Bram Seeuws (28) kreeg tuinieren met de paplepel ingegoten. Samen met een bevriend koppel bewerkt hij een lapje grond op de Gentbrugse Meersen. “Nog maar weinig mensen beseffen waar het voedsel op hun bord eigenlijk vandaan komt.”
“De liefde voor groenten kweken en morrelen in de tuin kreeg ik van thuis mee: als kleine
jongen al hielp ik mijn opa met aardappels rooien en ook mijn vader had een uitgebreide moestuin. Toen ik na mijn studies in Gent bleef hangen, fietste ik eerst elke week naar Erpe-Mere om er de tuin van mijn moeder te onderhouden, maar dat bleef niet haalbaar. Ik meldde me aan voor een tuintje in de Gentbrugse Meersen en kreeg er vrij snel een te pakken. Ik wist ook een bevriend koppel warm te maken om mee te doen. Al blijft tuinieren voor hen meer een manier om af en toe aan de stad te ontsnappen of om hun gerechten te pimpen met wat seizoensgebonden producten. Ervaren moestuiniers zijn het niet, maar dat maakt het leuk.”
Een moestuin als meditatie
“Wat we kweken, varieert van jaar tot jaar, maar we houden vast aan een mix van traditionele gewassen als tomaten en aardappels en iets hippere groenten zoals andijvie, schorseneren en artisjok. Om het tuintje niet in chaos te laten vervallen, spendeer ik er wekelijks toch zo’n 8 tot 10 uur – afhankelijk van het seizoen. Maar dat doe ik met plezier: tuinieren heeft voor mij iets meditatiefs, ik zou bijna durven te zeggen therapeutisch. Het leven in de stad is zo gehaast dat ik mezelf soms een beetje verlies. Door af en toe met mijn handen in de aarde te wroeten, keert de rust terug. Ook het kweekproces zelf heeft dat effect: de natuur forceer je immers niet. Je steekt een zaadje in de grond en van dan af is het wachten. Tijd is niet langer dwingend of lineair, maar veeleer iets wat er gewoon is. In het beste geval verlies je hem zelfs compleet uit het oog.”
‘Voorzien in je eigen levensonderhoud, ik vind dat belangrijk’
Gekende oorsprong
“Daarnaast tuinier ik ook uit ecologische overtuiging. Ik vind het erg belangrijk om als mens toch tenminste te proberen om een stukje in je eigen levensonderhoud te voorzien. Je eigen groenten telen, is daarbij zowat de kleinst mogelijke stap. Veel mensen weten tegenwoordig niet meer waar de producten op hun bord eigenlijk vandaan komen. Dat is jammer. Ook die zelfvoorzienende mindset kreeg ik van thuis mee: vroeger trok ik met mijn vader regelmatig in een klein bootje het water op om te vissen. Nu ben ik vegetariër, maar ik denk niet dat ik daarvoor ooit al vis in de winkel had gekocht. Ook kippenvlees en eieren kwamen vooral uit de eigen ren.”
“Back to basics: zo kweek ik ook het liefst. Ik ben historicus van opleiding en schreef ooit een paper over landbouwgeschiedenis en over de simpele, maar vernuftige technieken die mensen eeuwen geleden al gebruikten om gewassen te laten floreren. Door de jaren heen raakten die helaas in de vergetelheid, maar werken doen ze vaak nog prima.”
Door: Hanne Vlogaert, foto: Manuel Mendoza
Meer lezen over tuin en tuinieren?
