Een rivier als achtertuin en een dak vol groen geven deze voormalige autogarage alles voor een vakantiegevoel in de stad.
Het is zo’n dag dat je droomt van een vakantiehuisje aan het water, met een mooie tuin waarin je straks kan genieten in de eerste warme lentezon. In Mechelen staat zo’n huis. Als je in het centrum van Mechelen over de Dijle wandelt, zie je al van ver de glazen achterkant van kunstfotografe Frieke Janssens‘ huis, de daktuin en het bootje.
PAREL AAN HET WATER
Het is weinig stadsbewoners gegeven om te wonen langs het water, met een grote tuin op de koop toe. Frieke en Joeri hebben er dan ook drie jaar naar gezocht en zijn meteen verliefd geworden op de vervallen autogarage uit de jaren 50. Als creatievelingen en estheten in hart en nieren – Frieke is kunstfotografe, Joeri copywriter – zagen ze meteen de charme en de mogelijkheden van het gebouw. De industriële vormgeving, de ruwe bakstenen muren, de betonnen plafonds, de tussenwanden met glazen onderverdelingen, de unieke ligging uiteraard. “Ik ben opgegroeid in hartje Brugge”, steekt Frieke van wal, “en vond het fijn dat alles zo dichtbij was. Dat wou ik ook voor onze dochter. Mechelen heeft ons altijd aangetrokken, maar we kochten uiteindelijk toch een mooie architectenwoning van 1969 in Vilvoorde.
Maar toen we die wilden verbouwen – het plan lag er al -, kregen we het niet over ons hart om afbreuk te doen aan het origineel. Dan zijn we weer beginnen rond te kijken in Mechelen en vielen we gelukkig op dit pand. Tegen de verbouwing zagen we helemaal niet op, integendeel. We wilden net het pure industriële karakter behouden om het helemaal naar onze zin te kunnen afwerken. Alle lof ook voor onze architect, Hansi Ombregt. Hij hertekende de plannen tot het naar ons gevoel helemaal juist zat.” Ik zit al de hele tijd in de zachte, beige leren sofa, de Lifesteel van Flexform, in de glazen uitbouw aan de achterkant van het huis en zie de toeristenbootjes en suppers voorbijglijden. Hier kun je uren zitten en naar het leven op het water kijken. Het is ook de lievelingsplek van Frieke en Joeri als ze vrienden ontvangen. “In de zomer zetten we de terrasdeur open en in de winter steken we de gaskachel aan, dimmen we de lichten en laten we kaarsjes branden. We aperitieven ook weleens in het bootje op het water of we varen ermee naar de buren of het centrum van de stad om op restaurant te gaan. Je kunt in beide richtingen toch wel een kilometer varen, totdat je sluizen tegenkomt. Het is zo leuk en toch zien we er weinig buren van gebruikmaken. Het is ook wel een gedoe, het onderhoud van het bootje, het leegpompen van het water elke keer… Je betaalt ook een speciale belasting om
te mogen varen.”
PRO PATINE
Tijd voor een rondleiding! De keuken/ eetkamer in de centrale ruimte ziet er imposant uit en het klinkt er wat hol. “We wilden de ruimte maximaal tot haar recht laten komen en kozen bewust niet voor een kookeiland, maar één lange keukenwand. We kunnen hier makkelijk feestjes geven en ik kan de hoek met het afrolbaar scherm gebruiken als fotostudio. Vroeger was hier de werkput van de garage, vandaar ook de glazen dakkoepel om licht binnen te laten. In de zomer leggen we er rieten matten op als zonwering. Dat filtert het licht heel mooi. Ik krijg dan een instant vakantiegevoel.” Wat ook opvalt, is de houten box met messing bekleed, die tussen de leefruimte en de garage aan de voorkant is geplaatst en zo een tussenverdieping creëert. “Hiervan heeft de architect ons wel moeten
overtuigen. Ik was bang dat de gouden kleur van het messing te fel zou zijn, maar na verloop van tijd krijgt het een mooie patine en zorgt voor een warme gloed in de verder ruige ruimte.” Het hele huis is sober gemeubileerd. Over elk stuk is nagedacht. Zo kaapt de grote rotan schommel aan het plafond, het lievelingsnestje van dochter Jackie, in de glazen uitbouw alle aandacht. “Sommige stukken hebben we meegebracht van ons vorig huis, andere hebben we nieuw gekocht, zoals de ovale eettafel van Artisan. Het hoeft zeker niet allemaal design te zijn: de witte rolwagentjes komen uit de praktijk van een dierenarts die ermee stopte, de ladekast tikte Joeri op de kop bij de kringloopwinkel. Ik wil nu een ontbijttafel kopen voor het terras aan het water, maar ik zal pas overstag gaan als ik 100% mijn goesting vind. Ik ben nogal een twijfelaar”, lacht Frieke.
OUT OF THE BOX
We gaan de stalen trap op naar de tussenverdieping op de box, waar Frieke haar bureau heeft. Ze ziet uit op de hele leefruimte beneden en het water, een inspirerende plek om te werken. Op de eerste verdieping komen we in de knusse zitruimte. Het donkere wandmeubel met tv en uitsparing voor een kamerplant is ontworpen door Dries Otten. Aan de wand hangen drie portretten van Frieke, uit de reeks Smoking Kids, waarmee ze is doorgebroken. We stappen zo de daktuin op, alweer een indrukwekkende open ruimte met prachtig uitzicht en een uitnodigende zithoek aan het water. “Voor de aanleg hebben we dé specialisten van daktuinen in de arm genomen, het duo Bart Haverkamp en Pieter Croes (Bart & Pieter, red.). We wilden een tropisch gevoel creëren, een stadsjungle, maar met weinig onderhoud. Er moesten grindroosters en borders met aarde gelegd worden, daarin kwamen de planten en boompjes. Het gewicht speelt een grote rol bij een daktuin. De planten hebben veel water nodig omdat er weinig aarde is, maar zo’n daktuin beschermt ook tegen oververhitting van de ruimte eronder. In Vilvoorde hadden we een grote tuin, die grensde aan een bos, maar ik zit nu meer in onze stadstuin dan toen. Mét een gerust gemoed bovendien, want behalve wat onkruid uittrekken elke maand, is er verder weinig werk aan onze tuin.” Helemaal tot rust komen, doen Frieke en Joeri in hun ruime slaapkamer met open badkamer en dressing. Ook hier is alles weer sober gehouden: een op zich staande badkuip, een zwevend was meubel in wit marmer met goudbruine aders die mooi combineren met het kraanwerk in messing. Dochter Jackie heeft haar eigen vrolijk ingerichte meisjeskamer mét terras en badkamer op de tweede verdieping. Daar is ook het kantoor van Joeri, dat ook als logeerkamer kan gebruikt worden. Ik zou nog uren kunnen blijven zitten in de tuin en naar het water kijken. Wat een bijzonder aangename leefplek hebben Frieke en Joeri van de oude autogarage gemaakt. Hier wil je toch nooit meer weg? “De verbouwing hebben we wel wat onderschat”, geeft Frieke toe. “Wij – en dan vooral Joeri’s vader – hebben uren zitten schrapen, gaten gevuld en muren geïmpregneerd om ze stofvrij te maken. Maar met de zoektocht naar de juiste materialen en afwerking hebben we veel plezier beleefd. Gelukkig combineren onze smaken goed én wonen we hier heel graag. Maar wie weet, begint het binnen een paar jaar weer te kriebelen.”
