Elisabeth Leenknegt maakt rouwjuwelen: ‘Als goudsmid kan ik helpen om een verlies toch een plaats te geven’
Mensen een tastbare herinnering geven aan verloren dierbaren, dat was het opzet van Elisabeth ‘Elisa Lee’ Leenknegt. En dus ontwierp ze een lijn koesterwaardige rouwjuwelen.
Elisabeth Leenknegt: “In een vorig leven heb ik nog gewerkt als collectiebeheerder in het Huis van Alijn, een Gents museum dat volledig draait rond de grote momenten in een mensenleven en rond de overgangsrituelen die we rond zulke momenten opbouwen om die extra zin en betekenis te geven. Iemand verliezen die je dierbaar is, is een van de meest heftige ervaringen je kunt tegenkomen in je leven. Dat ik als goudsmid kon helpen om zo’n verlies op een zo zacht mogelijkemanier toch een plaats te geven,vond ik een mooi idee. En dus ontwikkelde ik voor Elisa Lee een collectie rouwjuwelen: een lijn van mooie en dagelijks draagbare koesterjuwelen die mensen op een subtiele manier toelaten hun dierbaren letterlijk voor altijd bij zich te dragen.”
“Heel belangrijk voor mij was dat de rouwjuwelen er niet expliciet als ‘rouwjuwelen’ uit zouden zien, maar wel gewoon als een mooi object – eentje waarvan de buitenwereld misschien niet per sezou vermoeden dat er een heel persoonlijke en intieme betekenis aan vasthangt. Anders dan bij andere rouwjuwelen gaan we dan ook niet voor al te donkere of heel opvallende ontwerpen, maar wel voor een alledaags design: in de high-end, minimalistische stijl die mensen van ons label gewoon zijn, maar met dat verschil dat we bij de koesterjuwelen gewoon altijd even nadenken waar in het ontwerp er eventueel plaats is om een beetje as van de overledene op te bergen of een haartje in te bewaren. Meestal is die ruimte er wel gewoon – ergens in een kleine holte onder een edelsteen of in de binnenkant van een buisje. Heel soms kiezen we ervoor om de herinnering aan de overledene wel direct zichtbaar te maken – zoals bij het ‘Stardust’-amulet: een transparante hanger waar goudpartikels samen met een restje as een soort van kosmische collage vormen. Maar als we dat doen, dan wel op zo’n manier die enkel duidelijk is voor wie weet waar hij naar kijkt.”
“Naast een vaste collectie koesterjuwelen is er ook maatwerk – daarmee bedoel ik: unieke ontwerpen op basis van de band die de klant met de overledene had. Of iets dat die persoon expliciet aan hem of haar doet denken. Een tijdje geleden kwam er bijvoorbeeld een vrouw in ons atelier die, na een periode van lange, slepende ziekte, haar partner verloren was. Omdat al haar tijd een paar jaar lang naar de zorg voor die zieke partner gegaan was, waren de planten en bloemen in de serre die ze bij hun huis hadden helemaal verdord en gestorven. In de week na het overlijden kwam een plant echter miraculeus terug tot leven; één agaveplant ontwikkelde op een paar dagen een metershoge scheut – alsof haar partner op die maniernog een laatste keer dag kwam zeggen. Dat vond ik zo’n ontroerend verhaal, dat we snel een paar van die bloemetjes zijn gaan afknippen om er een mal van te gieten, waardoor die vrouw nu kan rondlopen met een gouden versie van die ‘laatste groet’ als hanger rond haar hals.”
‘We laten vaak een gravure maken op basis van het handschrift van een overleden dierbare’
“Al hoeft een rouwjuweel natuurlijk ook niet altijd zo letterlijk genomen te worden. Je kunt bijvoorbeeld ook gewoon een stuk laten maken uit het goud van je overleden oma. Of, wat we ook vaak doen: een gravure laten maken op basis van het handschrift van je overleden opa, vriend of ander familielid. Iedereen kan immers wel ergens een handgeschreven verjaardagskaartje of een verloren papiertje terugvinden waarop de overledene ooit eens snel een recept heeft neergekrabbeld, of een boodschappenlijstje. Op basis daarvan reconstrueren wij dan het woord, het koosnaampje of de zin die je graag op de achterkant van je ring, armband of halsketting zou hebben, helemaal in het handschrift van de dierbare.”
Meer lezen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
