Het geheim van de Franse Alpen: Zo adembenemend mooi is de winter in Pralognan
De steenbok is het symbool van Pralognan. Dit skioordje in beschermd gebied La Vanoise is ideaal voor wie natuurpracht even belangrijk vindt als wintersport.
Authentiek en rustig
In Pralognan eindigt de weg. Geen drukte dus. Hier primeert de gezellige sfeer en blijven de logementen kleinschalig. Heel anders dan de meeste Franse skioorden – en zeker een van de mooiste.
Wanneer ik de gordijnen openschuif in hotel Edelweiss, schittert de zon boven besneeuwde, grillige pieken. Ook de dennenbomen betoveren met hun witte takken. Ik ben er helemaal klaar voor om met sneeuwschoenen op pad te gaan, begeleid door gids Françoise. We nemen meteen de snelle kabelbaan naar boven en zien hoe het dorp steeds kleiner wordt. Nergens hoogbouw te bekennen, ook geen massa skiliften, want hier zijn maar 26 km pistes. Pralognan is nog een authentiek bergdorp met bescheiden chalets en huizen. “Je kunt hier veel meer dan skiën alleen,” zegt Françoise. “De kabelbaan kwam er eigenlijk voor onze zomergasten. Het gletsjertoerisme, het alpinisme en later de ski veranderden het harde leven van de boerenbevolking.”
Wandelen op grote hoogte
Eenmaal boven binden we de sneeuwraketjes aan en wandelen een panoramische lus naar de oriëntatietafel. De poedersneeuw kraakt onder onze voeten, en het ene na het andere prachtige landschap ontvouwt zich tussen de besneeuwde dennenbomen. De Vanoise bergketen, met indrukwekkende, spitse tanden, staat al eeuwen bekend om zijn schoonheid. Daarna leidt Françoise me naar stoeltjesliften die ons nog verder brengen. Ik voel me als in een reusachtig amfitheater waarin ik het ontredderde mensje ben, pietepeuterig in het midden, overdonderd door deze halve cirkel van majestueuze bergen. “Daar, een bevroren waterval,” gil ik enthousiast. “En dan heb je het hier ’s zomers nog niet gezien” lacht Françoise. “Ook prachtig als de bloemen ontluiken. Voor wandelaars is het hier echt een paradijs, zomer én winter. Geen wonder dus dat we niet alleen ski maar ook langlauf en toerski aanbieden. Om traag van al dat fraais te genieten.”
Steenbokken spotten vanuit een cosy berghut
“Zie je ze?” vraagt Françoise terwijl ze naar de bergwand wijst. Yep, met hun hoorns wroeten ze in de sneeuw op zoek naar voedsel. En dan springen ze weer wat verder, steenbokken. “Hier bij berghut Les Barmettes zie je ze bijna altijd. Met honderden zijn ze nu weer, maar dat is lang anders geweest; bijna waren ze uitgestorven. De steenbok is het symbool van ons dorp. Die is alleen hier nog te vinden in Frankrijk,” vertelt ze. Tijdens onze wandeling richting de bevroren waterval zien we nog meer sporen van dieren. “Je ziet het aan de afstand tussen de pootafdrukken. Die zijn van een sneeuwhaas,” weet Françoise, “Die kraaienpootjes zijn van een winterhoen en die streep is van een vossenstaart.”
Het landschap is echt a-dem-be-nemend. Staalblauwe hemel, spitse toppen, en daartussen lijkt er wel een haaienvin te zwemmen. “Dat is de hoogste top van de hele Savoie, La Grande Case, op 3855 meter. Errond strekt zich 53000 hectare beschermd gebied uit, natuurpark La Vanoise.”
Na een hartelijk afscheid van Françoise loop ik beneden in het dorp voor nog meer info over de natuurpracht nieuwsgierig binnen in La Maison du Parc National La Vanoise. Er vliegen ook koningsarenden rond, marmotten doen hun winterslaap en in de lente ontluiken er duizenden alpenbloemen, van de indigoblauwe gentiaan tot de witte edelweiss.
Binnen of buiten sporten
De volgende ochtend is het zó bar koud (-12 graden) dat ik besluit beneden in het dorp te blijven in plaats van nog hoger en kouder te gaan. In de vallei sporten kan ook, vertelt local Amélie me, van skijöring met een paard dat je op ski’s vooruittrekt bijvoorbeeld. Of per hondenslee door de besneeuwde dennenbossen sjezen. Maar wij gaan voor een sessie langlaufen, want Pralognan is beroemd om zijn bijzonder mooie decor voor de langlaufpistes in het centrum, tussen de bergwanden in. Het is moeilijker dan ik dacht op die lange latten in evenwicht te blijven, want je hielen zitten los. In onze platte Hoge Venen lukt me dat maar op de hellingen op deze pistes is het een uitdaging om soepel genoeg te zijn…
Zelfs binnen sporten kan, zo blijkt. We proberen ijscurling uit op de Olympische schaatsbaan van Pralognan. Het wordt meer lachen dan sporten, want je moet steunend op een bezemsteel een platte schijf naar de overkant van de baan doen schuiven. Een ijskoude versie van bowling, lijkt het wel, waarbij je je hele gewicht mee in de strijd gooit en op je knie een eindje mee over het ijs schuift. De meesten van mijn team eindigen plat op hun buik. Nog veel training nodig!
Lolligs en lekkers
Geen echte après-ski drukte hier als de liften dichtgaan, wel gezelligheid troef. Het dorp biedt genoeg winkels om te gaan proeven van lokale specialiteiten. In de lokale kaascoöperatieve krijg ik een stukje lokale kaas Beaufort, maar ook een proefje van hun geitenkaasjes, en bij Les Clarines nip ik van de Genepi kruidenlikeur, een typisch aperitief in de Alpen. Ik bekwaam me in het onderscheiden van de gewone génépi en de intensere, fleurige smaak van de zwarte génépi. Nu ja zwart? Hij is ietsje donkerder geel. In de mooiste flessen zit er nog een sprieten met bloempjes in de likeur. Andere souvenirs zijn te vinden bij Les Saveurs & Gôuts des Alpes, zoals zeepjes, honing en thee uit de Alpen. De lokale patisserie La Marmottine verleidt met artisale broden en taartjes met zwarte bessen. Nog wat verder hangen er mooie koeienbellen boven de kazencollectie van La Fromagerie du Plan, waar ze je er ook meteen een bijpassende wijn kunnen adviseren, en confituren en worsten. De Beaufort kaas koop je er in vele intensiteiten, van heel jong tot ouder, in winter- en zomerversie.
We sluiten onze dag af in Les Airelles met een aperitief van wijn met génepi, gevolgd door een… fondue savoyarde aux trois fromages natuurlijk. De broodkorstjes vallen onherroepelijk in de gesmolten kaas met witte wijn, en het gelach is even voorspelbaar. Wat een feest toch altijd, zo’n wintervakantie!
Pralognan praktisch
Pralognan ligt op 943 km van Brussel, de route gaat via Lyon en Chambéry. Per TGV rij je tot halte Moûtiers, daarna nog een korte taxirit of bus.
Het winterseizoen loopt nog tot 10 april. Skipas vanaf € 26 per dag. In dit door drie bergwanden omringde dorp op het noorden gericht, blijft de sneeuw lang liggen.
Hotel Edelweiss biedt comfortabele kamers, een kleine spa en heerlijke diners. Vanaf € 160 voor 2 personen.
Ski’s, snowboards en rackets kun je online huren via Netski.
Een gids of lessen reserveer je bij de École de Ski Française.
Meer info op de website Pralognan.com.