Camille Bauwens is suppoost: ‘Mijn favoriete museumstuk is een vrouwenhoofd op sterk water’
De liefde voor kunst is Camille Bauwens (24) met de paplepel ingegoten. Vandaag is ze naast student Taal- en Letterkunde en amateurkunstschilder, ook ‘host’ in het GUM, het Gentse Universiteitsmuseum.
“Toen een vriendin me begin 2020 liet weten dat er studentenjobs vrijkwamen bij het GUM, stelde ik me onmiddellijk kandidaat. Intussen werk ik er vier jaar als ‘host’: we ontvangen mensen voor rondleidingen en tijdens publieke events, geven bezoekers die dat willen een woordje uitleg bij de werken en houden een oogje in het zeil. Het GUM is een atypisch museum: veel stukken die er tentoongesteld worden – van opgezette dieren tot skeletten en oude meettoestellen – worden af en toe gebruikt als les-materiaal voor studenten. Het museum is opgedeeld in zeven thema’s, zoals ‘chaos’, ‘twijfel’ en ‘verbeelding’. Het doel: bezoekers in het hoofd van een wetenschapper laten kruipen en tonen hoe wetenschappelijke ontdekkingen tot stand komen.”
“De keuze voor een studentenjob bij het GUM kwam er uit liefde voor kunst. Ik kom uit een artistieke familie waarin iedereen, zij het op amateuristisch niveau, iets met kunst heeft. Mijn opa is kunstschilder en ook mijn mama heeft kunstonderwijs gevolgd. Het was vooral zij die mijn honger naar kunst heeft aangewakkerd. Al toen ik een kind was, sleurde ze me mee naar allerlei expo’s. In plaats van Studio 100-boeken kreeg ik boeken met werk van grote schilders. (lacht) Maar mijn ‘artistiek ontwaken’ gebeurde met het werk van Vincent van Gogh. Ik was als tiener helemaal weg van zijn schilderijen. Later volgde ik deeltijds kunstonderwijs, en schilderen doe ik nog altijd. Mijn studie aan de universiteit is heel cerebraal: ze speelt zich grotendeels af in het hoofd. Dankzij tekenen, schilderen of gewoon ‘met de handen bezig zijn’, kan ik daar af en toe uit ontsnappen, en dat maakt me rustig.”
‘Het GUM laat je nadenken over de moraliteit van wetenschap en over de evolutie van wetenschappelijke methodes’
“Een van mijn favoriete stukken uit het GUM is een vrouwenhoofd op sterk water. Dat klinkt misschien gek of luguber, maar ik vind het vooral indrukwekkend. Als ik voor openingstijd alleen door het museum dwaal om de collecties af te stoffen, voel ik altijd een groot respect voor haar. Een gevoel van ontzag dat niet iedereen met me deelt. (lacht) Ooit liep er eens een vrouw heel gechoqueerd de kamer uit waarin het werk tentoongesteld staat. Ze vond het niet kunnen dat je als bezoeker niet op voorhand gewaarschuwd wordt over wat je daar aantreft. Wat me dan weer deed nadenken over de ethiek van wetenschap en kunst. Dat kunstwerk is minstens honderd jaar oud. De kans dat die vrouw ooit de toestemming gaf om open en bloot on display te staan, is klein. Maar ook daarvoor dient het GUM: het laat je nadenken over de moraliteit van wetenschap en over de evolutie van wetenschappelijke methodes.”
“Mijn studentenjob inspireert me ook voor mijn eigen werk. Tijd om te tekenen of schilderen heb ik in het GUM meestal niet: mijn belangrijkste taak is natuurlijk klaarstaan voor de bezoekers en hen helpen indien nodig. Maar als ik thuiskom, zet mijn brein alle indrukken meestal om in werk. Een tekening waar ik best blij mee ben, is eentje op basis van een stuk dat de evolutie van anticonceptie in beeld brengt. Een kader met alle types spiraaltjes – van een ringvormig apparaat met zijde en zilverdraad over plastic en koperen modellen tot de meest geavanceerde hormoonspiraaltjes van nu. Dat overzicht heeft me geraakt en zette me aan het denken over birth control. Al eeuwenlang wordt aan vrouwen gevraagd om fysiek ongemak te tolereren als ze enige seksuele vrijheid willen.”
Meer lezen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
