minder. Een paar maanden na de operatie ben ik beginnen te daten, maar ik was nog niet sterk genoeg om met afwijzen en afgewezen worden om te gaan. In de periode dat ik
me wat minder voelde, heb ik me opnieuw laten begeleiden door het team in het ziekenhuis waar ik werd geopereerd, en kreeg ik te horen dat al die gevoelens er ook bij horen. Ik hoop dat mensen die iets aan zichzelf willen veranderen, hoop vinden in mijn verhaal, los van de gastric bypass. We hebben allemaal wel iets waar we minder tevreden over zijn. Wat je mij nooit zult zien doen? Poseren in een broekspijp van voor mijn operatie, om te tonen hoeveel ik ben afgevallen. Dat vind ik gemeen, alsof ik mijn vroegere ik belachelijk zou maken. Ik hou er niet van als mensen veel afvallen en dan negatief doen over hoe afgrijselijk ze toen waren. Op dat vlak mogen we best liever zijn voor onszelf, we doen allemaal ons best. Het zware meisje in de strip, dat ben ik ook. Ik heb haar met liefde getekend, en laat mijn slankere zelf op het einde ook een knuffel geven aan het meisje van voor de operatie. Omdat ik weet hoe hard zij haar best deed. Omdat ik weiger om gemeen over haar te zijn.”

‘Doorsnee’ van Phaedra Derhore verscheen bij uitgeverij Oogachtend en is verkrijgbaar bij de meeste boekhandels.

1 2 3 4
bekijk op één pagina

Meer straffe getuigenissen:

Tekst: Kelly Deriemaeker – Foto: Liesbet Peremans