Buitengewone mama: Jana (36) is meemoeder van Billie (12)

Feeling Redactie

05 jun 2020

‘Moeders’ zijn vandaag met meer: ze zijn ‘plus’, ‘bewust alleenstaand’ of ‘mee’. Maar ook al worden ze anders genoemd, de liefde voor hun kinderen is minstens even groot. Wij hadden een openhartig gesprek met Jana (36), meemoeder van Billie (12).

Moederrol

“Ik was pas drieëntwintig toen ik verliefd werd op een vrouw die zeven jaar ouder was dan ik, én die bovendien ook nog eens bewust alleen zwanger bleek te zijn. Op die leeftijd was ik er nog helemaal niet uit of ik ooit kinderen zou willen, maar plots stond ik voor een voldongen feit. Als ik met deze vrouw verder wilde, moest ik ook de moederrol opnemen. Ik was jong en verliefd, en kon uiteraard toen nog niet inschatten hoe mijn leven compleet zou veranderen. Maar nu, twaalf jaar later, kan ik met stelligheid zeggen dat ik geen seconde spijt heb gehad van mijn keuze. Ik zou onze dochter Billie nooit meer willen missen, ook al liep de relatie met haar mama jammer genoeg op de klippen.”

Officieel geadopteerd

“Toen Billie twee jaar oud was, heb ik haar officieel geadopteerd. Ondertussen is de wetgeving veranderd, maar in die tijd moest je een heel juridisch traject afleggen om wettelijk erkend te worden als moeder in een lesbische relatie. Ik vond het vooral belangrijk voor mijn ouders dat zij officieel de grootouders van Billie konden zijn. En ook mijn ex wilde dat Billie bij mij zou blijven als er ooit iets met haar gebeurde. Toen we vijf jaar later uit elkaar gingen, was het evident dat we voor co-ouderschap zouden kiezen. Billie zat op dat moment in het tweede leerjaar en kreeg les van twee juffen die een duobaan hadden. Zij is zelf met het idee op de proppen gekomen om van mama te wisselen, net zoals ze van juf wisselde. In het begin was dat om de twee dagen, ondertussen zitten we in een week/week-systeem. We wonen op fietsafstand van elkaar en vieren samen haar goede rapport en haar verjaardag. Billies welzijn is altijd onze prioriteit geweest.”

Schuldgevoel

“Na de scheiding heb ik me een tijdlang schuldig gevoeld. Als je ervoor kiest om mama te worden, is het nooit de bedoeling dat je je kind maar de helft van de tijd ziet. Ik had ook het gevoel dat ik tijd opeiste van haar biologische mama, terwijl ik natuurlijk evenveel voor Billie had gezorgd. Omdat ik zo jong was toen ik die zorgrol opnam, deed het ergens ook wel deugd om op mijn dertigste even op mezelf te kunnen terugplooien. De meeste twintigers zijn bezig met uitzoeken wie ze zijn, maar daar heb ik nooit de ruimte voor gehad. In de week dat Billie niet bij mij is, investeer ik in mezelf en geniet ik van mijn vrije tijd. Soms vraag ik mij af of ik nog kinderen zou willen. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om zwanger te zijn, maar wat als een nieuwe partner nog kinderen wil, of er al heeft? Die zaken houden me zeker bezig. Billie zou dat alvast wel zien zitten.”

‘Billie heeft van mij een beter mens gemaakt. Ze heeft mijn leven rijker gemaakt en mij geholpen om te aarden’

“Mama worden doe je niet van de ene dag op de andere, dat leer je door de jaren heen. Billie heeft van mij een beter mens gemaakt. Ze heeft mijn leven rijker gemaakt en mij geholpen om te aarden. Ze heeft het zelf ook altijd als iets positiefs gezien dat ze maar liefst twee mama’s heeft. Het maakt deel uit van wie zij is, het maakt haar uniek. Sommige kindjes op school waren vroeger zelfs jaloers op haar (lacht)!”