Auwtch: één op zeven ouders heeft spijt van de naamkeuze voor hun kind

Hanne Vlogaert

12 mei 2019

Een naam kiezen voor je kroost, het kan ouders al eens wat slapeloze nachten bezorgen, want: hoe kies je in godsnaam een naam die je nu zó mooi in de oren vindt klinken dat je hem dagelijks wel enkele keren wil uitspreken, maar die je ook over tien jaar nog niet beu gehoord zal zijn? Wat als jij van mooie, lange en eloquent Frans klinkende namen houdt, en je partner net van korte, kwieke Vlaamse varianten? En hoe zorg je er bovendien nog eens voor dat de naam die uiteindelijk kiest, ook echt bij je kind past? Reden genoeg dus voor aanstormende ouders om al eens een paar nachtjes zwetend wakker te worden in het holst van de nacht, nee?

Met deze bedenkingen in het achterhoofd, zette het online platform voor ouders Channelmom.com een kleine enquête op touw om te onderzoeken hoe tevreden ouders over het algemeen eigenlijk enkele jaren later nog zijn over de naamkeuze voor zoon- of dochterlief. De uitslag van die rondvraag wekt toch enige consternatie: maar liefst één op zeven ouders heeft nu spijt van de naam die hij zijn kind bij de geboorte meegaf.

Te populair

Dat ouders achteraf spijt krijgen van hun keuze, kan verschillende redenen hebben. Een van de meest gehoorde oorzaken echter, was dat ouders gekozen hadden voor een naam, die achteraf veel te populair werd. (Uhu, ouders van Emma, Mila of Louise weten misschien waar het hier over gaat.) Doordat er nu zoveel kinderen, met dezelfde naam rondlopen, lijkt hun keuze nu niet alleen minder origineel – ook al waren zij de hype helemaal voor – daarnaast kan het ook aardig wat verwarring opleveren.

Een andere vorm van spijt ontstaat wanneer de naam die ouders voor hun kind kiezen, daarna ook uitverkoren wordt door een celeb-koppel of door leden van de Royal Family. Een Britse man legt zo bijvoorbeeld uit waarom hij zijn zoontje nooit opnieuw ‘George’ zou noemen: “Iedereen denkt dat mijn zoon vernoemd is naar de firstborn van Kate en William, terwijl dat echt niet het geval is en mijn zoon er zelfs eerder was dan de prins in kwestie”.

Pol, Davon of Ebwaldi

Ook wanneer ouders kozen voor een naam die in het Nederlandse taalgebied niet zo vanzelfsprekend is – wat dacht je van een mooi Brits klinkende naam als Elliot of Brad, bijvoorbeeld – dan hebben ze daar achteraf toch vaak hun bedenkingen bij. Vooral als blijkt dat die naam in de lokale tongval toch niet altijd even knap over de lippen rolt. Ook op namen waarvan de schrijfwijze nogal ingewikkeld is, wordt al eens teruggekomen. De naam van je kind om de vijf minuten weer eens moeten s-p-e-l-l-e-n, blijkt dan toch niet zo aangenaam.

Tot slot laten ouders ook wel eens horen spijt te hebben van hun naamkeuze, omdat de naam achteraf gezien toch niet ‘bij hun kind blijkt te passen‘ of omdat het kind zelf helemaal niet tevreden is met de naam die zijn ouders voor hem voorzagen. Creatieve oplossingen voor dat vervelende probleempje luiden vaak: kom op de proppen met een leuke roepnaam, of gebruik consequent een afgekorte versie van de oorspronkelijke versie.

Drastische maatregelen: een naamsverandering?

Wat echter als je kind na al die lucratieve aanpassingen nog steeds niet tevreden is met zijn ’titel’? Wel, dan kan je je voornaam nog altijd wettelijk laten wijzigen en gewoon een heel nieuwe variant in plaats vragen. Wie van naam wil veranderen, kan daarvoor terecht bij zijn lokale overheid – op het stad- of gemeentehuis dus. Sinds 2018 is de procedure bovendien vereenvoudigd, waardoor je al na drie maanden met een heel nieuwe naam door het leven kan, waar dit vroeger nog zo’n 6 maanden duurde.

Of je al dan niet in aanmerking komt voor een naamsverandering, hangt af van het oordeel van een ambtenaar van de burgerlijke stand. Voordat die persoon een naamsverandering accepteert, moet hij zich ervan vergewissen dat de naam niemand schaadt: niet de persoon zelf, en ook geen derden.

Aan welk prijskaartje je jezelf van een nieuwe naam kan voorzien? Dat hangt af van de plaats waar je woont: elke gemeente of stad mag afzonderlijk beslissen hoeveel geld ze daarvoor graag in ontvangst zou nemen.