One on one met topmodel Yana Bovenistier: over baby’s, designerkleren en het klimaat
Model, maar toch vooral mama: wij spraken Yana Bovenistier over baby’s, het klimaat en designer- slobberkleren.
Ik zou Yana thuis bezoeken, voor dit interview. Beter voor het gesprek, en ook beter voor mij, want dan kan ik baby Junior zien en haar misschien zelfs een keer knuffelen. Corona strooit helaas roet in het eten, en dus zitten we op een grijze donderdagnamiddag, elk in onze eigen quarantaine, achter de telefoon. Yana is net uit de douche (“Ik zit hier in mijn kamerjas!”) en praat vol liefde over de nieuwe passie in haar leven: haar rozige baby, die af en toe op de achtergrond geluidjes maakt, maar geen enkele keer huilt tijdens dit gesprek.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Vol hart
“Het is een hele rare tijd, maar we maken er samen het beste van. Ik ben vanochtend met Junior op virtuele yogales geweest, en verder brengen we gewoon heel veel tijd door samen. Mijn vriend gaat nog werken en dat vind ik wel heel eng. Er werken veel mensen, het is een groot bedrijf en ik zou toch liever willen dat hij niet meer buitenkwam, je weet maar nooit.”
“Shooten met Junior was echt super, ik voel ook dat er veel vraag naar is. Het was al mijn derde shoot met m’n baby, ik denk dat bladen klaar zijn voor meer diversiteit, meer échte situaties ook. Ik vind het ook wel prettig om af en toe te werken, zo hou ik toch een beetje connectie met mijn leven van voor de baby.”
‘Het is een hele rare tijd, maar we maken er samen het beste van.’
“De laatste drie jaar, tot net voor ik zwanger was, kwam mijn carrière als model echt van de grond. Ik woonde in New York, het werk kwam goed binnen en ik was eigenlijk alleen maar met mezelf bezig. Mijn dag bestond uit yogalessen, gezond koken en vrienden zien. Heel leuk, maar tegen het einde begon ik wel een soort leegte te voelen. Je moet weten: modellenwerk is heel egocentrisch. Je focust de hele tijd op je uiterlijk, en dat is natuurlijk best oppervlakkig. Ik wil zeker niet negatief klinken over die tijd: het was prachtig, ik heb supertoffe mensen leren kennen en plekken ontdekt waar ik alleen maar van kon dromen. Ik zou het zó opnieuw doen, maar de laatste tijd begon New York me steeds zwaarder te vallen.”
“Ik was best eenzaam: mijn vriend was in België en kreeg ook geen visum voor de States. Dus begon ik na te denken over oplossingen, en het idee van een gezinnetje kwam steeds boven. Ik dacht: ‘Ik blijf werken, maar mijn modellenwerk komt niet meer op de eerste plaats: mijn hart is dan gevuld met iets anders’. Nu ik erover nadenk: alle modellen zijn eigenlijk een beetje bipolair (lacht). Het ene moment denk je: ‘Wow, kijk nu waar ik ben, en met wie ik hier op de set sta!’. En het volgende is het van: ‘Oh nee, ik zit hier eenzaam in mijn appartement en niemand boekt mij’. Dus ja, het was tijd voor een switch, ook al omdat ik stilaan ‘oud’ werd in modellentermen (Yana is nu 26, red.) en sowieso moest denken over een volgende carrière. Omdat ik voor mijn modellencarrière drama had gestudeerd, nam ik acteerlessen in New York. Ik volgde een cursus aan de William Esper Studio, supertof. Alleen: toen ik tijdens de zomerbreak naar België reisde, raakte ik zwanger. Dat voelde dubbel. Ik vond het acteren écht leuk, had eindelijk iets gevonden wat me aan New York zou binden, en nu moest ik stoppen. Maar tegelijk wist ik al snel: ik ga deze baby gewoon krijgen, en mama worden.”
Kloppende clichés
“De eerste maanden van de zwangerschap ben ik blijven werken. Ik ging naar Dubai en naar Afrika, achteraf gezien geen topplan, want ik was overgevoelig en zo prikkelbaar (lacht). Toen ik vijf maanden ver was, ging ik alleen naar New York, om al mijn spullen te gaan halen. Op 1 oktober (2019, red.) ben ik bevallen.”
“Mijn bevalling was heel zwaar. Ik kreeg een interne bloeding, mijn baby moest in de couveuse en ik belandde op intensieve. Totaal níét zoals ik het me had ingebeeld, meteen mijn eerste les als mama: je kunt niet plannen. Ik zou thuis bevallen, alles holistisch aanpakken, zonder verdoving en meteen contact maken met mijn baby. In realiteit moest ik met spoed naar het ziekenhuis, werd ik zwaar verdoofd en werd mijn baby bij me weggehaald. Maar uiteindelijk vergeet je dat snel: toen Junior uiteindelijk bij me mocht, was ik instant verliefd. Zóveel liefde, alle clichés kloppen.”
‘Ik heb als moeder veel vertrouwen in mezelf, en dat voelt heel goed.’
“Ik ben een redelijk gestructureerde mama. Ik heb discipline gekregen dankzij mijn werk: structuur móét als model, dus daar maak ik nu nuttig gebruik van. Ik heb alle touwtjes stevig in handen, ik heb zelfs een dagplanning gemaakt voor Junior (lacht). Echt, ze is vijf maanden, en ik heb vanochtend uitgeschreven wat ze wanneer moet doen. Ik heb als moeder veel vertrouwen in mezelf, en dat voelt heel goed. Ik doe wat ik denk dat goed is, mijn vriend en ik zitten ook echt in een cocon, en nu met die quarantaine al helemaal.”
“Loslaten vind ik lastiger. Tijdens mijn zwangerschap was ik ervan overtuigd: na drie maanden ga ik sporten, en dan gewoon weer werken. Ik kan kort zijn: no way. Ik mis Junior al als ik in de douche zit (lacht). Vlak voor de quarantaine ging ze voor het eerst drie uur naar de crèche: ik heb drie uur op een stoel zitten wachten, en naar foto’s van haar gekeken. Erg hé? Maar oké, ik probeer langzaamaan wel mijn leven terug op te nemen. De eerste stap is terug koken. In het begin hebben we overleefd op eten dat vrienden ons kwamen brengen. Ik was echt te zwak, en mijn vriend moest snel weer aan het werk, dus die hulp heeft ons echt overeind gehouden. Nu de baby iets zelfstandiger is, kan ik terug koken, en straks, na de quarantaine, ook terug sporten.”
Modebewust
“Modellenwerk is nog steeds het plan, maar snel herstarten is dus niet gelukt. Junior huilde de eerste maanden heel veel, ze vroeg veel aandacht, dus tijd voor mezelf was er niet. Als ik straks opnieuw aan het werk ga, wil ik liefst dat ze zo veel mogelijk meegaat. De meeste klanten vinden dat ook geen probleem, merk ik. Zij komt op de eerste plaats, al ben ik nog steeds met mode bezig hoor. Ik draag de hele dag slobberkleren, maar ze zijn wél fashion (lacht). Gisteren droeg ik een oversized vintage hemd en zwarte laarzen van AF, gewoon om met de koets voor de deur te wandelen (lacht). Superjammer dat zij gestopt zijn, trouwens.”
‘Een cd afnemen of naar mijn kamer? Prima. Maar een lelijke trui aandoen: een drama.’
“Mode is mijn passie, al van toen ik klein was. Mijn mama kon me nergens mee straffen. Een cd afnemen of naar mijn kamer? Prima. Maar een lelijke trui aandoen: een drama. Ik heb ook altijd kleren gehamsterd – ik heb er heel veel, ik kan wel even voort nu. We kopen liefst tweedehands, ik doe dat graag, beetje speuren op Vinted. Maar het is ook nodig voor ons klimaat. Ik ben daar serieus mee bezig; de luiers van Junior zijn ook wasbaar. Als Junior later kinderen heeft, en er zijn geen visjes meer in de zee: dat zou toch verschrikkelijk zijn? Het is al lang geen ver-van-mijn-bedshow meer. Ik hoop dat ik Junior dat milieubewuste kan meegeven, en verder wil ik dat ze weet dat ze alles kan doen wat ze wil. Ze is even sterk als eender welke man, en ze zal altijd een team achter zich hebben. Wat míjn toekomst brengt? Ik ben er weinig mee bezig. Ik heb veel ambities, maar voorlopig zie ik alleen maar haar.”