Cannes Filmfestival: deze 9 films zouden wij meepikken op het witte doek
Gisteren werd de 78ste editie van het luisterrijke filmfestival van Cannes afgetrapt. Naast heel wat sublieme rodeloperlooks en spectaculaire outfits, betekent dat – uiteraard – ook heel wat filmparels op de planning. Deze wil je niet missen op het witte doek.
1. Jeunes Mères
Met Jeunes Mères zetten de gebroeders Dardenne alweer een sterk, realistisch en sociaal geëngageerd drama neer. In de film volgen we het verhaal van Jessica, Perla, Julie, Ariane en Naïma, vijf jonge moeders die hulp zoeken in een moeder- en kindhuis wanneer ze op jonge leeftijd onverwacht zwanger worden. Net als hun vorige films valt de nieuwste prent van de broers stilistisch op door rauwe en realistische manier van filmen, een sobere montage en een minimalistisch gebruik van muziek. Eén – van de vele – niet te missen parels op het filmfestival van Cannes.
2. The History of Sound
Een film die it-boys van het moment Josh O’Connor (o.a. bekend van Challengers) en Paul Mescal (bekend van o.a. Normal People en Aftersun) in één film cast en hen in die film dan ook nog eens verliefd op elkaar laat worden: wij zijn alvast fan. The History of Sound speelt zich af begin twintigste eeuw en volgt het verhaal van twee jonge mannen die een paar zomers lang samen rondtrekken om de folksongs van hun landgenoten op het platteland van New England op te nemen. Volgens kenners zou de film voor regisseur Oliver Hermanus weleens zijn grote doorbraak kunnen betekenen. Eerder raakte hij bij het arthouse-publiek al bekend met Living, een verfilming van Akira Kurosawa’s gelijknamige film uit 1952, dit keer met een innemende Bill Nighy in de hoofdrol.
3. Die, My love
Met films als We need to talk about Kevin en You were never really here op haar naam is de Schotse regisseur en scenariste Lynne Ramsay vast geen onbekende meer voor de gemiddelde cinefiel. Met Die, my love brengt ze het portret van een getormenteerde moeder die na haar bevalling in een depressie terecht komt en ook haar huwelijk daar zachtjesaan aan onderdoor ziet gaan. Sterren van dienst: Jennifer Lawrence en Robert Pattinson.
4. Urchin
Deze editie vallen er op het filmfestival van Cannes redelijk wat films mee te pikken van bekende gezichten. Naast Scarlett Johansson en Kristen Stewart, waagt ook Harris Dickinson, de Britse acteur-scenarist die eerder al te zien was in Ruben Östlunds veelbesproken Triangle of Sadness en het nog veel vaker besproken Babygirl van Halina Reijn, zich aan de regiestoel. In Urchin volgen we het verhaal van een dakloze Londenaar die vastzit in een cirkel van zelfdestructieve gewoontes, maar die halsstarrig probeert zijn leven een nieuwe wending te geven.
5. The Chronology of Water
Voor haar regiedebuut koos Kristen Stewart voor een bewerking van de memoires van Lidia Yuknavitch, waarin die laatste vertelt hoe ze een beloftevolle carrière als zwemmer verspeelde aan verslaving en terecht kwam in een cirkel van risicovolle seksuele activiteiten en ander zelfdestructief gedrag, tot het schrijverschap haar redding bracht. In de hoofdrol: Imogen Poots.
6. The Phoenician Scheme
In The Phoenician Scheme houdt Wes Anderson vast aan zijn gekende visueel vernuftige en cinematografisch architectonisch perfect symmetrisch georkestreerde stijl. Dat alleen al maakt het een niet te missen filmparel op het witte doek in Cannes deze week. Het verhaal is dat van een familie en een familiebedrijf. Wanneer Anatole ‘Zsa-Zsa’ Korda, één van de rijkste mensen van Europa en vader van negen jongens en één dochter – Liesl, een non – besluit die laatste tot zijn enige erfgename te maken, wordt het familiebedrijf geboycot en volgen de aanslagen op zijn leven elkaar in sneltempo op. In de cast: Mia Threapleton, Scarlett Johansson, Tom Hanks, Riz Ahmed en Benedict Cumberbatch.
7. Honey don’t
Met Honey don’t brengt regisseursduo Ethan Coen en Tricia Cooke de tweede van hun aangekondigde lesbische B-filmtrilogie’ naar Cannes. De film zal er te zien zijn tijdens een speciale middernachtvertoning. In Honey don’t zien we hoe de jonge, maar hardgekookte rechercheur Honey O’Donoghue – gespeeld voor Margareth Qualley (o.a. te zien in Maid) – een zaak onderzoekt die te maken heeft met een verbrand lijk in een auto, een plaatselijke predikant en een agent die misschien een femme fatale is, een potentiële liefdesinteresse, of misschien wel allebei. Dat die laatste gespeeld wordt door Aubrey Plaza maakt het alleen maar beter.
8. Eleanor the Great
Dit jaar niet alleen te zien óp het witte doek, maar ook als regisseur achter een van de deelnemende films: Scarlett Johansson. In Eleanor the Great zien we de 95-jarige June Squibb in de huid van een weduwe kruipen die, na zeventig jaar aan de zijde van haar beste vriend gewoond te hebben, van Florida naar New York verhuist. Op je negentigste nog nieuwe vrienden maken, blijkt geen sinecure. Tot ze een 19-jarige studente ontmoet met wie ze een bijzondere band opbouwt.
9. Sentimental Value
Spreken van een mogelijke winnaar, is op de feiten vooruit lopen. Maar zeggen dat Lars Von Triers Sentimental Value op z’n minst in de running is voor een Gouden Palm, lijkt ons geen al te bold statement. Voor zijn familiedrama werkt de Noorse schrijver-regisseur voor de tweede keer samen met The Worst Person in the World-actrice Renate Reinsve, die dit keer niet als licht in het leven verloren lopende thirtysomething door de filmbeelden struint, maar wel in de rol van Nora, een actrice die samen met haar zus opnieuw contact zoekt met haar vader, een filmmaker wiens carrière momenteel op een laag pitje staat. Het goeie nieuws: hij plant een comeback en de film waarmee hij dat denkt te doen bevat een rol die geknipt zou zijn voor Nora. Het slechte nieuws: hij heeft voor die rol al een Amerikaanse in gedachten die tijdens het hele filmproces bij het gezin zal komen logeren.
Meer nieuws over het filmfestival van Cannes:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier