Hotel assistant manager Didier: ‘Ik had de helikoptertransfer al geregeld. Privé uiteraard’
Wat als hotelmuren konden praten? We lieten drie insiders aan het woord over de meest veeleisende gasten en hun ongehoorde kuren. Zo zal hotel assistant manager Didier (29) sommige verzoeken niet snel vergeten. Zoals dat van een steenrijke vader die zijn dochter geen nee wilde verkopen.
Door Marloes Zwagerman.
Didier: “Toen ik ineens de vader aan de lijn had, was ik heel even van mijn melk. Al het contact rond de boeking voor dit gezelschap – een vader, zijn nieuwe vriendin en zijn twintigjarige dochter uit een vorig huwelijk – was via de personal assistent van de man verlopen. Dat assistenten de vakanties van hun bazen regelen, is niet ongebruikelijk. Zeker niet in het zeer upscale hotel buiten Europa waar ik toen werkte. De eerste keer dat we rechtstreeks contact hebben met onze gasten, is doorgaans op de dag dat ze in het hotel arriveren. Wat kon er aan de hand zijn dat hij het hotel persoonlijk opbelde?”
Lees ook:
“Ik hield mijn adem in en zette me in gedachten schrap voor wat er komen ging, want het gezelschap was tijdens het boekingsproces behoorlijk veeleisend gebleken. Zo wilden ze alleen per helikopter van en naar ons hotel vervoerd worden, want een uur rijden van de airstrip naar het hotel in onze super-de-luxe, volledig uitgeruste jeep vonden ze ‘onmenselijk’. Dus had ik een transfer per helikopter geregeld. Privé uiteraard. Dat soort zaken was al allemaal via zijn personal assistent gegaan. Waar ging dit dan in hemelsnaam over? Het bleek een verzoek dat ik niet snel zou vergeten...”
Dat beestje hoefde maar één keer te ontsnappen en voor wij ons zouden realiseren dat hij was verdwenen, zou een slang dat hondje al verorberd hebben als middagsnack.
“Het ging om zijn dochter. De vader stak meteen van wal: zijn dochter kon niet zo lang zonder haar hondje en wilde het meenemen op reis. Het ging om een chihuahua, zo liet hij tussen de soep en de patatten vallen. Dat kon toch wel zeker? Op een intercontinentale reis. En daarna een helikoptervlucht. Naar een hotel midden in een natuurpark vol wilde dieren. Die chihuahua zou dat geen halfuur overleven. Dat beestje hoefde maar één keer te ontsnappen en voor wij ons zouden realiseren dat hij was verdwenen, zou een slang dat hondje al verorberd hebben als middagsnack. En dan sla ik voor het gemak even de quarantaine en de regels rond invoer van levende dieren aan de grens over.”
“De vader wist natuurlijk donders goed dat zoiets niet kon. Ik had daarmee ook antwoord gekregen op de vraag waarom hij dit niet op zijn personal assistent had afgeschoven. Waar het de vader eigenlijk om ging: hij wilde dochterlief niets ontzeggen, en al helemaal geen nee verkopen. Dat mocht ik dus nu gaan doen. Of ik zijn dochter kon bellen om te laten weten wat wel en niet kon inzake haar hond? Ik had lang genoeg met vermogende gasten gewerkt om te weten dat ze niet zomaar een nee accepteren, dus beloofde ik de man dat ik het zou uitzoeken en snel bij zijn dochter terug zou komen met meer informatie. De verplichte quarantaine om het land binnen te komen bleek dertig dagen te zijn: veel langer dan hun reis zou duren. Gelukkig maar, anders hadden wij ongetwijfeld tien dagen lang voor doggy day care moeten spelen en chihuahuakakjes mogen oprapen.”
Meer lezen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
