Nikita (26): ‘Het grote voordeel aan Hotel Mama is dat ik flink heb kunnen sparen’
De helse huizenmarkt maakt het ouderlijke nest verlaten moeilijker dan ooit. Dat weet ook Nikita (26), ze had niet gedacht dat ze nu nog altijd thuis zou wonen. Maar binnenkort gaat dat veranderen, weet haar mama Juliet (48).
Nikita: “Mijn vriend en ik hebben meer dan zestig huizen bezichtigd. We verdienen allebei goed, maar het is moeilijk iets te vinden met een beetje een deftige epc. Een grote verbouwing betekent nog langer sparen en ook nog langer thuis wonen.”
“Eigenlijk ben ik mijn ouders’ wildste droom: ik heb een master afgerond en werk bij een internationaal bedrijf, maar ik moet het wel allemaal zelf doen. Ik had gehoopt na twee jaar werken en sparen iets te kunnen vinden. Dat is nu een jaar geleden. Vriendinnen die dat wel is gelukt, kregen geld van hun ouders mee. Mijn mama heeft gedaan wat ze kon, maar spaargeld is er niet. Een migratieachtergrond staat helaas gelijk aan minder kapitaal.”
“Hoe ouder ik word, hoe zelfstandiger ik wil zijn. Gewoon eten waar ik zin in heb bijvoorbeeld. Ik verlang ook om praktische redenen naar een eigen plek. Naast mijn fulltime job heb ik een eigen bedrijf, Abena’s Sweets; ik maak taarten voor bruiloften, babyshowers en verjaardagen. In het weekend begin ik om 4 uur ‘s ochtends te bakken, zodat de keuken op tijd vrij is voor de rest van het huis. Dat vroege opstaan eist zijn tol. Mijn vriend vindt dat ik het mezelf moeilijk maak, maar ik vind versheid belangrijk.”
Zelf vind ik 26 jaar helemaal geen rare leeftijd om nog thuis te wonen
“Het grote voordeel aan Hotel Mama is dat ik flink heb kunnen sparen. Minstens 60 procent van mijn loon en inkomsten zet ik opzij. Met resultaat! Mijn vriend en ik hebben net een huis gekocht. Aan het begin van de zomer verhuizen we. Ik ga mama, mijn zussen en broer missen, maar ik kijk er zo naar uit. Dat spelletje ‘thuis wonen’ heb ik nu tot en met het maximale level uitgespeeld.”
Juliet: “Ik hoef me nooit zorgen te maken over Nikita, want zolang zij bij mij woont, zie ik mijn oudste dochter elke dag. Haar zus Venus woont op kot in Gent. Haar bel ik vaak, soms drie keer per dag. Ik vind het belangrijk om te weten of ze wel goed eet en zich voldoende kan focussen op haar studie.”
“Zelf vind ik 26 jaar helemaal geen rare leeftijd om nog thuis te wonen, maar ik snap dat Nikita steeds meer nood heeft aan zelfstandigheid en dat ze een eigen plek zoekt. Het kan best druk zijn in ons huis. (lacht) En als ze na een lange werkdag thuiskomt, moet ik haar soms om hulp vragen bij het doornemen van rekeningen en belastingbrieven, omdat ik het Nederlands niet voldoende machtig ben. Tel daar haar taartenbusiness bij op; tja, veel rust krijgt ze hier niet.”
We verdienen allebei goed, maar het is moeilijk iets te vinden met een beetje een deftige epc
“Ik weet dat Nikita helpt waar ze kan sinds ze fulltime werkt. We hebben dus nooit expliciete afspraken gemaakt over financiële bijdragen. Ik heb liever dat mijn kinderen zich focussen op hun werk en studie, zodat ze een goede start maken in het leven. Daarom zorg ik overal voor. Als mijn kinderen thuiskomen staat er twee keer per dag een warme maaltijd klaar. Wat er nodig is, koop ik voor ze. Of ze pakken mijn bankkaart van de keukentafel, die ligt daar altijd. Dat hoort bij de Afrikaanse gedachtegang, we delen alles. Daarom stuur ik ook regelmatig geld naar familie in Ghana.”
“Natuurlijk ga ik haar enorm missen als ze straks gaat samenwonen met haar vriend. Gelukkig is de oplossing simpel. Ze weet dat ik haar ga bellen. Elke dag.”
Meer lezen
Door Marloes Zwagerman. Foto’s: Rebecca Fertinel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
