Binnenkijken in Villa Colucci, waar Italiaanse charme en Deens design samenkomen
Wat gebeurt er als je vier creatievelingen loslaat op een Italiaans palazzo? Rolf en Mette Hay en Bibi en Martin Werner toverden een negentiende-eeuws landhuis in Puglia om tot een plek vol kunst, design en gin-tonic-uit-de-tuin. Het beste nieuws? Je kunt de plek huren.
In Italiaanse huizen krijg je wel vaker een warm welkom, maar in Villa Colucci in Puglia merk je de gastvrijheid nog vóór je ze voelt. In reusachtige, geglazuurde keramische letters staat op de negentiende-eeuwse gevel van het palazzo ‘salve’ te lezen, de groet waarmee Italianen zowel vrienden als vreemden verwelkomen.
‘Het hoeft niet allemaal perfect te ogen. Je moet vooral voelen dat hier geleefd wordt’
Je zou kunnen denken dat dit een hedendaags kunstwerk is dat de creatieve nieuwe eigenaars van het palazzo aan de indrukwekkende gevel hebben opgehangen tijdens de recente, drie jaar durende restauratie. Niets is minder waar. Rolf en Mette Hay, de oprichters van het Deense meubelmerk Hay, kochten Villa Colucci in 2021 samen met hun goede vrienden en buren Barbara ‘Bibi’ Husted Werner en Martin Werner. Bibi is de gewezen eigenares van de inmiddels gesloten cultboetiek Holly Golightly, haar echtgenoot een bekroonde regisseur. En hoewel beide koppels bekendstaan om hun fantastische stijlgevoel en hun uitgebreide kunst- en interieurcollecties, zijn de letters op de gevel van hun vakantiehuis in Selva di Fasano niet hun verdienste. Ze hangen er al 130 jaar, van toen het landhuis nog het zomerverblijf van de familie Colucci was.
Gekocht via FaceTime
De koppels hebben het pand midden in de pandemie gekocht via FaceTime. “Eerst kwam de plek, daarna pas het plan”, vertelt Bibi lachend terwijl het viertal me door het huis leidt. Het lijkt misschien vreemd om een palazzo van 478 vierkante meter – met elf slaapkamers, evenveel badkamers en 20.000 vierkante meter bos inclusief een traditionele trullo – te kopen zonder het in het echt te hebben gezien. “Maar de zus van Martin en haar man importeerden al jaren groenten en fruit uit de buurt van Monopoli, en wij hadden 12 jaar lang een boerderij vlakbij, dus we kenden de regio goed”, legt Bibi uit.
De Hays en Werners leerden elkaar kennen in de creatieve scene van Kopenhagen. Acht jaar geleden raakten ze bevriend toen Bibi de Hays uitnodigde voor haar veertigste verjaardag. Kort daarna gingen ze met hun gezinnen op vakantie in Puglia, waar ze elkaar vonden in hun liefde voor de eenvoudige, maar o zo heerlijke levensstijl van de regio: het eten, de rommelmarkten en het mooie weer.
“Zo kregen we het idee om samen een plek te zoeken”, vervolgt Bibi. Het waren Martins zus en schoonbroer, Pernille en Lars Lembcke, die het bijzondere pand hebben gevonden. “En omdat het zo groot is, leek het ons logisch om het plezier – en de last – van de renovatie te delen.”
Restaureren met respect
Toen ze in 2022 voor het eerst door de deuren stapten, zagen beide koppels meteen het potentieel van het palazzo. “Ook al stond het pand meer dan 25 jaar leeg, was de basis erg goed en waren er geen grote verrassingen”, vertelt Mette. Ze stond er samen met de andere eigenaars op om het landhuis te restaureren en niet volledig te verbouwen. “In onze ogen vernietigt een verbouwing een huis als dit”, zegt Rolf. “De schoonheid zit juist in het verval.” De Lembckes werden aangesteld als projectleiders: zij hebben de restauratie in goede banen geleid en lokale aannemers begeleid toen de koppels in Kopenhagen waren. “Zij waren onze ogen en oren en konden de restauratie minutieus opvolgen”, zegt Mette. Architect Francesco Mastrorosa werd ingeschakeld om het palazzo weer tot leven te brengen.
Mette en co. weigerden de bijna perfect bewaarde tegelvloeren te beschadigen om vloerverwarming te installeren, en verlaagden daarom de gewelfde plafonds in meerdere kamers om het elektrische systeem daarboven te verbergen – onzichtbaar op een paar subtiele roosters na die voor verwarming en airconditioning zorgen. De deuren, ramen en luiken werden verwijderd en gerestaureerd, en de muren kregen een lichte kalkafwerking om hun oude patina te behouden. Alles wat gered kon worden werd hergebruikt, zoals het unieke terrazzobad in een badkamer op de eerste verdieping. “Het hoeft niet allemaal perfect te ogen. Je moet vooral voelen dat hier geleefd wordt”, aldus Martin.
De koppels wilden van Villa Colucci een duurzaam tweede thuis maken. Ze plaatsten zonnepanelen op het dak en boorden 850 meter diep om in hun eigen watertoevoer te kunnen voorzien. Ook al hebben ze alle vier een sterke mening, verliep het omvangrijke project relatief vlot. “We hebben allemaal creatieve beroepen, dus we zijn het gewend om veel beslissingen te nemen”, zegt Bibi.
Kleurrijke kunst
Het palazzo was vroeger in handen van de Colucci’s, een familie van welgestelde landeigenaars. Broers Giambattista en Giammatteo Colucci waren prominente figuren in de lokale en nationale politiek in het begin van de twintigste eeuw en stonden bekend om hun vrijgevigheid. Ze waren geïntrigeerd door technische innovaties en nadat ze het ontwerp van ingenieur Angelo Messeni voor het Teatro Petruzzelli in Bari zagen, klopten ze bij hem aan voor het ontwerp van hun huis.
‘Dankzij kunst wordt een huis meteen een thuis’
Dat verklaart de opvallende schoorsteenmantel en de onconventionele indeling van het palazzo. Er zijn meerdere gemeenschappelijke ruimtes en de meters-lange muren lenen zich perfect voor de hedendaagse kunstcollectie van de Hays en de Werners. Een groot deel van de kunstwerken komt uit Bibi’s ‘Holly Golightly’-collectie, en Deense kunstenaars zijn goed vertegenwoordigd. In de slaapkamers hangen grote wandkleden van haakartiest Lulu Kaalund, geborduurde doeken van Loji Höskuldsson en staan keramische vazen van Karl Monies. In de bar boven reflecteren werken van de Deens-Iraanse kunstenaar Farshad Farzankia op lichtinstallaties van Nat Bloch Gregersen. In de gezellige kamer daarnaast hangt een neonwerk van Evren Tekinoktay naast felbegeerde sculpturen van de overleden Bjørn Wiinblad. In een van de slaapkamers is dan weer werk van Alexander Tovborg te zien.
Op andere plekken in het huis nemen grote, kleurrijke werken van een internationale groep kunstenaars – onder wie Emma Kohlmann, Andi Fischer, Anton Funck, Kent Iwemyr en Peter Doig – de gekalkte muren over. Gangen en overlopen zijn versierd met geborduurde tarotkaarten van Berenike Corcuera en traditionele Asafo-vlaggen. De bloemenfresco’s op de plafonds werden met de hand geschilderd door de lokale ambachtsman Francesco Melcarne Casi. Elke kamer is een feest van kleur. “Het gebeurt niet vaak dat twee families dezelfde kunst waarderen, en al allemaal niet dat vier mensen van rond de vijftig kleur omarmen”, zegt Martin lachend.
Mix and match
Het interieur is al even eclectisch als de kunst aan de muren. Extravagante antieke lampenkappen afkomstig uit het Tivoli-pretpark in Kopenhagen of van antiquair Monsieur Lars vestigen de aandacht op ontwerpers met wie Rolf en Mette bij Hay hebben samengewerkt, zoals Muller Van Severen en Jessica Hans. De bedden namen ze mee uit hun huis in Denemarken, en alle aankleding – van textiel tot keukengerei – is van hun eigen designmerk Hay. “We wilden het huis er niet mee vullen, maar het leek ons gek om elders theedoeken te kopen als we ze zelf maken”, zegt Mette.
Bijna elke kamer werd ingericht met meubels die de koppels al hadden en die net voor Pasen vorig jaar in drie enorme vrachtwagens in Selva di Fasano aankwamen. Negentig procent van de spullen had toen nog geen vaste plek, maar dankzij Rolf en Bibi stond binnen de drie dagen elk stuk op zijn plaats. Moderne meubels worden aangevuld met vondsten van antiekveilingen en rommelmarkten. Een sjaaltje van Picasso, een Amerikaans tandartsmeubel uit de jaren vijftig, Gio Ponti-stoelen, religieuze voorwerpen uit een kerk in Ostuni en antieke Italiaanse olieflesjes: het is een fascinerende mix. “In de wereld van interieurdesign wordt veel energie gestopt in het laten matchen van dingen, maar voor ons primeert de liefde voor objecten en kunst”, zegt Rolf. “Het hoeft niet allemaal bij elkaar te passen. Het is juist interessanter om mooie dingen die niet perfect samengaan bij elkaar te brengen.” Dat beaamt Bibi: “Dankzij kunst wordt een huis meteen een thuis.”
Al hebben ze over één ding wel een andere mening. “Bibi houdt ervan om stoelen scheef te zetten, ik heb ze liever recht”, zegt Rolf lachend.
Blote voeten
Op dit moment bereiden twee wijnexperts het planten van 2.200 wijnstokken voor, vertelt Rolf. Zo kan het landgoed in de toekomst zijn eigen Hay-Werner-wijn produceren. Hij plukt tijdens onze rondleiding drie citroenen van een boom om een gin-tonic mee te maken aan de houten bar die Martin liet ontwerpen door een team uit Boekarest.
Na de gin-tonicpauze dalen we af naar de met antieke tegels beklede De Manincor-keuken. De ruimte was ooit een stal, maar waar vroeger vee stond, glanst nu het gepolijste beton en de keramische wandkunst van Stephen Bird. De vier strijken neer aan hun keukentafel, op de achtergrond prijkt een enorme touwinstallatie van de Duitse kunstenares Joana Schneider – het eerste stuk dat ze samen hebben gekocht, speciaal voor de villa.
Sinds vorige zomer is het palazzo klaar en is de langgekoesterde droom van de Hays, de Werners en hun kinderen – allemaal tussen 14 en 27 jaar oud – werkelijkheid geworden. “Tijdens de verbouwing stelde ik me voor hoe we hier blootsvoets zouden rondlopen, met de kinderen om ons heen, terwijl iemand kookt en iemand muziek maakt. Vorige zomer was het eindelijk zover. Dat was een heel bijzonder moment”, zegt Mette. “Zelfs als je met een grote groep bent, kun je hier altijd een knus hoekje voor jezelf vinden. Deze plek is te mooi om niet te delen. We willen het palazzo verhuren en ook andere mensen hier verwelkomen.” Die boodschap pronkt immers al decennia op de gevel.
Meer info op Villacolucci.com
Door Scarlett Conlon. Beeld: Marina Denisova.
Meer lezen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
