Eva vond de liefde op een boerderij in Oregon: ‘Toen ik Rob leerde kennen, voelde ik me onmiddellijk tot hem aangetrokken’
Toen Eva (33) een tijd op een boerderij in Oregon ging werken, ontmoette ze Rob (37), een Amerikaanse natuurjongen uit Maine. Elf jaar later spreekt hij vloeiend Nederlands en wonen ze samen in België.
Eva: “Rond mijn tweeëntwintigste leerde ik op een trouwfeest van vrienden mensen kennen die een boerderij in Portland hadden. In de drukste seizoenen werkten zij met work-exchange-vrijwilligers: mensen die vijfentwintig uur per week meehielpen met bepaalde taken, zoals het voederen van de kippen en kalkoenen of de geteelde groenten mee in dozen verpakken, in ruil voor kost en inwoon. Ik zat net aan het eind van mijn academiejaar en had wel zin in iets anders, dus ik besloot te gaan.”
Rob: “Ik werkte daar op dat moment ook. Ik had mijn hele leven al veel in de natuur gewerkt: in nationale parken, bossen en grote natuurreservaten, maar zocht op dat moment ook naar iets nieuws: naar een stukje avontuur misschien, maar ook zeker naar een manier van leven die zo goed of vriendelijk mogelijk was voor mens en planeet.”
Eva: “Toen ik Rob leerde kennen, voelde ik me eigenlijk onmiddellijk tot hem aangetrokken. Hij is heel ondernemend en tegelijkertijd een beetje speels. Daarnaast ook heel sociaal en empathisch: ik vond het heel mooi om hem met zoveel zachtheid en zorg met anderen te zien omgaan. Bovendien is Rob heel nieuwsgierig: hij probeert graag nieuwe dingen uit en zegt vaak ‘ja’ – een bewonderenswaardige eigenschap en best aantrekkelijk.” (lacht)
ik heb zoveel vertrouwen in onze relatie en in ons traject, dat ik berust in het feit dat wij het wel gaan doen op onze eigen manier en op ons eigen tempo
Rob: “Die sterke behoefte om nieuwe dingen te ontdekken, om mensen te ontmoeten en andere stukken van de wereld te zien, heeft Eva ook. Voor een stuk misschien waarom we zo goed matchen. Toen we effectief een koppel werden, hebben we een tijdlang samen in Savannah, Georgia gewoond, maar van daaruit ook veel lange reizen gemaakt. We hebben veel gekampeerd en heel wat rondgetrokken en hebben op die roadtrips ook tijd genomen om zowel met het landschap als de mensen in interactie te gaan.”
Eva: “Een zalige tijd: in de VS wonen was altijd al een meisjesdroom. Net als veel mensen van mijn leeftijd ben ik opgegroeid met de Amerikaanse popcultuur en hun popsterren. Je inbeelden dat je ooit zelf op die plek kon wonen, waar geen droom te groot was of geen doel te gek, was een vorm van escapisme. Ook als fotograaf fascineerde het land me heel erg. Mensen zijn er heel open, laten je snel toe en zijn ook niet bang om op beeld te staan. Ze zijn geïnteresseerd in je werk en durven hun verhaal te vertellen.”
Rob: “Dat vind ik wat jammer aan België: mensen zijn hier zo gesloten. Het is heel moeilijk om gewoon een praatje te slaan op straat, dat vinden mensen raar. Daardoor was het voor mij in het begin ook best lastig om vrienden te maken. Intussen is dat gelukkig op zijn plooi gevallen. Wat ik wél fijn vind, is dat Belgen dan weer meer kunnen rekenen op een hechte community: Amerika is groot, waardoor je vaak ver van je eigen ouders en vrienden woont. Hier is dat minder vaak het geval: ik heb er alleszins een hele nieuwe familie en een paar grootouders bij gekregen.” (lacht)
Eva: “Dat laatste is ook waarom we er uiteindelijk voor gekozen hebben om in België te komen wonen. Ik ben intussen drieëndertig – een leeftijd waarop je in heel veel verschillende richtingen getrokken wordt. Veel mensen hebben een huis en kinderen. Mochten we uiteindelijk beslissen om een gezin te starten, dan is dat in België gewoon veel makkelijker: er is een goed zorgnetwerk, en mijn ouders wonen relatief dichtbij. Wat ik ook zo fijn vind aan Rob als partner, is dat hij deze levensfase voor mij veel makkelijker maakt: hij gaat op een heel warme en liefdevolle manier om met alle vraagstukken in mijn hoofd en stelt me op dat vlak gerust. Waardoor ik me ook minder gehaast voel: ik heb zoveel vertrouwen in onze relatie en in ons traject, dat ik berust in het feit dat wij het wel gaan doen op onze eigen manier en op ons eigen tempo.”
Meer lezen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
