New beginnings: Katrien (38) kreeg nieuwe longen

Feeling Redactie

20 feb 2020

Nieuw decennium, nieuwe longen. Voor Katrien (38) is het de start van een nieuw leven. Na haar longtransplantatie durft ze weer voluit te gaan en vrijuit te dromen.

‘De zieke’

“Het begon met een klaplong, in 2005. Ik wist niet eens dat een klaplong bestond, maar ik had plots heel veel pijn en kwam diezelfde avond nog in het ziekenhuis terecht. Niet veel later kreeg ik een tweede klaplong, na onderzoek bleek dat ik aan een zeldzame longziekte leed, lymphangioleiomyomatosis (LAM), een aandoening die je longweefsel aantast. Stilaan ging mijn longfunctie achteruit, maar als patiënt voel je pas dat je kortademig wordt als je onder de vijftig procent van je zuurstofopnamecapaciteit zit. Dat werd steeds erger. Het afgelopen jaar moest ik al rusten als ik tien stappen in mijn woonkamer zette. Ik was bij elke activiteit zo erg buiten adem dat ik niet meer kon praten. Intussen werkte ik nog halftijds, ik ben coördinator van de vrijwilligersorganisatie in UZLeuven, en ben ik mama van twee zonen van zes en acht. Maar ik wilde nooit ‘de zieke’ zijn en ik denk dat ik dat ook niet ben geweest, hoewel mijn man steeds meer zaken overnam omdat ik ze niet meer kon. Zoals aardappelen uit de kelder halen of iets van boven naar beneden brengen. Toch bleef ik fietsen, elektrisch weliswaar, en werken en boodschappen doen.”

Katrien: “Al op de intensieve zorgen voelde ik dat ik letterlijk weer ademruimte kreeg, heel emotioneel.”

“Uiteindelijk kwam ik op een wachtlijst terecht voor een longtransplantatie. Het zou nog twaalf tot achttien maanden duren, zei de arts, maar heel onverwachts werd ik twee weken na dat bezoek aan de dokter al gebeld. Of ik naar het ziekenhuis kon komen, want er waren nieuwe longen voor me gevonden. Dat was half oktober 2019. We zijn nu een aantal weken verder en het gaat bijzonder goed. Ik lag nog op intensieve zorgen toen ik al voelde dat het ademen beter ging. Pas toen besefte ik hoe erg ik er daarvoor aan toe was geweest. Ik kreeg letterlijk weer ademruimte, dat was heel emotioneel. Het duurt ongeveer een half jaar voor je helemaal hersteld bent. Dat betekent dat ik in de lente van 2020 een heel nieuw leven kan beginnen met mijn nieuwe longen. Ik kan nu al een kleine wandeling van twee kilometer maken zonder te stoppen en ik kan weer de trap nemen. Thuis gaat het goed, in de buitenwereld is het nog wat zoeken. Ik mag nog niet autorijden vanwege de medicatie en mijn spieren zijn verzwakt.”

Oneindig dankbaar

“Mijn grote droom voor 2020 is een wandeltocht in de bergen. Dat ging al jaren niet meer, maar dit jaar zal het lukken. Ik mocht ook al jaren niet meer vliegen vanwege de kans op een klaplong. Nu mag ik een jaar na de operatie weer het vliegtuig nemen, ik hoop tegen Kerstmis te kunnen vertrekken. Ik kan straks ook weer mee voetballen met mijn jongens of met hen naar zee gaan en mee de duinen op rennen. Vroeger stond ik daarnaar te kijken, nu kan ik weer meedoen. Ik wil dan ook heel graag mijn donor bedanken. Dat ik opnieuw kan leven, heb ik aan hem of haar te danken en daar ben ik oneindig dankbaar voor. Ik durf weer vrijuit te dromen over alle dingen die ik wil doen; naar evenementen gaan, vrienden zien, reizen. Ik zal weer voluit kunnen gaan, kunnen léven.”

Voor meer informatie over donatie en transplantatie: Overlevendoorgeven.be