Jaloerse collega’s, een onredelijke baas, urenlange files of vervelende klanten: soms werkt je werk gewoon niet meer. En dan hou je maar beter de eer aan jezelf. Toen Ankes (31) baas haar onterecht van fouten bleef beschuldigen, besefte ze dat het tijd was om te gaan.

Ik heb een heel traumatische werkervaring gehad in een klein bedrijf met vier werknemers en één manipulatieve werkgever. Het begon allemaal heel onschuldig, ik kreeg een soort stagecontract omdat dat goedkoper was, daarna mocht ik vast in dienst komen, maar voor een veel te laag loon. Gelukkig kon ik daar nog een beetje over onderhandelen.

Maar dan begon het. Volgens haar maakte ik steeds meer fouten. Kleine fouten. Dan grote fouten. Uiteindelijk deed ik niets goed meer en kafferde ze me uit waar alle collega’s én haar tienjarige dochter gewoon bij waren. Het ergste is dat ik het op den duur begon te geloven. Ik besloot een ‘move’ te maken, waardoor ze mij misschien in een ander daglicht zou zien. Ik schreef haar in voor een business award en slaagde erin haar genomineerd te krijgen. Ze was erg blij, iedereen mocht mee naar de ceremonie. We mochten ook allemaal een outfit kiezen om er als een echt team uit te zien.

“Ik deed nooit iets goed en ze kafferde me uit waar alle collega’s bij waren. Het ergste was dat ik het op den duur zelf begon te geloven”

Toch ging het daarna niet beter. Dankzij gesprekken met mijn familie en vrienden, besefte ik dat ik daar weg moest, al was het maar voor mijn eigen mentale gezondheid. Ik diende mijn ontslag in, zonder de zekerheid van een andere job. Ze sloot mij op in één ruimte met haarzelf en wilde me niet laten gaan. Uiteindelijk lukte het toch en terwijl ik naar buiten vluchtte, bleef ze maar roepen.

Achteraf kreeg ik nog de rekening van die outfit voorgeschoteld, en moest ik elke opleiding die ik had gevolgd terugbetalen. Gelukkig is mijn zus advocaat en kon ik zo achterhalen dat ze daar geen recht op had.”

Meer over werk:

Tekst: Evelien Rutten. Openingsbeeld: Getty Images.