Cubaanse ejaculaties

Michaël De Moor geniet van het mooie leven in Cuba...

Ik schrijf deze blog van op mijn hotelkamer in Havana, waar het zo prachtig is als u denkt. Pastelkleurige gebouwen? Check. OLdtimers? Check? Hartelijke Cubanen? Check check check. Ik ben hier op uitnodiging van Chanel, het legendarische Franse modehuis dat er zijn cruisecollectie voorstelt. Het is een trip die, zoals we van Chanel gewend zijn, tot in de puntjes geregeld is. Maar daarover ga ik het niet hebben.

‘Depressies? Die hebben we hier amper, meneer’

Want gisteren zat ik in een toeristenbusje voor een tour door oud Havana met een tourgids die eigenlijk psychiater is, maar van job geswitcht is omdat hij nu, ongelooflijk maar waar, meer verdient. Niet dat gidsen zo’n riant salaris hebben in Cuba, maar de fooien doen natuurlijk heel veel. ‘Er is hier veel armoede’, zei hij, maar het leek niet iets waar hij zich heel veel zorgen over maakte. Want de mensen, zo beklemtoonde hij graag, zijn er allemaal heel gelukkig. ‘Depressies? Die hebben we hier amper, meneer’. En nee, daar zit het fantastische klimaat echt niet voor iets tussen.

Wat dan wel? Het simpele besef dat het leven een geschenk is. ‘Kijk’, zei hij. ‘Een man heeft in zijn leven duizenden en duizenden ejaculaties. Maar welgeteld eentje daarvan was zo uniek dat hij jou het leven heeft geschonken’. Ik vond het een wat plastische uitdrukking, maar ik begreep het wel, wat ie bedoelde. Want hoe vaak laten we ons leven niet afhangen van materiële dingen? Van de nood om veel geld en mooie spullen te hebben? In Cuba daarentegen hebben ze bitter weinig. Maar ik zie heel veel lachende mensen. Heel veel dansende en zingende mannen en vrouwen. En ik snap waarom: als het leven een geschenk is, hoef je enkel de cadeauverpakking te verwijderen om er volop van te genieten. Ik ga dat proberen te doen. En ondertussen niet teveel denken aan de ejaculatie die destijds de aanvang van mijn bestaat vormde. Want al zie ik mijn ouders doodgraag, er zijn dingen tussen hen die ik echt niet hoef te weten.

Mode- en human interestjournalist Michaël De Moor houdt van Bob Dylan, Martin Margiela en chocolade en droomt ervan ooit eigenaar te worden van een bull terrier. Elke week geeft hij zijn eigenzinnige kijk op een emotie uit de actualiteit.

Lees hier de blog van vorige week