Betalende datingsites: Goed idee of weggegooid geld?

Rijpere singles ready to mingle: ze zijn met velen, en vinden vaak niet wat ze zoeken. Wij gingen op date met professionele matchmakers. Benieuwd of zij tegen betaling wél de ware weten te strikken...

Mijn geld voor een lief: betalen om te daten

Sinds de opkomst van sociale media en datingapps, waarvan Tinder het bekendste voorbeeld is, kun je als alleenstaande niet meer beweren dat het onmogelijk is om iemand te leren kennen. Maar niet iedereen is fan van vrijblijvend online contact. Zeker singles van boven de veertig staan niet meteen te springen om een eindeloze reeks profielfoto’s van links naar rechts te swipen.

Line (43): “Ik ken mensen die op Tinder een part­ner gevonden hebben, maar als je het mij vraagt, is het echt zoeken naar een speld in een hooiberg. Op aanraden van een vriendin heb ik de app ooit gedurende één week geïnstalleerd. Ik werd verschrikkelijk ongemakkelijk van al die ongeïnspireerde foto’s van mannen in bloot bovenlijf die zichzelf aanprijzen met krampachtige verkooppraatjes. Wat een oppervlakkig gedoe, echt niks voor mij!”

Het is ondertussen geen geheim meer dat Tinder vooral mikt op een jonger doelpubliek dat niet per se op zoek is naar een serieuze relatie. Maar de vraag is waar rijpere singles met iets ambitieuzere verwachtingen dan te­rechtkunnen. Wie wat dieper graaft, vindt wel degelijk datingapps die pre­tenderen om het anders aan te pakken. Once, bijvoorbeeld, is een betalende app die een tegenwicht wil vormen tegen Tinder door uit te pakken met het concept van online slow dating. In plaats van een oneindige reeks moge­lijke partners krijg je daar één keer per dag een zogezegd perfecte match aan­geboden, op basis van je interesses en enkele vragen die je moet beantwoorden. Gedaan met swipen dus. Een profiel aanmaken is gratis, maar van zodra je in contact wilt komen met je dagmatch, moet je betalen, wat de drempel al iets hoger legt.

Wij namen de proef op de som, maar moesten concluderen dat het ijdele hoop is om op basis van slechts drie korte vragen en het invul­len van je lievelingshobby’s de partner van je dromen tegen het virtuele lijf te lopen. Want ook al geef je mee dat je Nederlands praat en van kunst en li­teratuur houdt, toch blijkt je perfecte match volgens het algoritme van Once opvallend vaak een Franstalige man te zijn die gepassioneerd is door autotu­ning.

De conclusie is duidelijk: wie de datinglat net dat tikje hoger legt, komt bij de meeste apps niet aan zijn trek­ken, zelfs niet als je ervoor wilt betalen. Even leek er licht te schijnen aan het einde van de tunnel, toen we hoorden over een uiterst exclusieve datingapp, waar enkel nauwkeurig geselecteerde mannen en vrouwen toegelaten wor­den. Toen bleek dat Raya (een soort internationale betalende Tinder voor de meest eligible singles) een wachtlijst van maar liefst 100.000 kandidaten heeft, lieten we definitief onze hoop varen. Tijd voor het serieuzere werk.

Gekoppeld door Parship

“Zeker voor mensen die al een langere relatie achter de rug hebben, is het niet altijd evident om terug op zoek te gaan naar een partner. Onze maat­schappij is een pak individualistischer geworden dan vroeger, en op een be­paalde leeftijd is de stap groot om te­rug op café te gaan en je sociale net­werk uit te breiden.” Aan het woord is Chris Verlinden, vicepresident van Parship België, de datingsite die on­dertussen al zeventien jaar actief is in ons land. “Vroeger durfden mensen aan niemand te vertellen dat ze online op zoek gingen naar een partner. Maar de tijdsgeest is helemaal veranderd. In Amerika ontstaan momenteel al 40% van de relaties via online dating, en dat cijfer groeit nog elke dag. Wij mer­ken dat zelfs vijftigplussers er nu veel meer voor openstaan. Het verschil met een app zoals Tinder is dat wij mensen matchen op basis van een uitgebreide persoonlijkheidstest”, vertelt Verlin­den.

“We maken een partnerprofiel aan nadat iemand vragen heeft beant­woord over de waarden en normen die hij of zij belangrijk vindt, en wat er ge­zocht wordt in een partner. Daardoor vallen liefhebbers van onenightstands automatisch af.” Na de gratis test krijg je bij Parship onmiddellijk een lijst met partnervoorstellen. Bij iedere persoon staat ook een zogenoemde ‘matching­ score’, en een opsomming van de mogelijke sterktes en valkuilen als jullie een relatie zouden beginnen. Daarmee gaat Parship meteen al een stuk verder dan de vleeskeuring op de doorsnee datingapp.

Verlinden: “Wij polsen naar persoonlijkheidskenmerken die relevant zijn voor langdurige relaties. Bij ons ligt de focus op het vinden van een partner, dus de verwachtingen van onze leden liggen helemaal anders. Ui­terlijk speelt in eerste instantie totaal geen rol, want de profielfoto’s van je mogelijke matches blijven wazig, tot je beslist dat je iemand interessant genoeg vindt om ermee in contact te treden. Pas na betaling krijg je toegang tot de foto, de naam en het beroep van je match en kun je indien gewenst een bericht sturen.”

“Uiterlijk speelt in eerste instantie totaal geen rol, want de profielfoto’s van je mogelijke matches blijven wazig”

(Chris Verlinden, vicepresident van Parship België)

Volgens eigen onderzoek vindt 38% van de Parshipleden een partner op de website, en maar liefst negen van de tien relaties houden stand. De site focust op respect en veiligheid en ha­mert erop dat mensen zich tonen zoals ze echt zijn, door bepaalde fotofilters te verbieden en geregeld controles uit te voeren, zonder de privacy van leden te schaden. Voor die service moet je uiteraard een duit in het zakje doen.

Chris Verlinden: “Mijn ervaring is dat mensen die het serieus menen er niet mee inzitten om te betalen. Een jaar­abonnement kost rond de € 350, maar we hebben verschillende formules. De kostprijs zorgt ervoor dat we automatisch mensen aantrekken met een iets hoger opleidingsniveau, en dat de leef­tijdsgrens niet te laag ligt. Toch voel ik dat leeftijd minder belangrijk is dan de vraag of iemand écht klaar is voor een relatie.”

Wie daar zeven jaar geleden helemaal klaar voor was, is zangeres en presentatrice Amaryllis Temmerman (47). Zij vond destijds de man van haar leven op Parship. Amaryllis: “Ik besloot om Parship een kans te geven na een reeks mislukte relaties met ver­keerde mannen. Ik naderde de veertig en voelde mij gefrustreerd, want ik had een grote onvervulde kinderwens. Het leek alsof de liefde niet voor mij was weggelegd. Omdat ik een vrij bekend gezicht heb, vond ik het een fijn idee dat mijn profielfoto niet meteen voor iedereen openbaar was. Die anonimi­teit gaf mij een gevoel van veiligheid. Ik wilde het rustig aan doen en nam de tijd om wat rond te kijken.”

“Na enkele maanden chatten met uit­eenlopende mannen kwam ik Serge tegen, met wie ik volgens het algorit­me 93% kans had op een goeie match, en het inderdaad onmiddellijk klikte. Twee weken aan een stuk hebben we urenlang gechat voor we foto’s deel­den. Daarna begonnen de telefoonge­sprekken. Zijn stem sprak mij aan, en ik kon niet ontkennen dat ik kriebels in mijn buik voelde. Pas na een maand hebben we elkaar voor het eerst ge­zien. Vandaag zijn we zeven jaar verder, en hebben we samen al heel wat watertjes doorzwommen. Omdat Serge al twee kinderen had uit een eerdere relatie wilde hij niet opnieuw papa worden. Dat was een confron­terende boodschap voor mij, maar anderzijds was ik ook heel blij dat hij er onmiddellijk eerlijk over was, en mij niet aan het lijntje hield zoals an­dere mannen in het verleden hadden gedaan. Ik werd plusmama van zijn kinderen, die toen zeven en negen waren, en op die manier kreeg ik toch het gezin waar ik altijd van gedroomd had. Serge en ik leren nog elke dag van elkaar, en onze open manier van communiceren geeft mij vertrouwen in een mooie toekomst samen. Ik ben heel blij dat ik Parship een kans ge­geven heb, want ik ben er zeker van dat wij elkaar in het echte leven nooit waren tegengekomen.”

Gekoppeld op de fiets

Ondanks de grote populariteit van on­line daten is er nog steeds een grote groep mensen die zich prettiger voelt bij face­-to-­facecontact dan achter een computerscherm. Gelukkig ligt de tijd van schimmige krantenadvertenties en oubollige dansavonden voor vrijge­zellen ver achter ons. Tegenwoordig is er een groot aanbod aan activiteiten voor singles die op een ongedwongen manier iemand willen leren kennen. En dan hebben we het niet over gefor­ceerde speeddates aan een cafétafel. Op websites als singles.be kun je lid worden van een grote groep actieve alleenstaanden die per regio kunnen deelnemen aan een reeks uitgebreide activiteiten, van barbecues en kajak­tochten tot stadswandelingen en cul­turele rondleidingen. Na een vrijblij­vend kennismakingsgesprek betaal je een eenmalige inschrijvingskost van € 300 en een abonnementskost van € 150 voor een jaar, waarna je toegang krijgt tot de kalender met wekelijkse activiteiten. Tijdens een actieve uit­stap is het contact met andere singles veel meer ongedwongen dan pakweg op een blind date.

Dat beaamt ook Karen van der Velden. Zij is medeorganisator van het ludieke evenement Single Speed Date, dat ondertussen twee succesvolle edities achter de rug heeft. Want er ontstaan ook steeds meer kleinscha­lige initiatieven die zich richten op het verbinden van singles. Karen: “Wij richten ons vooral op de sportieve sin­gles. Ons concept is eenvoudig: dames en heren fietsen zij aan zij tijdens een rit van zo’n zestig kilometer. Elk duo fietst een tiental minuten naast elkaar en kan naar hartenlust een babbeltje slaan. Daarna schuiven de heren door en ontmoeten ze de volgende dame, die op dezelfde plaats blijft fietsen. Ui­teraard stoppen we ook af en toe voor een eet­ en plaspauze, waar ruimte is voor een casual babbeltje. De deelne­mers onthouden het rugnummer van hun favoriet en geven die door aan de organisatie. Is er een wederzijdse match, dan worden telefoonnum­mers uitgewisseld, zodat er nadien nog eens kan afgesproken worden.”

Deelnemers aan de Single Speed Date, georganiseerd door de wielerploegjes van het Antwerpse café Mombasa en koffiebar Vitesse, betalen een demo­ cratische inschrijvingsprijs van € 29. Dat de opbrengst van het evenement naar Think Pink gaat, is nog een extra stimulans om deel te nemen. Karen van der Velden: “Tijdens de vorige editie had maar liefst 70% van de deel­nemers een match. Net omdat het con­cept zo ongedwongen is, zijn mensen bij ons volledig op hun gemak, wat ervoor zorgt dat de vonk makkelijk overslaat.”

“Net omdat het concept zo ongedwongen is, zijn mensen bij ons volledig op hun gemak, wat ervoor zorgt dat de vonk makkelijk overslaat”

 (Karen van der Velden, medeorganisator van Single Speed Date)

Gekoppeld door een matchmaker

Daten is een tijdrovende bezigheid. Als hardwerkende alleenstaande moe­der heb je misschien niet de mogelijk­heid om ieder weekend op stap te gaan in de hoop een partner te vinden. Wie wel het budget maar niet de tijd heeft, kan een beroep doen op een relatie­bureau. “Vaak zijn het vrouwen die de stap zetten naar een professionele matchmaker, maar ironisch genoeg is het ook die groep die oververte­genwoordigd is”, aldus Annemieke Dubois, auteur van het boek RQ (relationele intelligentie) voor singles en zaakvoerder van high­-end matchmakingbureau Jade & Jules.

Dubois: “Een vrouw praat doorgaans makke­lijker over haar gevoelens. Ze zal ook sneller naar een therapeut stappen en toegeven dat ze zich eenzaam voelt. Bij mannen is het nog veel meer taboe om hulp te vragen. Daarnaast moet ik jammer genoeg het cliché beamen dat mannen dikwijls de voorkeur geven aan een jongere vrouw. Mannelijke vijftigers zoeken zelden een partner uit dezelfde leeftijdscategorie, met als gevolg dat vrouwen van boven de vijf­tig vaak in de kou blijven staan. Som­mige relatiebureaus weigeren zelfs hun lidmaatschap, omdat ze weten dat ze hen zullen moeten teleurstellen.”

“Sommige relatiebureaus weigeren het lidmaatschap van vrouwen van boven de vijftig, omdat ze weten dat ze hen zullen moeten teleurstellen”

(Annemieke Dubois, zaakvoerder van matchmakingbureau Jade & Jules)

Ook Annemieke Dubois moest ooit vrouwelijke kandidaten op een wacht­lijst plaatsen, tot ze besliste het roer volledig om te gooien. In 2017 ver­kocht ze haar eerste datingbureau Berkeley, om vervolgens te starten met een nieuw matchmakingconcept.

Dubois: “In een klassiek relatiebureau zijn er bijna altijd 70% vrouwen en 30% mannen ingeschreven. Binnen dat klantenbestand wordt vervolgens naar de ideale match gezocht, waarbij uiteraard veel dames in de kou blij­ven staan. Ik besefte dat het anders moest. Bij Jade & Jules richten we ons veel meer op maatwerk, vertrekkende vanuit de vraag van de man. Mannen die een beroep doen op matchmaking moeten hun ego kunnen opzijzetten. Vaak zijn het mensen die aan intro­spectie durven te doen, omdat ze be­seffen dat ze in het verleden de ver­keerde keuzes hebben gemaakt. Of het zijn ondernemers die het gewend zijn om belangrijke taken in hun leven uit te besteden. Alles start met een verken­nend gesprek bij de kandidaten thuis. Daar neem ik echt mijn tijd voor. Ik kijk naar hun interieur, want dat zegt veel over iemands persoonlijkheid, ­en ik vraag naar hun job, ambities, waar­den, interesses, en vooral naar hun vi­sie op relaties. Daarna ga ik in mijn da­tabase op zoek naar een compatibele vrouw. Ik beperk me daarbij niet enkel tot de singles die zich via onze website hebben aangemeld. Ik werk samen met negen andere relatiebureaus, en desnoods spreek ik mijn persoonlijk netwerk aan. Ik blijf zoeken tot ik haar vind, waar ze ook is. Als ik denk dat ik een mogelijke match gevonden heb, stel ik haar voor aan hem. Als hij ak­koord gaat, geef ik de vrouw de keuze om de man in kwestie te ontmoeten. Ik vertel over hem en laat zijn foto zien. Pas als de vrouw interesse heeft, betaalt ze een administratieve kost, waarna ik beide partijen blijf opvolgen na de eerste date. Ik bezorg hen allebei feedback en bemiddel indien nodig. De succesratio van deze manier van koppelen ligt een pak hoger dan bij mijn vorige datingbureau.”

“Het slechtste wat je kunt doen, is verzwijgen dat je op zoek bent naar een lief”

(Annemieke Dubois, zaakvoerder van matchmakingbureau Jade & Jules)

Aan deze persoonlijke aanpak hangt uiteraard een prijskaartje, al valt dat voor vrouwen heel goed mee. Ook hier zijn de dames bij Annemieke in het voordeel: “Vrouwen kunnen zich gratis aanmelden via onze website. Pas als de vrouw interesse heeft in een ontmoeting, betaalt ze € 500. Mannen daarentegen betalen van bij aanvang een lidmaatschap van € 7.000 per jaar. Het enige nadeel van deze werkwijze is dat het geduld van sommige vrou­wen iets langer op de proef wordt ge­steld. Het kan maanden duren voor ik je opbel met een voorstel voor een mogelijke match. Maar wij verkiezen kwaliteit boven kwantiteit. Liever één succesvolle date dan tien teleur­stellingen. In de tussentijd raad ik de single vrouwen in ons bestand aan om vooral niet braaf te zitten wachten op mijn telefoontje. Het beste wat je kunt doen, is zoveel mogelijk buitenkomen. Volg een zeil­- of wijncursus, doe vrij­willigerswerk, leer nieuwe mensen kennen. Ook een toffe tip is om een zogenoemde table d’amis te organise­ren. Nodig tien single vriendinnen uit, en laat ieder van hen een single man meebrengen. Op die manier kunnen leuke ontmoetingen en nieuwe vriend­schappen ontstaan. Het slechtste wat je kunt doen, is verzwijgen dat je op zoek bent naar een lief. Vooral mannen zien hun vrijgezellenstatus soms als iets om zich voor te schamen, terwijl het cruciaal is om aan zoveel mogelijk mensen te laten weten dat je op zoek bent. Ik vind het ook altijd jammer als ik merk dat mensen de zoektocht heb­ben opgegeven. In België zijn er op dit moment twee miljoen singles. Het kan toch niet dat daar niemand voor jou bij zit?” 

De boodschap is duidelijk: blijven zoeken dus. Online of offline. En wees vooral niet bang om het lot een handje te helpen door je bankkaart boven te halen.

Tekst: Ans Vroom.

Meer lezen?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

Gesponsorde content