Getuigenis: Eda en Ays haatten elkaar op school, maar zijn nu beste vriendinnen

Ays (34) en Eda (32) zijn water en vuur. De ene introvert, de andere extravert. Als tieners uitte het zich in pure vijandigheid, tot een leerkracht zich ermee moeide. Het onwaarschijnlijke gebeurde: de twee werden beste vriendinnen.

 

Eda: “Ays is alles wat ik niet ben. Ik herinner me hoe zij als tiener voor de spiegel stond en zei: ‘Ik zie er goed uit!’. Dat zou ik nooit over mijzelf durven te zeggen hebben. Maar zo is zij: sterk, zeker van zichzelf en een haantje-de-voorste. Zij is een leidersfiguur, ik een volger. Als tiener vond ik haar een verschrikkelijk mens.”

Ays: “Naast die verschillen in karakter waren we ook nog eens verliefd op dezelfde jongen. Nu we allebei volwassen zijn, lijkt het banaal, maar iedereen die ooit een meisje van 15 is geweest, weet dat zo’n vete bloedserieus kan zijn. Ik haatte haar en we waren aartsvijanden op school. Als zij ergens was, was ik er niet en omgekeerd. We gingen ook afzonderlijk van elkaar klagen bij een gemeenschappelijke leerkracht, mevrouw Van Marsenille.”

Eda: “Die bleef maar zeggen hoe ’n lief meisje Ays was en hoe we eigenlijk vriendinnen zouden kunnen zijn. Maar wij bleven volharden in de boosheid. Alles vonden we stom aan elkaar: wat de andere aanhad, wat ze gezegd had, hoe ze gekeken had. Het was absurd.”

Ays: “Na een jaar vol geruzie zaten we plots in dezelfde klas, met mevrouw Van Marsenille als klastitularis. Ik herinner me nog zo dat ze het kwam vertellen alsof dat goed nieuws was. Eda en ik rolden met onze ogen en draaiden ons om. Maar die leerkracht zette door en na enkele weken zaten we naast elkaar aan een bank. Door gedwongen met elkaar te moeten praten, merkten we plots dat het klopte wat ze al die tijd zei.”

Eda: “Bleek ook dat er een ander meisje had zitten stoken tussen ons, dus dat heel wat dingen die geroddeld werden, niet klopten. Na enkele maanden waren we hartsvriendinnen en dat is niet meer veranderd.”

“Door gedwongen met elkaar te moeten praten, merkten we plots dat het klopte”

Ays: “Wat ons zo anders maakt, maakt ons nu sterker. Ik motiveer Eda om voor zichzelf op te komen, zij zorgt ervoor dat ik niet té dominant overkom. We spreken soms nog over vroeger, en hoe jammer het is dat we zo’n verkeerde start hebben genomen. Maar intussen is daar niets meer van te merken. Zij was getuige op mijn huwelijk, ik op het hare. Eda is als een zus die ik zelf gekozen heb.”

Eda: “We helpen elkaar door alle moeilijke momenten, en dat zijn er de laatste jaren best wel al veel geweest. Moeilijke zwangerschappen, een premature bevalling, korte nachten… Mijn grote droom is dat onze kinderen ook zulke goeie vrienden worden als wij. Ze hebben in elk geval al een T-shirt met daarop ‘Best friends, just like our moms’.”

 

Meer getuigenissen:

Door: Lisa Gabriëls. Foto’s: Rebecca Fertinel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

Gesponsorde content