Upper: dé plek in Gent voor kwaliteitsvlees gegrild op houtskool?
Foodjournaliste Evelien Rutten geeft elke maand in Feeling en elke week op feeling.be haar onverbloemde, overheerlijke mening over de nieuwste restaurants en de laatste foodtrends. Evelien proeft voor en fileert haarfijn wat ze op haar bord krijgt. Geen greintje snobisme, maar eerlijke updates over wining-and-dining waar jij als lezeres van zult smullen. Afgelopen week trok ze in haar eentje naar Upper in Gent.
Elke keer als ik ergens het woord Upper zie staan, moet ik terugdenken aan die hilarische ‘Upper at Home’ avond die ik ooit heb bijgewoond met tien redactrices van een vrouwenblad. De helft was nog single, de andere helft was onder de pannen. Maar niemand bleef onberoerd door de fluokleurige, siliconen hulpstukken die door fluxe dametjes werden gepresenteerd alsof het ergonomische afwasborstels waren. Achteraf mocht ik er een stukje over schrijven en werd ik zelfs betaald voor mijn tijd. Zie je wel, meester Delvaux van het vijfde middelbaar, ik ben dus wél ergens geraakt in mijn leven en ben niet geëindigd als een totale loser.
Maar ik dwaal af. Upper zal ik voortaan ook associëren met het restaurant in Gent, waar ik vorige week in mijn eentje belandde. Ik reed er voorbij na een interview, er was parking voor de deur en de rest is geschiedenis. Upper wist chef Gilles Bogaert -vroeger bij J.E.F.- te strikken voor de keuken. Ze staan bekend om hun kwaliteitsvlees dat gegrild wordt op houtskool, een geur die me onmiskenbaar tegemoet komt als ik de trap omhoog wandel naar de ingang. Omhoog, upper… soms moet je niet ver zoeken om een geschikte naam voor je restaurant te bedenken.
Foto’s op de website hadden me op het verkeerde been gezet. Het coole, urban interieur is in werkelijkheid niet meer dan een burgerlijk herenhuis met een laagje ‘street art’ op de muren. In mijn ogen is het je reinste kitsch. Ik zit aan een tafel met uitzicht op het hoofd van een androgyne heiligenfiguur (Jezus? Maria? Wie zal het zeggen) en daaronder een geraamte. Daarboven staat dan ‘Buikspek’. Misschien ben ik gewoon te dom voor kunst. Verder staan de tafels heel dicht bij mekaar en is het licht zo fel dat je de meeëters van je buurman probleemloos kunt tellen. Ik heb me al comfortabeler gevoeld in een frietkraam, zeker omdat er naast mij een Tinder-koppel een eind weg zit te kwebbelen, maar daar kan het restaurant niets aan doen.
De kaart is beknopt en de focus ligt op interessante, niet alledaagse vleesbereidingen die inspelen op het vernieuwde verlangen naar authenticiteit. Met een kroket van varkenspoot, een mergpijpje en charcuterie zijn de voorgerechten alvast een ferm statement. Ik laat me verleiden door de varkenspootkroket met eendenlever, die geserveerd wordt met huisgemaakte tartaar en zilveruitjes. De korst is lekker krokant, de vulling heerlijk smeuïg. Wat een plezier om deze traditionele smaken opnieuw op een kaart te zien staan. Ondanks twee veggie excuusgerechten, voelen vegetariërs zich hier volgens mij totaal niet thuis. Zeker als hun non-vegetarische tafelgenoten een stukje Txogitxu bestellen, vlees van oudere, vette runderen uit Baskenland. Na mijn kroket bestel ik de wat lichtere kippenbout (uit de Pyreneeën). Op de kaart staan drie side dishes en vier sauzen. Het is aangeraden om er écht wel iets bij te bestellen, want anders krijg je een groot wit bord met kip en niets anders. Het gegrilde kippenvlees is ontbeend en zeer smaakvol, maar mocht wat mij betreft iets minder roze geserveerd worden. De gele biet met gerookte geitenkaas en hazelnoot heeft een aardse, gegrilde smaak die mooi samengaat met de andere ingrediënten. Mijn potje béarnaise is prima, maar mocht wat meer oempf hebben.
Ik verlaat de zaak met een dubbel gevoel. De gerechten zijn de moeite waard om te ontdekken, maar qua ‘sfeer en gezelligheid’, om nog eens een torenhoog cliché uit de kast te halen, scoort Upper een beetje laag.
Score (max. 5 sterren)
★★★
Upper, Zuidstationstraat 35 – 9000 Gent