?
Herreman: “Ik ben er vooral zelf klaar voor. Enkele jaren terug bracht ik een album uit, maar ondertussen zie ik dat meer als een voorproject. Mijn volgende album, dát wordt mijn publiek debuut. Ik schreef twaalf nummers voor Eurosong en daar zaten er nog een aantal tussen die ik heel graag met de wereld wil delen. De voorbije dagen ben ik met verschillende teams de studio ingedoken om muziek te schrijven. Onder andere Tom Dice en Oski (Luis Santos, de zoon van Tine Embrechts, red.) waren erbij.”
Wat mogen we verwachten van je optreden in de halve finale?
Herreman: “Ik sluit niet uit dat er een Belgische ontwerper aan te pas komt, net als de voorbije jaren. Mode is enorm belangrijk voor mij en ons land telt zoveel ontwerpers van topniveau! Daarnaast kan de aandachtige kijker in de videoclip van ‘Strobe Lights’ een subtiele hint naar mijn performance spotten. Verder wil ik nog niet te veel verklappen, behalve dit: het wordt een dik feest.”
Red Sebastian staat op 13 mei in de eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival. De grote finale gaat door op 17 mei. Alle finales zijn te zien op VRT 1 en VRT MAX.
Wie is Seppe Herreman (25)?
• Is geboren in Oostende, waar hij als kind naar de lokale muziekschool ging. Woont nu in Gent.
• Nam op z’n veertiende deel aan de VTM-wedstrijd Belgium’s Got Talent zonder medeweten van zijn ouders.
• Volgde een zangopleiding aan het conservatorium in Gent en kreeg er les van Eurosong-voorganger Gustaph.
• Introduceerde in 2019 de artiestennaam Red Sebastian en bracht in 2021 zijn eerste album uit, You.
• Haalde in 2024 de finale van het VTM-programma Sing Again, waarin voormalige deelnemers aan talentenjachten een tweede kans krijgen.
• Werd begin 2025 door publiek én vakjury tot winnaar van Eurosong gekroond en mag daardoor ons land vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival in Bazel met het nummer ‘Strobe Lights’.
• Brengt later dit jaar een nieuw album uit bij CNR Records.
Meer celebs
Tekst: Door Catherine Kosters. Beeld: LALO + EVA. Make-up: Jannes Van De Velde
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
