Maskers noch superkrachten: lokale helden maken het verschil in de buurt met hun grote hart en leggen maar wat graag een cape van verbondenheid rond hun geliefde gemeenschap. Kijk maar naar Geert: hij is ambulancier en staat in Heule en ver daarbuiten bekend als Samson. Hij is een rasechte dorpsheld die op handen wordt gedragen. Toen hij onlangs met pensioen ging, kreeg hij meer dan 2.500 berichten op zijn Facebookpagina.
“Samson, zo kent iedereen mij. ’t Is een geuzennaam die ik kreeg in mijn eerste jaar als brandweerman. Je ziet wel waarom ze mij zo noemen: ik was grijs vanaf mijn achttiende én mijn lange snor is mijn handelsmerk. Als ambulancier heeft het me goed geholpen: zo’n naam verlaagt de drempel bij ongelukken en stelt de mensen al snel op hun gemak. En iedereen weet na een tijdje wie Samson is. Ik kan geen stap buitenzetten of mensen spreken me aan. Mijn vrouw lacht daar soms mee. ‘Onze bekende’, zegt ze dan. Ze weet intussen dat ik niet snel om een brood kan, want dat ik onderweg zeker met 10 mensen mijn babbeltje moet doen. Heel vaak word ik nog bedankt voor interventies – ‘Kijk, dat is Samson en die heeft je vader gereanimeerd’ – maar evengoed hebben we het over het weer. Ik ben mijn carrière begonnen als marktkramer en ik ben dat eigenlijk altijd gebleven.” (lacht)
Lokale heldendaad
“In 1990 ben ik begonnen als ambulancier. In die 30 jaar heb ik heel grote ongelukken meegemaakt. De gasontploffing in Ghellingen, de kettingbotsing op de E17 door de mist: ik was erbij. De mensen willen dan natuurlijk alles weten in het dorp. Hoe het was, hoe ik me voelde, of het erg was. Dat is de natuurlijke nieuwsgierigheid. Maar mijn meest impactvolle interventie was er een in mijn vrije tijd. ’t Was zondagochtend en ik ging naar de bakker, om pistolets. Op de terugweg passeerde ik een huis waar de rook al vanonder de rolluiken kwam. Ik ben meteen in actie geschoten: de buren wakker gemaakt, de deur opengebroken en naar boven gestormd om de mensen uit hun bed te zetten. Er bleek een gehandicapte dochter in het huis te zijn die ik over mijn schouders naar buiten heb gedragen. Iedereen is gered, maar het had geen vijf minuten langer mogen duren. Toen mijn collega’s van dienst aankwamen, was het huis al een vlammenzee. Ze moesten lachen met hoe ik daar stond, in mijn short en vol rook. Ik was nog nooit zo blij geweest om mijn collega’s te zien. Het nieuws van die redding is als een lopend vuurtje door het dorp gegaan. Ik was een held, volgens sommigen. Terwijl ik gewoon mijn job deed natuurlijk.”
Gedragen door het dorp
“Drie jaar geleden heb ik zelf een ongeluk gehad. De ambulance moest bruusk remmen en mijn nekwervel was gebroken. Het hele dorp heeft toen voor mij gezorgd. Kinderen brachten brieven en tekeningen voor ‘Samson’, buurtbewoners bezorgden me bloemen en fruit. Het was hartverwarmend. En toen ik onlangs met pensioen ging als ambulancier, kreeg ik meer dan 2.500 berichten op Facebook. Ik voel me echt gedragen binnen ons dorp. Maar ze zijn nog niet van mij af hoor. Ik zou niet kunnen leven zonder mijn dagelijkse babbeltjes! Ik blijf dorpsfotograaf: Samson is dan misschien wel gepensioneerd als ambulancier, maar niet als dorpsmens.”
