Vrouw met Feeling, museumdirecteur Sarah Keymeulen: ‘Het noodlot is zeer beangstigend voor een controlefreak als ik’
Ze hebben voeling met de wereld, met wie ze zijn en wat ze willen. Elke maand laten we een Feeling-vrouw aan het woord over precies dat. Deze keer: Sarah Keymeulen, directeur van het kersverse Abby Kortrijk.
Wat me nu bezighoudt: Dat is alléén maar Abby. Het museum dat sinds een paar weken geopend is, moeten we nu ook echt op de kaart zetten, uitbouwen, er nieuwe expo’s en samenwerkingen voor uitzetten. En ik moet een balans zien te vinden tussen werk en gezin.
Nieuws dat me heeft aangegrepen: Er is vandaag zoveel hardheid en onmenselijkheid dat je er bijna afgestompt van wordt. Ik word daarom vooral gegrepen door kleine, hoopvolle symbolen van medemenselijkheid of activisme.
Mooiste cadeau: Mijn leven – heel cheesy. Dat ik het mag leiden in zulke geprivilegieerde omstandigheden; in ons – tot nu toe – vrije Westen, binnen een mooi gezin en met een interessante job. Heel recent heb ik als bedanking een ‘Happy Sad’-kettinkje gekregen van Lotte De Mey, de weduwe van kunstenaar Daan Gielis, die het ontwierp en van wie we een prachtige neon bloem aan de Abby-gevel hebben hangen, ‘Wilting Flower #5’. Ik koester Lotte en onze samenwerking enorm.
Laatste film of serie die ik geweldig vond: De bloedmooie film All of Us Strangers, bevreemdend en herkenbaar tegelijk. Putain vond ik een heel goeie serie. Van Poker Face (te zien op VTM GO, red.) heb ik nog maar de eerste aflevering gezien; supergrappig, ontwapenend en vrouwelijk sterk.
Favoriete acteur/actrice: Ik zag de hele cast van het intussen opgedoekte Studio Orka heel graag bezig; Janne Desmet, Dominique Van Malder, Titus De Voogdt. Dat geldt ook voor theatergezelschap DE HOE, met o.a. Ans Van den Eede, Peter Van den Eede en Willem de Wolf. Buiten België zijn dat Andrew Scott en Paul Mescal, uit All of Us Strangers, en Michelle Williams.
Muziek op repeat: Vandaag heb ik geluisterd naar ‘Ghost Song’ van Cécile McLorin Salvant (Amerikaanse jazzzangeres, red). ‘Denial Is a River’ van Doechii klinkt overal, ik krijg er zelf ook maar geen genoeg van. Mijn muzieksmaak gaat alle kanten op en is elke dag anders. Dat is trouwens ook de visie die we in het museum hanteren: de dingen zijn veranderlijk, je kunt permanent opnieuw geïnspireerd geraken. Alles is een momentopname.
Zonder dit kan ik niet: Zwarte chocola. Hoe puurder, donkerder en sterker, hoe liever.
Een onvergetelijke plek: Er is een bepaalde kluizenaarsgrot in Cappadocië, Turkije, waar je bij het betreden een stuk van je haar moet afstaan. Het oerwoud in Danum Valley in Borneo. En de meest onvergetelijke plek: het boekenkamertje van mijn grootvader – de geur, de sfeer, de herinneringen…
Wat me aan het lachen brengt: Absurde humor en taalgrappen. Samengevat: Hugo Matthysen.
Bekende gasten op mijn droomdiner: Ook dat zou continu wisselen. Voor nu: Frida Kahlo, Artemisia Gentileschi (Italiaanse schilderes uit de vroege barok, red.), Charlotte Mutsaers (Nederlands schrijfster en kunstenares, red.), Josephine Baker, Oscar Wilde, Hugo Matthysen natuurlijk, absurdistisch schrijver Daniil Charms, Franz Kafka, Doctorandus P (Nederlands schrijver, componist en cabaretier, red.). En Moondog (Amerikaans componist, musicus en dichter, red.) mag muziek komen maken.
Het moeilijkste aan de liefde: Je eigen kwetsuren en onzekerheden durven uitspreken en aanpakken om een betere partner te kunnen worden. Open, kwetsbaar en empathisch blijven vraagt aangehouden inspanning. Maar je krijgt er wel iets heel moois voor terug.
De laatste keer gehuild: Ik huil graag, zowel om mooie, ontroerende dingen als om wat pijn doet. Mijn wangen zijn als het gebied tussen Tigris en Eufraat: overstromingsgevoelig, maar wel heel vruchtbaar.
Mijn avoriet geluid: het plat duwen van die eerste pistolet op zondag
Beste opvoedingstip: Volg je eigen intuïtie – dat is op elk vlak een goeie tip. Mijn man zegt altijd dat de onze een ‘nachtwakersopvoeding’ is: de buitengrenzen bewakend, met daarbinnen de nodige betrokkenheid én vrijheid.
Favoriete modeontwerper: Ik heb niet zozeer een favoriete designer, als wel een favoriete modeperiode – ik ben nogal historisch aangelegd: de avant-garde uit de jaren 20, 30. Elsa Schiaparelli (1890 – 1973) is dan de naam waaraan ik blijf haken.
Favoriete shops: Al mijn hele shoppende leven koop ik graag vintage. In de Rue de Lancry in Parijs ga ik vooral om te kijken; de zaken zijn er nogal high-end, maar ongelofelijk mooi, als kleine wereldjes waar je binnenstapt.
Stijlicoon: Heel veel mensen kunnen mij inspireren, gewoon op straat. Maar ik vermeld hier met veel plezier mijn zus, Els Keymeulen (hoofdredacteur van Feeling, red.). Zij is – gemeend – mijn stijlicoon. Dat talent voor mode had ze al van kinds af.
Favoriete beautyproducten: Dat varieert wel eens, maar Dr. Hauschka gaat zeker al een leven lang mee. Chanel-producten geven mij een prettig, luxe Angèle-gevoel.
Hoe ik fit blijf: Paaldansen is al meer dan tien jaar mijn grote liefde. Sinds twee jaar doe ik het zelfs samen met mijn oudste dochter. Het draait om lenigheid, kracht en conditie en is tegelijk empowerend en heel zelfrelativerend. Leve de buddy’s van RocknPole.
Must-follow op Instagram: Ik volg heel veel kunstenaars, curatoren, musea en galeries om professioneel mee te zijn. Al is het goed om weten dat niet iedereen op de app zit. Ik gebruik Instagram zelfs soms om tentoonstellingsthema’s voor te bereiden.
Podcasttips: De Kunst van het Verdwijnen blijft ongelofelijk mooi. Ook een aanrader: Het Ultimatum, over de executie van drieëntwintig WOII-verzetsstrijders die bij het weekblad Trouw werkten, en de wazige grenzen tussen dader- en slachtofferschap in tijden waarin bovenmenselijke dingen gevraagd worden.
Favoriet geluid: Het plat duwen van die eerste pistolet op zondag.
Mijn grootste vergissing: Ik heb een lange lijst. Eén ervan: ik heb mezelf ooit binnen gebluft op een interimjob waarvoor ik de gevraagde boekhoudervaring totaal niet had. Tijdens de korte briefing werd voortdurend naar een zekere Isabel verwezen. Toen ik informeerde naar haar komst, bleek het om een boekhoudprogramma te gaan.
Mijn grootste angst: Dat de dingen zomaar, wanneer je het het minst verwacht, een wrede bocht nemen. Het noodlot is zeer beangstigend voor een controlefreak als ik.
Favoriet restaurant: Elders in Gent. En een ontdekking van vorige zomer: Sur Mer in Merlimont-Plage, een klein, fantastisch gehuchtje voorbij Wissant.
Altijd in voorraad: Chili, olijfolie en parmezaan. Het liefst samen.
Boek dat mij is bijgebleven: Ik lees heel graag en veel en van alles door elkaar. Als ik moet kiezen, dan het recentste dat ik geweldig vond: ‘Lessons’ van Ian McEwan.
Guilty pleasure: Ik gun mezelf veel pleziertjes zonder me daar slecht over te voelen. Al komt er soms schuldgevoel kijken bij dat glaasje whiskey op een weekavond.
Toppunt van romantiek: Gare de l’Est uit gaan, rechts afslaan, de trappen op aan de Quai d’Alsace, Hôtel Les Deux Gares binnenlopen en vanaf het balkon uitkijken over Parijs.
Gedroomd kunstwerk: Ik zou aan Gustav Klimt vragen om mijn living te schilderen.
Museum dat inspireert: Museum Voorlinden, met topkunst, maar op een speelse, toegankelijke manier gebracht, in een prachtige setting.
Beste deco-aankoop: Het zetelbed van Tribù in onze tuin; daar hebben we al zoveel op rondgehangen, spelletjes gespeeld en samengezeten met vrienden.
De wereld zou beter zijn, mochten mensen elkaar met meer openheid en nieuwsgierigheid tegemoet durven treden
Slechte gewoonte: Tegen wil en dank regelmatig te lang opblijven.
Wat ik doe voor de planeet: Ecologisch het efficiëntst is weinig tot geen vlees consumeren en zo lokaal mogelijk kopen en koken. Hoe dan ook te weinig druppels op een steeds heter wordende plaat.
Talent dat ik tip: Onze golden retriever-puppy Chilco. De skills en gezichtsuitdrukkingen die hij nu al ten berde brengt; hou hem in de gaten. (lacht)
Professionele ambitie: Het uitdenken en lanceren van dit museum was fantastisch, maar nu begint het pas echt. Dé professionele ambitie is dan ook: dit verduurzamen, zorgen dat het goed blijft en draagbaar is voor iedereen.
De ultieme verwennerij: Reizen. Naar Zuidoost-Azië bij voorkeur. Of naar Parijs.
Alternatieve carrière: Die van circusartiest.
Hoe we de wereld beter kunnen maken: Mochten mensen elkaar met meer openheid en nieuwsgierigheid tegemoet durven te treden, ook buiten die vertrouwde bubbel.
Wie is Sarah (43)?
• Studeerde geschiedenis aan de Universiteit Gent.
• Heeft een partner, samen hebben ze drie dochters van 13, 15 en 17. Ze wonen in de Vlaamse Ardennen. • Is museumdirecteur van het pas geopende Abby Kortrijk, een museum voor beeldende kunst op de site van de Groeningeabdij. De inkomsthal ‘Living’ werd ingericht door Rinus Van de Velde. ‘F**klore. Reinventing tradition’ is de openingsexpo, die loopt t.e.m. 14 september.
Meer lezen
