Celebs

Marjan werd door haar beste vriendin verraden op het werk

Annelore De Kempeneer

01 jul 2016

Marjan werd bevriend met een collega. Tot een vacature zorgde voor spanningen en bedrog op het werk. Lees hier haar verhaal.

Leidinggevende vacature

Marjan: “Al enkele jaren ben ik docente aan een hogeschool. Dat doe ik heel graag: voor een groep studenten voel ik me als een vis in het water. Zo’n drie jaar geleden kwam er een nieuwe, jonge docente. Ze was onzeker, en kwam me vaak om raad vragen. Gaandeweg raakten we bevriend. Ik was een beetje haar mentor, en ook haar maatje. Haar steun en toeverlaat. We waren twee handen op één buik.

Op een bepaald ogenblik kwam er een vacature voor een leidinggevende functie op school. Voor haar leek dat trapje hoger interessant. Ze was altijd ambitieus geweest, en dus nieuwsgierig naar die nieuwe uitdaging. Ik probeerde haar uit te leggen dat het in feite een vrij saaie job was, binnen een strakke structuur. We hadden ons lange tijd toch samen vaak kritisch uitgelaten over de directie, en over alles wat spaak liep binnen onze school? Dat zij daar nu deel van zou gaan uitmaken: ik zag er geen heil in. Niet voor haar, en niet voor onze vriendschap.

Een kritische mail van mij over de werking van onze school heeft ze op een dag zomaar doorgestuurd naar de directeur

Maar ze ging toch door, en kwam als beste uit de selectieprocedure. Als jong veulen was dat niet simpel: ze moest plots leidinggeven aan een hoop van haar vroegere, en vaak veel meer ervaren collega’s. De eerste maanden na haar benoeming kreeg ze dan ook heel veel tegenkanting, maar ik bleef haar steunen, door dik en dun. Ook al werd dat niet in dank afgenomen door veel van mijn collega’s.

Na een tijd bouwde ze meer krediet op, en ging ze steviger op haar poten staan. Toen veranderde alles. Ik merkte dat ze steeds meer op haar carrière gefocust was, en begon aan te leunen bij de visie van de directie, die ze aanvankelijk heftig bekritiseerde. Ik begreep er niets van. Een kritische mail van mij over de werking van onze school heeft ze op een dag zomaar doorgestuurd naar de directeur. Nochtans was die enkel voor haar bestemd. Toen voelde ik me voor de eerste keer verraden.”

Van vriendin tot probleemgeval

“Een tijd daarna werd ik op het appel geroepen bij het directieteam. Ook mijn vriendin zat erbij. Ze wilden weten waarom ik wrevel voelde tegenover hun organisatiestructuur. Ik was in alle staten, begreep niet waarom ze mij zo op de rooster wilden leggen. Bovendien merkte ik dat mijn vriendin me in dat gesprek niet steunde. Integendeel: ze benaderde mij als het probleemgeval, terwijl we het vroeger zo vaak hadden gehad over de pijnpunten op de school.

Toen was voor mij de maat vol. Ik voelde me voor een tweede keer door haar verraden en leed daar vreselijk onder. Ik raakte mentaal uitgeput. Mijn dokter vond dat ik maar een tijd moest thuisblijven, om bij te tanken. In de lange periode dat ik recupereerde, heb ik niemand van de school gehoord, ook mijn vroegere vriendin niet. De dag dat ik terugkwam, deden ze alsof er niets was gebeurd.

Ze is niet meer wie ze vroeger was, benadert me puur professioneel, heel afstandelijk

Met mijn vriendin is het nooit uitgepraat. Ik heb haar een paar keer gevraagd om dingen uit te klaren, maar ze heeft telkens de deur dicht gehouden. Toen werd het zonneklaar dat ze 100% koos voor haar positie, niet voor onze vriendschap. Ze heeft er alles voor over om hogerop te klimmen, zelfs de verloochening van haar eigen integriteit. Ze is niet meer wie ze vroeger was, benadert me puur professioneel, heel afstandelijk.

Twee vuren

Ik begrijp wel dat haar situatie niet gemakkelijk is. Om in haar positie te kunnen blijven functioneren, moet ze zich aanpassen, zich voegen naar de wensen van de directie. Als je de zaken kritisch bekijkt, kun je het gewoon niet zover schoppen. Zij zit tussen twee vuren: om zichzelf en haar carrière te beschermen, moet ze zich wel van me afsluiten. Dat heeft me uiteraard veel pijn gedaan. Ik besef nu dat vriendschap en een professionele relatie, zeker als die andere persoon boven je komt te staan, erg moeilijk te combineren zijn.

Ik bekijk het nu meer pragmatisch, zelfs opportunistisch. Ik heb een zekere ongevoeligheid aangekweekt. Schijnbaar heb ik me aangepast, me bij de zaken neergelegd. Maar vanbinnen voel ik veel woede, en een diepe tristesse om de vriendschap die voorbij is. Het allerlastigste is dat ik nooit de kans heb gekregen om er met haar over te praten. Ik blijf hopen dat die dag ooit komt. Als mijn vriendin ouder en wijzer is, en misschien meer inzicht heeft in hoe machtsverhoudingen werken, zal ze misschien zeggen: ‘Je had gelijk’.”

Meer straffe getuigenissen zijn die van Marthe die elke dag leeft met pijn door reuma en Marijke die na 11 jaar haar tweede ‘eerste keer’ beleefde.