Leen Mattens: “Mensen zonder kinderen hoeven niet ‘alleen’ te eindigen”
Meimaand, Moederdagmaand. Een tijd om stil te staan bij het moederschap. En hoe dat geen evidentie hoeft te zijn. Leen Mattens (27) richtte Facebookgroepen op voor bewust kinderloze mensen. Ze is er zelf één van.
Lees ook de getuigenissen van andere kinderloze vrouwen:
Jasmien Wynants: “Een kinderwens is geen vrijblijvende conversation starter”
Nathalie De Graef: “Ik heb geen kinderwens, ik heb een zorgwens”
“Ik dacht altijd dat ik pas rond mijn eenentwintigste het idee heb gekregen geen kinderen te willen. Maar volgens mijn moeder dacht ik er zo al over toen ik nog in het middelbaar zat. Alleszins is mijn beslissing gradueel helder afgelijnd geraakt door erover te praten met mensen die er openlijk voor uitkwamen kindvrij in het leven te willen staan. Het voelde als thuiskomen. En hoe meer ik rondom mij de kinderfase zie doorbreken – ik zit er op mijn leeftijd middenin – hoe blijer ik ben met mijn besluit.”
“In mijn directe omgeving wordt die beslissing vooral op verbazing onthaald, alsof het geen optie zou kunnen zijn. Maar toch ben ik er 99,8 procent zeker van – honderd procent zeker ben je nooit. (lacht) Een belangrijk argument heb ik pas recent ontdekt, ik ging er tot dan vanuit dat ik een heel sociaal persoon ben. Als in: ik kan goed praten met mensen. Maar toen besefte ik dat dit niet betekent dat je daarom extravert bent. Integendeel: ik ben eigenlijk introvert; ik laad op als ik alleen ben, als ik rust heb. Dat was echt een soort aha-erlebnis. En al zeker wat die kinderwens betreft: met kinderen erbij zou ik die rust niet vinden. En zij zouden bij mij niet alle energie, tijd en liefde kunnen vinden die ze verdienen. Het is dus niet eens een kwestie van niet willen, het zou gewoon niet gáán. Voor alle duidelijkheid: het is niet zo dat ik kinderen haat, of dat kinderen per definitie voor mij moeten worden verzwegen of uit mijn buurt moeten worden gehouden – die conclusie wordt helaas weleens getrokken. Jammer dat dat niet wordt losgekoppeld: houden van kinderen en kinderen houden.”
Het gezin dat ik voor mij zie, is er dat met mijn toekomstige partner: wij die elkaar blijven leren kennen
“Het gezin dat ik voor mij zie, is er dat met mijn toekomstige partner: wij die elkaar blijven leren kennen, door de jaren heen, die dingen doen samen en hopelijk ook met de mensen die ik via de Facebookgroepen voor kindvrije mensen heb leren kennen. Dat was initieel de insteek toen ik de Facebookgroep Childfree in Brussel(s) heb aangemaakt (intussen is er één voor elke provincie, red.): een netwerk creëren (de groep telt vandaag 990 leden, red.) en activiteiten organiseren van en met gelijkgestemden, met het oog op later. Want er is wel degelijk een zekere angst van mensen zonder kinderen om ‘alleen’ te eindigen.”
“De vraag naar voortplanting is steeds: wanneer begin je eraan? En niet: wil je het überhaupt? Mensen die me vertellen dat ze kinderen willen, durf ik op mijn beurt de vraag te stellen: en waarom precies? (lacht) Dat wordt niet altijd even goed onthaald, maar ik ben er oprecht in geïnteresseerd. De beslissing om wél aan kinderen te beginnen, wordt heel vaak sneller genomen dan om er geen te nemen. Stél dat ik zelf alsnog van gedachten verander – die 0,2 procent kans –, dan weet ik alleszins dat ik er héél goed over nagedacht heb, dat er een proces van jaren is overgegaan. En dat ik uiteindelijk genoeg pluspunten heb gevonden die de weegschaal finaal hebben doen overhellen.”
Leen richtte voor elke provincie een Facebookgroep op. Die vind je door ‘Childfree in (naam provincie)’ in de zoekbalk onder ‘groepen’ in te geven.
