Vrouw met Feeling, scenarist Evelien Broekaert: ‘Het toppunt van romantiek is samen naar de relatietherapeut gaan’
Ze hebben voeling met de wereld, met wie ze zijn en wat ze willen. Elke maand laten we een Feeling-vrouw aan het woord over precies dat. Deze keer: scenarist Evelien Broekaert, die meeschreef aan de gloednieuwe reeks ‘How to kill your sister’.
Wat me nu bezighoudt: Aan het verschijnen van onze reeks How to kill your sister (die ze samen met haar man Pedro Elias schreef, red.) is een heel lang schrijfproces voorafgegaan – onze zoon Rover is in de tussentijd ziek geweest (in 2019 werd leukemie vastgesteld, red.), daarna kwam corona. Het heeft me evenwel niet afgeschrikt om al aan iets nieuws te beginnen.
Nieuws dat me heeft aangegrepen: Israël heeft net vijf medewerkers van nieuwszender Al Jazeera gedood in Gaza. Ik ervaar schaamte bij het idee dat we op al die gruwel staan te kijken, het uithongeren en -moorden; ik ga mee betogen en praat erover, maar het gevoel van machteloosheid blijft.
Mooiste cadeau: Vorig jaar hebben we voor mijn verjaardag voor het eerst cinemazaal Cartoon’s in Antwerpen afgehuurd. Daar zaten we dan, met vijftig vrienden samen naar Emilia Pérez te kijken – helemaal zoals op school, met de nodige ‘sst’ en andere onnozelheid. Dit jaar heb ik me niet goed gedocumenteerd en bleek de film Sorry, Baby – weinig feestelijk – over verkrachting te gaan. Los daarvan: sowieso een zalige traditie. (lacht)
Serie die ik geweldig vond: De HBO-miniserie Scenes from a Marriage (uit 2021, red.). Zó herkenbaar. Ik kende de theaterversie, maar deze, met de prachtige Oscar Isaac en Jessica Chastain, kwam toch héél hard binnen. Dat Ingmar Bergman dit heeft kunnen schrijven (in 1973, red.), bewijst dat hij ongelofelijk goed wist hoe relaties in elkaar kunnen zitten.
Favoriete acteur of actrice: Adèle Exarchopoulos, van onder andere La Vie d’Adèle, Rien à foutre en de verdienstelijke Netflix-film L’Amour ouf. Zij is gewoon keigoed, en bovendien stoer, mooi en sexy.
Muziek op repeat: Bij het schrijven luister ik het liefst naar muziek zonder tekst, om er niet door afgeleid te worden – nu is dat bijvoorbeeld het zo mooie ‘Spring 1’ van Max Richter. Mijn soundtrack bij het lopen bestaat tegenwoordig uit de nieuwe nummers van Zwangere Guy (van zijn nieuwe plaat ‘Dit Is Guy’, red.); zijn teksten zijn waanzinnig goed.
Must-have: Mijn loopschoenen. Hardlopen is mijn redding, mijn antidepressivum; ik werk elke dag twaalf kilometer af – te veel, ik geef het toe.
Een onvergetelijke plek: Lago d’Iseo, tussen het Como– en het Gardameer. Mijn grootouders hadden er een huisje waar we elke zomer met het gezin heen gingen, het zit nog altijd in de familie. We hadden er Italiaanse vriendjes. Als ik er nu kom, wekken de geuren pure nostalgie in me los. Een pied-à-terre mag je dan misschien wel ‘vastzetten’, maar die terugkeer vind ik net iets romantisch hebben.
Wat me aan het lachen brengt: Onverwachte, onbedoeld grappige situaties die als een soort kolderieke anachronismen tijden van miserie kunnen verlichten. Bijvoorbeeld: toen ik op Rovers school ben gaan aankondigen dat hij kanker had, was het net carnaval; ik heb dat gesprek gevoerd met een Waar-is-Wally en twee clowns. Pure poëzie, eigenlijk. Verder heb ik net Panicked gezien, de nieuwste HBO-special van comedian en podcaster Marc Maron; perfectie.
Bekende gasten op mijn droomdiner: Adèle Exarchopoulos, uiteraard. Marina Abramović (performancekunstenaar, red.). Pablo Picasso – ik had zo graag samen met hem en wat schrijvers op café gezeten in het Parijs van rond de eeuwwisseling. Gabor Maté (Hongaars-Canadese arts, schrijver en spreker, gespecialiseerd in de ontwikkeling van trauma’s, red.) mag er ook bij.
‘Het toppunt van romantiek is samen naar de relatietherapeut gaan’
Het moeilijkste aan de liefde: Blijven beseffen dat je ieder met een eigen bril naar het leven kijkt, met eigen accenten, perspectieven en prioriteiten – die niet per se altijd dezelfde zijn.
De laatste keer gehuild: Ik huil makkelijk, en helaas wellen de tranen vaak op een ongepast moment op – pakweg op werkvergaderingen. Mijn hart ligt nu eenmaal wijd open; ik toon snel wie ik ben.
Favoriete modeontwerper: Mode interesseert me enorm – ik laat me inspireren en mix verschillende elementen tot mijn eigen stijl –, maar ik zal niet snel gaan kijken wie wat heeft gemaakt. De ontwerpen van Coco Chanel zijn natuurlijk prachtig. De jurken van Floran Polano leerde ik kennen op de rode loper van Cannes. De stylings van Lisa Lapauw inspireren me ook heel erg.
Favoriete shopstops: Sowieso tweedehands en vintage.
Stijlicoon: De iconische Jane Birkin. En Sinéad O’Connor in haar jonge jaren; kortgeschoren en met gescheurde jeans – zwaar miskend.
Favoriete beautyproducten: Ik ben wellicht veel te weinig met skincare bezig voor mijn leeftijd. Ik gebruik enkel de producten van Cîme, en ik was mijn haar sinds kort met de milieuvriendelijke, natuurlijke blokzepen van Therefore beauty, het voormalige Terrorists of beauty – je haar wassen met zeep, ik moet er eerlijk gezegd wel nog wat in komen.
Hoe ik fit blijf: Door geregeld te lopen. En ik heb ook Reformer-pilates ontdekt.
Must-follow op Instagram: @Subwaytakes van Kareem Rahma, die telkens al dan niet 100 procent agrees met een bepaalde gast in de metro over een te bediscussiëren stelling – vrij verslavend. Accounts als @cinematologist_, met filmgerelateerde content. En @theenemiesproject, dat telkens zogenaamde vijanden tegenover elkaar zet, om de mens in elkaar terug te kunnen vinden.
Podcasttips: Mijn liefde voor podcasts is ontstaan bij het beluisteren van het geweldige The Teacher’s Pet (een Australische misdaadpodcast uit 2018, red.). Nu beluister ik er bijna elke dag, vooral om bij te leren: The Louis Theroux Podcast bijvoorbeeld. Of Where Should We Begin?, de relatietherapiesessies met Esther Perel. Wiser Than Me, waarin Julia Louis-Dreyfus oudere, iconische vrouwen als Isabella Rossellini of Bonnie Raitt over hun levensinzichten interviewt. The Tim Ferriss Show (waarin hij celebrity’s spreekt over hun weg naar succes, red.). Carice & Halina (met de Nederlandse actrices Carice van Houten en Halina Reijn, red.) – héél grappig. Of Psychopedia, een licht humoristische true-crimepodcast, heerlijk!
Favoriet geluid: Het luiden van kerkklokken. Dat brengt me terug naar Iseo; het werd van kilometers ver over het meer tot in mijn slaapkamertje gedragen.
Mijn grootste angst: Ik heb geen specifieke fobieën. Mijn grootste angst is dat er mijn kinderen iets zou overkomen; hun lijden is het enige wat mij totaal zou kunnen ontwrichten.
Favoriet restaurant: We zijn gewoontedieren en gaan altijd naar Glou Glou. Op vijftig meter van ons huis is het restaurant Sensunik, er is een speelzolder waar de kinderen hun eten geserveerd krijgen; handig meegenomen.
Altijd in voorraad: Plantaardige melk, die ik graag voor mezelf bewaar, maar die altijd door mijn huisgenoten wordt gepikt.
Bijgebleven boek: Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili, een Georgische klepper over acht generaties vrouwen – ik hou van familiekronieken. Tomorrow, and Tomorrow, and Tomorrow van Gabrielle Zevin. En De kolibrie van Sandro Veronesi, dat mij tot tranen toe ontroerd heeft.
Guilty pleasure: Ik heb nogal een afkeer van hypes, om er dan alsnog aan toe te geven. Neem nu yoga retreats. Het is zo cliché, maar ik heb er toch eentje geboekt – een waar genoegen, zo bleek.
Toppunt van romantiek: Samen naar de relatietherapeut gaan. We gaan vooraf iets eten, achteraf praten we na op een bankje; het heeft iets heel intiems. De relatietherapeut is de moderator die vertaalt en de pijn kan verzachten.
Gedroomd kunstwerk: ‘Pool with Two Figures’ van David Hockney, een van de mooiste werken op zijn grote overzichtstentoonstelling in de Fondation Louis Vuitton in Parijs.
Beste deco-aankoop: De grote pot ‘International Klein Blue’ waarmee we heel onze gang geverfd hebben.
Bron van inspiratie: The End of the F***ing World (Britse drama-komedietelevisieserie uit 2017, red.) heeft de look-and-feel van onze reeks richting gegeven. En persoonlijk put ik veel uit gesprekken met regisseurs naar wie ik opkijk. Dan zoek ik naar podcasts met een Ruben Östlund (van o.a. ‘Triangle of Sadness’, red.) bijvoorbeeld, en laat ik mij inspireren door waar zij de mosterd halen.
Slechte gewoonte: Ik neem te vaak een bad – ook al vul ik het telkens maar met amper een lek.
Wat ik doe voor de planeet: Ik koop voor mijn kinderen énkel tweedehandskledij – ik ben sowieso fan van seventies- en eighties-stukken. Ik verplaats mij met de elektrische bakfiets, tot zover als Mechelen. En ik let op mijn vleesconsumptie; kaas eet ik niet.
Professionele ambitie: Ik zou heel graag een internationale reeks maken, en in een droomscenario speelt Adèle Exarchopoulos daarin mee. Film begint me ook heel erg te boeien – en waarom zou ik geen filmscenario’s kunnen schrijven? Ik had ook nog nooit een tv-reeks geschreven…
De ultieme verwennerij: Eigenlijk gewoon eens een week in mijn eentje thuis zijn. De rust om je niet te hoeven verhouden tot iemand anders, geen verantwoordelijkheden te dragen of dingen te hoeven regelen. Dat zou het allerbeste cadeau zijn.
Alternatieve carrière: Moorden oplossen bij de FBI. Als ik denk aan wat ik nog zou willen studeren: architectuur of psychologie.
Hoe we de wereld beter kunnen maken: Door meer vrouwen aan de macht te laten. En dat is niet vanuit feminisme, maar echt vanuit een biologische invalshoek: wie kinderen baart, is hoe dan ook meer geneigd tot zorgzaamheid.
Evelien Broekaert (43)
• Woont in Antwerpen.
• Is getrouwd met tv-maker Pedro Elias, met wie ze twee kinderen heeft, Rover (10) en Bonnie (9).
• Studeerde af als actrice aan het RITCS in Brussel en als regent aan de Katholieke Hogeschool Mechelen (nu Thomas More).
• Richtte samen met zes studiegenoten (Sarah Vangeel, Ruth Beeckmans, Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals en Lotte Vaes) in 2006 theatergezelschap Compagnie Barbarie op.
• Werkt als scenarist voor productiehuis Woestijnvis.
• Schreef samen met Pedro Elias de tragikomische serie How To Kill Your Sister, geregisseerd door Jonas Geirnaert. De reeks is te zien op Streamz en wekelijks op Play4 en GoPlay.
Meer lezen
