Styliste en artdirector Laura Praet (32): “Een hond is een vriend, een maatje, maar hij is ook een spiegel”

Feeling Redactie

08 apr 2020

Ontmoet Tio (3), de dobermann van styliste en artdirector Laura Praet (32). Wildebras, huisgenoot en trouwe wandelvriend sinds 2017. Een verhaal van een blij modebaasje en een braaf beestje.

Adorabele pup

“In 2017 bezochten mijn vriend en ik de Biënnale in Venetië. Bij het Duitse paviljoen hoorde een hok waarin twee dobermannpinchers de wacht hielden. We werden meteen verliefd op die honden. Waarom zou ik niet zo direct kunnen zeggen, maar de fascinatie was groot genoeg om er bij onze terugkeer meteen een te kopen. Toen een adorabele pup, nu een sterke aanwezigheid in huis; maar nog altijd even schattig en even graag gezien. Onze Tio. Spaans voor nonkel. Zo’n sympathiek familielid dat altijd wel iets uithaalt en iets te vertellen heeft.”

Laura Praet: ‘Zo’n hond is een vriend, maar ook een spiegel. Je wordt altijd geconfronteerd met jezelf’

“Cute natuurlijk hé, zo’n puppy, dus in het begin mocht hij op bed en in de zetels, wat nu niet meer haalbaar is. We hebben hem opgevoed en discipline bijgebracht, maar eigenlijk heb ik daarbij meer over mezelf geleerd. Over consequent gedrag, en grenzen stellen. Want dat wil hij. Zo’n hond is een vriend, een maatje, maar hij is ook een spiegel. Je wordt altijd geconfronteerd met jezelf. Nu heeft hij een mand in de gang, met speeltjes en een dekentje, en dat is echt zijn koninkrijk.”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Conversation starter

“Een dobermann zou afstandelijk en kil zijn, een waakhond en aanvalsmachine. Het enige wat Tio bewaakt, is het aanrecht in de keuken. Er moest eens iets afvallen. Het is zijn favoriete plaats. Verder volgt hij me de hele dag. Verleden jaar hebben we een wereldreis gemaakt. Met een zelfverbouwd Fordbusje uit 1991 zijn we tot in Iran gereden. Hij sliep toen onder ons bed in die camionette. Intiemer kan haast niet. Dat was een erg fijne periode. Je merkt dan hoe zo’n hond soms afstand schept – in de moslimlanden bijvoorbeeld, waar Tio onrein is – en hoe hij ook deuren opent. Tio is een uitstekende conversation starter: door hem ontmoet ik massa’s mensen. Tio is echt de beste vriend die ik me kan wensen. Hij is waarschijnlijk ook de enige die áltijd blij is om me te zien.”