Drie verdiepingen, honderd treden en vier kinderen. Dit geklasseerd herenhuis uit 1888 telt als de perfecte stek voor het gezin van Filip en Kristien, met een liefde voor design, reizen en samenzijn als grootste gemene deler.
“Mijn vrouw Kristien, onze vier kinderen, Gilles (14), Victor (12), Olivia (10) en Anna Sofia (8) en ik. Hier lopen ook drie huisdieren rond: Ruby en Max, onze poezen en Palmer, de hond. We zijn nog een origineel, niet-nieuw samengesteld gezin.” ( lacht)
Waarom dit huis?
“Eerst woonden we in een ruim appartement aan de Scheldekaai in Antwerpen met een enorm terras. Ons kantoor was er gevestigd en mijn twee zussen woonden ook in hetzelfde gebouw. Maar Kristien wilde graag een stadshuis met tuin. Toen we dit huis bezochten, waren we meteen verkocht. Het leek wel voor ons gezin gemaakt. De ouders, de twee meisjes en de twee jongens; we hadden elk een verdieping. Bij het huis hoorde ook een bouwperceel waar een garage stond met directe toegang in de straat erachter – heel praktisch. Bovendien was het gebouw in slechte staat en moest het helemaal gerenoveerd worden. Maar dat vonden we net een voordeel: de aankoopprijs was navenant, dus konden we ons helemaal laten gaan met de inrichting.” ( lacht)
Hoe zijn jullie te werk gegaan?
“Ik heb een diploma van architectuur, maar ik heb nooit stage gedaan. Door de vroege dood van mijn ouders, hebben mijn zus en ik elk een bedrijf van hen overgenomen. Het kwam dus goed uit dat ik hier mijn passie voor design helemaal kon uitleven. Mijn beste vriend en studiegenoot, Sven Taeymans, heeft het hele proces wel fantastisch begeleid. De input van Kristien was ook erg belangrijk; ik focuste meer op de look-and-feel, Kristien op de praktische kant. Een winning team!”
Wat was je concept? Hoe wilden jullie wonen?
“Sowieso wilden we het oorspronkelijke plan, de stijl en de ziel van het huis van 1888 respecteren. Samen met vijf aanpalende huizen is dit gedeelte van de straat een beschermd stadszicht. Ik wilde ook heel graag een grote leefkeuken. Ik ben dol op koken en mensen ontvangen. Ik had dat als kind ook altijd gezien: de keuken als hart van het huis waar de hele familie samenkomt. De kamer in het midden leende zich daar perfect toe. Zo’n smal, hoog herenhuis heeft wel relatief weinig gelijkvloerse ruimte, daarom hebben we de kelder – eigenlijk een souterrain – ook helemaal ingericht en voorzien van vloerverwarming. Er is nu een grote speelkamer, veel bergruimte en een ruime, aangename was- en strijkkamer waar het licht langs de ramen van de tuin binnenstroomt. Ook dat wilden we: een huis dat altijd licht is. Daarom hebben we zo veel mogelijk glas gebruikt: grote ramen zonder profielen in de voorgevel, een glazen koepel in het dak van de veranda,… Het huis moest ook overzichtelijk en praktisch zijn, én rust uitstralen. Overal hebben we dezelfde materialen gebruikt en heel veel ingebouwde kasten.”
Welke materialen hebben jullie dan precies gebruikt?
“Wit marmer, messing en fineer (dun geschild hout, gekleefd op een ondergrond, red.). In de keuken, de dressing en de drie badkamers komt dat overal terug. De tegels in de veranda en de kelder zijn nieuw, maar het motief is exact hetzelfde als dat van de oorspronkelijke tegels, net als het visgraatmotief van het nieuwe parket. De oude vloeren waren helaas allemaal in slechte staat.”
De meubels gaan helemaal op in het klassieke interieur. Hoe hebben jullie die gekozen?
“We hebben ze eigenlijk niet gekozen, het is een samenraapsel van oud en nieuw. (lacht) Er zijn stukken uit onze appartementen aan de kaai en aan zee. De Wishbone Chairs in de keuken van Carl Hansen & Søn had ik voor een beurs in Duitsland gekocht. Op onze slaapkamer en tv-kamer staan zetels van mijn ouders van Axel Vervoordt, enzovoort. De keuken heb ik zelf uitgetekend en door Obumex laten uitvoeren, echte experts in maatwerk en materiaalkeuze! Ook de blauwe vitrinekast en de zitbank in de veranda zijn op maat gemaakt. Enkel de stoeltjes in de veranda zijn wat frivoler, we vonden ze bij Gubi.”
De accessoires vallen wel op…
“Ja, we zijn allebei grote fan van het werk van fotograaf Marc Lagrange. Zowel in het salon als in de gang hangt er een groot werk van hem. De trap naar boven, met nota bene honderd treden, en de houten trapleuning met slangenkop is nog authentiek. De traploper daarentegen hebben we laten maken geïnspireerd op een print van Essentiel. We reizen ook graag en brengen van overal souvenirs mee. Het kleurige schilderij in de veranda komt uit Essaouira en de kroonluchter in de keuken is samengesteld met aardewerken borden van Woki Ware, een potterie in George, Zuid-Afrika, waar we ons hart verloren hebben. Bij elke reis vullen we ons servies aan.”
In zo’n groot huis zal iedereen wel een favoriet plekje hebben?
“Gilles, de oudste, zit graag voor tv in de speelkamer, om alleen naar Netflix te kijken. ( lacht) Anna Sofia komt graag spelen voor de open haard in het salon. Mijn vrouw heeft een drukke huisartsenpraktijk. Als ze ’s avonds laat thuiskomt, ploft ze graag neer in de tv-kamer. Ik ben vaak in het buitenland, maar als ik hier ben, vind je me in de keuken. Tijdens de eerste lockdown heb ik ook veel, samen met de kids, in de hangmat gelegen op ons zonneterras en van de tuin genoten. Omdat we een aparte toegang hebben via de garage, konden we ook familie blijven zien in de tuin, helemaal volgens de coronaregels. Heel plezierig!”
Jullie wonen hier nu ongeveer zes jaar. Wat wil je nog veranderen aan het huis?
“Momenteel is er een plan in behandeling om op het dak van de garage een zwemvijver te bouwen, met sauna en bubbelbad. Het zal een hybride zwemvijver worden: in het voorjaar kun je het water verwarmen en afdekken, in de winter wordt het een vijver waar vogels kunnen komen baden en drinken.”
Zo te horen willen jullie niet direct meer verhuizen?
“Nee, zeker niet. We hebben nu the best of both worlds: in de week het stadsleven hier en in het weekend de rust van ons appartement aan zee. Kristien en ik hebben wel al gefantaseerd over later, als de kinderen het huis uit zijn. We hebben ons appartement aan de Scheldekaai behouden, maar als het van Kristien afhangt, emigreren we naar Zuid-Afrika. En ik zal niet nee zeggen.” ( lacht)
Het huis in het kort
- Bewoners: Filip, CEO van nagelfabriek Herco, en Kristien, huisarts, hun vier kinderen en drie huisdieren.
- Bouwjaar: 1888.
- Laatste renovatie: Tussen 2013 en 2015 door Filip zelf en architect Sven Taeymans (sventaeymans.be).
- Stijl: Geklasseerd herenhuis met kelder, benedenverdieping, drie bovenverdiepingen en een grote tuin. Extra: bouwperceel met garage.
- Tip van Filip: Voor zo’n grondige renovatie heb je veel tijd, een goede architect en een ruim budget nodig. Vermijd een te hoge aankoopprijs.
