Lily (29): ‘Waarom kreeg ik meer begrip van een vreemde dan van de man die weldra mijn echtgenoot zou worden?’
Van een Pinterest-bord vol trouwplannen tot happily never after. Voor sommige ex-verloofden eindigde hun huwelijksdroom al vóór de grote dag. Zo ook voor Lily (29), in haar zoektocht naar zelfzorg en geluk verloor ze de connectie met haar verloofde Jonas.
Onder een zuiderse sterrenhemel vroeg Jonas me ten huwelijk, vijf jaar nadat we een koppel werden. Enthousiast begon ik de grote dag te plannen, maar al gauw ging het bergaf met mijn mentale gezondheid. Ik had vroeger al moeilijke ervaringen gehad en de stress op mijn werkplek leidde nu tot een chronische depressie en een angst- en paniekstoornis, waardoor ik het huis niet meer uit durfde. Het was duidelijk dat we het huwelijk met een jaar zouden moeten uitstellen. Van Jonas kreeg ik doorgaans wel praktische steun, maar weinig emotionele troost. Ergens vond ik dat vanzelfsprekend, ik was het mijn hele leven al gewoon geweest om mijn eigen problemen op te lossen. Omdat ik wel de nood voelde om mijn hart te luchten, richtte ik een YouTube-kanaal op voor mensen die het moeilijk hebben met angst en stress. Een veilige online community waaruit ik veel steun haalde.
Toen Jonas op een dag liet vallen dat hij niet geloofde in het concept van empathie, wist ik dat onze relatie voorbij was
Met één persoon in het bijzonder bouwde ik een goede band op: Jack. Het was puur vriendschappelijk, hij was getrouwd en woonde aan de andere kant van de wereld. Maar het was voor mij een openbaring dat ik kon praten met iemand die mijn struggles echt begreep. Al zette het me ook aan het denken: waarom kreeg ik meer begrip van een vreemde dan van de man die binnenkort mijn echtgenoot zou worden? Ik besefte dat mijn emotionele behoeften niet werden vervuld en kon dat niet negeren.
Gedurende anderhalf jaar trachtte ik talloze keren een gesprek met Jonas aan te knopen, maar dat maakte hem heel oncomfortabel en keer op keer botste ik op een muur. Op dat moment hadden we nog een halfjaar te gaan tot ons huwelijk. De druk om een beslissing over onze relatie te nemen werd zo groot dat ik opnieuw besloot om het feest af te zeggen. De jurk, de trouwringen, de schoenen: alles ging de kast in tot we wisten welke richting we als koppel uit gingen. Iets waar mijn verloofde best onverschillig op reageerde.
Mijn familie reageerde aanvankelijk met onbegrip. Zij spoorden me uit angst voor verandering aan om in mijn vertrouwde situatie te blijven
Toen Jonas op een dag liet vallen dat hij niet geloofde in het concept van empathie, wist ik dat onze relatie voorbij was. Mijn familie reageerde aanvankelijk met onbegrip. Zij spoorden me uit angst voor verandering aan om in mijn vertrouwde situatie te blijven. Maar ik ging in tegen die sociale druk, het ging tenslotte om de rest van míjn leven. Pas toen Jonas verbaal agressief werd en ik me niet meer veilig voelde in ons huis – waar we toen nog samen woonden – draaiden ze bij. Het heeft lang geduurd, maar Jonas verhuisde en alles viel uiteindelijk in zijn plooi. Uit deze ervaring heb ik zoveel geleerd. Ondertussen voel ik me mentaal een pak sterker, heb ik een fijne job als zelfstandige, staat de lening op mijn naam én heb ik een geweldige partner. Ook Jack belandde in een scheiding en nadat we elkaar een paar keer hadden opgezocht, is onze vriendschap uitgegroeid tot een begripvolle relatie. De toekomst ziet er weer zonnig uit. Onze volgende uitdaging: een Belgisch visum bemachtigen voor Jack. Fingers crossed!”
Door An-Sofie Deschacht.
Meer lezen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
