Nieuwe hotspot in De Haan voor visliefhebbers: Villa De Torre
Foodjournaliste Evelien Rutten geeft elke maand in Feeling haar onverbloemde, overheerlijke mening over de nieuwste restaurants en de laatste foodtrends. Op onze website lees je wekelijks haar recensies. Evelien proeft voor en fileert haarfijn wat ze op haar bord krijgt. Geen greintje snobisme, maar eerlijke updates over wining-and-dining waar jij als lezeres van zult smullen. Deze week trok ze naar de kust, naar Villa De Torre.
In mijn niet aflatende zoektocht naar nieuwe culinaire projecten gebeurt het al eens dat ik restaurateurs of chefs begin te stalken op sociale media: “Hallo ja, ik zag dat je een foto hebt geplaatst van een verbouwing. Wordt dat nog iets?” Dan duurt het vaak nog maanden voordat alles klaar is en ik eindelijk op ontdekking kan gaan. Zo was het ook met het nieuwe visrestaurant Villa De Torre in De Haan, een ambitieus en duur project waarvan de verbouwing maanden heeft aangesleept. De Haan is toevallig mijn lievelingsgemeente aan de Noordkust: de betonmaffia heeft er namelijk (nog) geen onherstelbare schade aangericht. De mooie gebouwen uit de Belle Epoque periode, met invloeden uit de art nouveau en de Engelse cottage-stijl, houden al meer dan een eeuw stand. Je ziet hier dus geen enkele vorm van hoogbouw, maar wel prachtige witte villa’s met rode puntdaken en dakkapellen. Daarmee is De Haan een unicum aan onze kust.
De eigenaar van Villa De Torre is Thibaud Hermans, die nog twee andere zaken uitbaat in De Haan. De reden waarom Villa De Torre mijn aandacht trok, was echter de andere betrokken partij: Guido Francque, de man achter het succes van Hertog Jan***. Hij is consultant, sommelier en zakengenie. Het liefst stuurt hij vanop de achtergrond een jonge ploeg aan, die hij als een bezorgde vader bijstaat met zijn kennis. Francque verliet Hertog Jan omdat chef Gert De Mangeleer en sommelier Joachim Boudens ‘volwassen’ zijn geworden. Ze hebben hem niet meer nodig om het succes van hun zaak verder uit te bouwen. Toen Francque werd gevraagd om Villa De Torre mee op de kaart te zetten, zag hij daarin opnieuw een spannende uitdaging.
Ik ben uiteraard benieuwd naar het resultaat van de samenwerking en rij op een zonnige zaterdag met man en twee kinderen (eentje geleend) naar De Haan. Wij installeren ons aan een tafel met uitzicht op de ultramoderne keuken. Mocht ik zelf enkele miljoenen euro’s ter beschikking hebben, zou ik het tijdsgevoel trouw blijven en het restaurant zo inrichten dat de cast van Downton Abbey zich meteen thuisvoelt. Maar dat is misschien iets te ambitieus. We zitten in een bistro van de eenentwintigste eeuw, met comfortabele leren kuipstoeltjes, ruw houten tafels en stemmige portretten van verweerde vissers. Op tafel staat een sympathiek, bruin broodzakje met zwart ‘nero di seppia’-brood. In mijn ogen is het een gimmick, want die inkt proef je niet echt.
De kaart lost de verwachtingen wel in en leest als een wandeling over de dijk van eender welke kuststad, met evergreens als oesters, wulken, Noordzeekrab, garnaalkroketten, vissoep en slibtongen met hazelnootboter. We bestellen eerst enkele tapas bij ons aperitief. De gefrituurde inktvisringen hebben een heerlijk ruwe korst van panko. Ze komen gloeiendheet op tafel, maar het is onmogelijk om te wachten tot ze afgekoeld zijn. We blazen en nemen het risico op een verbrande tong. Ze zijn gelukkig perfect, zonder een spoor van taaiheid. Het kristalbrood met tomaat is heerlijk, de stukjes ciabatta-achtig brood zijn wonderbaarlijk krokant. Maar de levenloze blokjes tomaat die erop liggen, zouden gereanimeerd moeten worden met een drupje olijfolie, een draai van de pepermolen en een schilfterje fleur de sel. De kinderen houden van kibbelingen, dus bestellen we ook nog de gefrituurde visreepjes met tartaar. We horen geen klachten.
Vervolgens krijgen de meisjes de vol au vent uit het kindermenu. Ze beginnen dapper te eten, maar zijn duidelijk teleurgesteld dat er wél een overvloed aan champignons in de saus zit, maar géén balletjes. Wie dat bedacht heeft, heeft nog nooit voor kinderen moeten koken. We maken er een opmerking over en blijkbaar is het een vergissing. De saus wordt uit één grote pot geschept, voor het kindermenu is het de bedoeling om meer balletjes te nemen, maar iemand is dat blijkbaar vergeten. De saus zelf is zeer smaakvol, met zachte stukjes kip. Ons voorgerecht is een slaatje van avocado en Noordzeekrab. De vormgeving is een tikje kneuterig, met witte en groene toefjes rondom rond en één kerstomaat bovenop de krab. Er liggen zelfs een paar staafjes Granny Smith bij (hallo 2005!) om de boel op te vrolijken. Maar de smaak zit wel helemaal juist. Het rijk smakende krabvlees in combinatie met de zachte avocado is heerlijk fris en hartig tegelijk.
Ik kies vervolgens voor de slibtongen, die mooi goudbruin gebakken zijn in boter maar ietwat droog geserveerd worden. De boter uit de pan had zeker over de vis gedruppeld mogen worden. De eerste twee tongetjes zijn correct gebakken en komen probleemloos los van de graat, maar bij de derde vis lukt het niet.
Mijn man bestelt als hoofdgerecht de lotte met zomergroenten en mousselinesaus en krijgt een genereus stuk van de stevige, kraakverse vis. Daarbij komen zeekraal, kerstomaten, romanesco en gebakken aardappelpartjes. De mousseline die erbij wordt geserveerd, heeft een luchtige textuur en frisse zuren.
Er zijn nog wat kinderziektes in de keuken van Villa De Torre, maar dit restaurant is toch een grote aanwinst voor de kust. Er wordt gekookt met topproducten, het hele pand straalt grandeur uit en de bediening is –dank je wel, Guido!- top notch.
Score (max. 5 sterren):
★★★
Villa De Torre, Memlinglaan 2 – 8420 De Haan
Meer recensies van Evelien Rutten
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier