Celebs

Sociale etiquette: dit zijn de meest voorkomende ergernissen op sociale media

Goele Tielens

04 aug 2017

De oogrollen zijn goedkoop op internet. Niet iedereen gaat even slim om met wat hij deelt, en vaak zijn we ons niet eens bewust van de ergernis die onze posts opwekken. De lijst met sociale media ergernissen is ein-de-loos. Let dus volgende keer even op vooral je iets post.

Vaag-booken: Why me?”, of: “Nu weet ik wie mijn echte vrienden zijn”. Daarna niks meer. Vaag-booken is posten om empathische reacties uit te lokken. Door meer vragen op te roepen dan antwoorden te geven. Dit wordt beschouwd als een pathetische vorm van zoeken naar online aandacht.
Smeek-booken: om likes, om shares, om te stemmen voor je tante in de wedstrijd voor de mooiste vakantiefoto op Kreta, om deze status te delen om autisme onder de aandacht te brengen, om meer kans te maken op het winnen van een kaasschotel van de lokale kaasboer.
Schuldgevoel aanpraten: “Ik weet dat alleen mijn vrienden die echt een hart voor dieren hebben deze foto van een klein poesje dat platgereden is door een monstertruck zullen delen.”
Klaagstoefen: “Pffft, net weer vijf keer nagefloten door bouwvakkers. Hashtag irritant”, of “35 graden op Hawaii, zweten!”. Facebook wordt regelmatig gebruikt om even te bluffen in de vorm van een klaagzang. En dat is meestal veel doorzichtiger dan de klaagstoefer beseft.
Een loopje nemen met de werkelijkheid: neen, Facebook gaat niet alle accounts wissen die dit bericht niet delen. Het is ook niet zo dat je dit bericht moet delen om te voorkomen dat Facebook al je privéberichten openbaar maakt. En dat berichtje waarin staat dat ons land 150.000 kinderen gaat aankopen tegen de vergrijzing? Sites als raaskalderij.be zijn géén degelijke bronnen.
Ongevraagd taggen: niet enkel in slechte foto’s, maar ook in commerciële berichten waarin door bedrijven wordt gevraagd om “vijf vrienden te taggen die ook graag witbier van een bepaald merk drinken”. Ineens wordt je naam gelinkt aan een product waar jij niks mee te maken hebt, of kan iedereen zien hoeveel glazen witbier je hebt gedronken op het personeelsfeest van gisterenavond.
Foto’s van een open wonde of onsmakelijke maaltijd: de tijd waarin er gewaarschuwd werd dat gevoelige kijkers even weg moesten kijken, is finaal voorbij. Je weet nooit wat je tijdens het scrollen door je nieuwsfeed op je bord zult krijgen, zeker niet als je vrienden hebt die graag uitpakken met platgekookte bruine prutjes, of etterende wonden die ze per se met de wereld willen delen.
Publieke liefdesbrieven en zwangerschapsudates: zwaar uitpakken met hoe geweldig de liefde van je leven is, of elke dag een update van je zwangerschap posten, het is allemaal goedbedoeld, maar het kan een beetje storend zijn voor mensen die in andere levensfases zitten. Publieke liefdesbrieven die gericht zijn aan een persoon, kun je ook gewoon richten aan die persoon. Minder likes, even grote liefde.
Praten tegen een kind dat nog niet op Facebook zit: “Lieve Nora, wat zijn we trots op je. Een rapport van 89%, geniet nu maar van je welverdiende zomervakantie, meid!”. Sowieso hebben andere mensen doorgaans weinig boodschap aan de schoolresultaten van je kind. Er een persbericht over schrijven hoeft niet, en je kunt je kind ook gewoon proficiat wensen zonder dat het online moet staan.
Alles liken: je hebt nog maar iets gepost en de allesliker heeft het al geliket. Fijn, een vriend op sociale media die enthousiast is, maar soms gaat het er wat over en lijk je een stalkerige fan die zit te wachten op de volgende post. Doseren is goed.
Flauwe mopjes posten: niet iedereen heeft hetzelfde gevoel voor humor, en dus komt niet elke mop op dezelfde manier over. Sommige mensen houden van vreselijke clichémopjes, anderen van politieke cartoons. Als die twee in elkaars vaarwater komen, kan er weleens een oogrol gegenereerd worden.
Facebook verwarren met Google: “Weet iemand waar ik eten voor dwergkonijnen kan kopen?”, of: “Waar vind ik een recept voor paling in ’t groen?”. Vaak is het antwoord op die vraag: op Google. Googel dus altijd eerst even voor je je vrienden inschakelt, misschien is de vraag dan niet eens meer nodig.
Negativisme for ever: sommige mensen zijn zo negatief dat er een constante azijngeur rond hun profiel lijkt te hangen. Niet alleen vreselijk vermoeiend om volgen, na een tijdje neemt de invloed van de zaagposts af. Omdat mensen gaan ontvolgen, of denken: daar is hij/zij weer. Hetzelfde met verregaande complottheorieën over alles.
De nostalgicus: diegene die je constant tagt in oude klasfoto’s die jij echt niet voor publicatie vatbaar vindt.
Slacktivisme: een term die slacking (Engels voor: niet echt je best doen) combineert met activisme. Mensen die denken dat een foto posten tegen een bepaalde politieke strekking of gebeurtenis hetzelfde effect heeft als op de barricades gaan staan.
Schaamteloze zelfpromotie: iemand geeft workshops of coaching of verkoopt afslankshakes en elke status gaat over hoe geweldig die dingen zijn en hoe geweldig hij/zij zelf is. De schaamteloze zelfpromotor zal het nooit laten om een review te delen of te citeren uit een mail van een tevreden klant. Of je daar nu om hebt gevraagd of niet.
Diegene die elke reactie op politiek betrekt: je kent hem wel, de vriend die zelfs op een foto uit een vakantiepark reageert met “Je weet toch wel dat er steekpenningen naar (vul politieke partij in) gingen om de vergunning voor dat park rond te krijgen?”.
Hashtag-overload: vooral op fotodeelsites als Instagram gaan mensen loos met hashtags. Op die manier worden hun foto’s sneller gevonden en krijgen ze nieuwe volgers. Toch ga je er liever niet te ver in, zoals foodbloggers die alle ingrediënten oplijsten in een aparte hashtag en eindigen met #onion. Hoeft niet.
De gedeelde account: Peter-Esmeralda klinkt als een gekke naam, tot je beseft dat Peter en Esmeralda elkaar zo ongelooflijk graag zien dat ze bij wijze van liefhebbende entiteit alles delen, ook een Facebookaccount. Het is niet alleen een beetje raar, je weet ook nooit wie precies de status heeft gedeeld. Een eigen identiteit blijft aan te raden, zelfs bij razende verliefdheid.
Persoonlijkheidstestjes maal duizend: oké, volgens Facebook ben je een echte vriend, en als jij kinderen zou hebben, zouden ze er zo uitzien als op deze bijzonder slecht gemanipuleerde foto, en als je een hond was, dan was je een Afghaanse windhond. Allemaal goed en wel, maar het is mooi geweest. Terug aan het werk!

Herkenbaar, toch? Denk dus volgende keer twee keer na voor je op ‘post’ klikt. Loopt het bij die ene vriend écht de spuigaten uit en vind je defrienden wat te ver gaan? Op Facebook is ontvolgen altijd een optie: voor je vriend in kwestie zijn jullie nog steeds vrienden, maar je krijgt geen elfde foto van haar dochtertje op het potje.