Onze reisexperte verklapt de mooiste plekjes onder de zon op Gran Canaria

Last van een overdosis grijs en kou? Dat kun je oplossen door een (korte) vlucht naar Gran Canaria. Zeker als je logeert weg van de massa, en deze activiteiten inplant. Weg winterdip!

Ontsnap aan de winter op Gran Canaria

Je bent gegarandeerd niet de enige die de winter ontvlucht en op voor een straaltje winterzon naar Gran Canaria trekt. Maar de vruchtbare vallei van Agaete is nog zo’n geheim gebleven plekje om te ontsnappen het massatoerisme. Wij ontdekten het dankzij de gouden tip van Eliza was here.

Deze touroperator specialiseert in plekjes weg van de massa, en biedt reizen aan voor eigenzinnige types zoals wij, die graag op eigen houtje en in eigen tempo hun vakantieplek ontdekken, met een huurauto inclusief en een charmant hotel dat niet standaard is maar je juist helemaal in de sfeer al onderdompelt. Helemaal ons ding!

Intiem hotel

Op driekwartier rijden van de luchthaven, in het noordoosten van het perfect cirkelvormige Gran Canaria, rijden we hoofdweg af en daar begint het avontuur. We hobbelen over een aarden weg tot bij het bijzonder sfeervolle hotel Finca Las Longueras. Een historisch gebouw met een kapel, tussen de sinaasappelboomgaarden. We duwen de zware deur open en worden hartelijk verwelkomd door Luis.

“Schuif maar aan voor het diner, ik breng jullie koffers naar de kamer,” zegt hij. In een romantische setting van bloemengordijnen en Brits-Indisch antiek gaan we aan tafel met onze hotelgenoten die hier al een tijdje aan het relaxen zijn, en krijgen al snel tips van wat we zeker moeten zien tijdens ons verblijf. Een snelle plons in het zwembad kan nog net, ook al is de zon al onder. Complete rust hier, er zijn maar twaalf kamers en twee suites. De sterren twinkelen en de zwoele avondlucht ruikt naar citrusvruchten.

Fruitgaard en cactustuin

De volgende dag in de sprankelende zonnestralen, zien we bij een glas sinaasappelsap op het terras bij het ontbijt pas ten volle de schoonheid van de vruchtbare vallei voor onze neus. Het dieprood geverfde hotel waar we logeren, kijkt uit op witte dorpjes op de grillige rotswanden, voor ons strekt zich een zee van fruitbomen uit vol oranje en gele vruchten. Wat een verschil met onze grijze winter! Ik duw mijn neus in de oranjebloesem aan een nog bloeiende sinaasappelboom, de lekkerste geur ter wereld en heerlijk om mee te ontwaken.

Lourdes leidt ons rond in het hotel en toont het gastensalon, waar veel kunst hangt. ”De familie Manrique y Lara logeert hier zelf elk jaar in augustus,” vertelt ze. Het hotel ademt dan ook lokale sfeer en eeuwen geschiedenis.  “Don Luis was een grote kunstliefhebber, daarom hangt het hotel ook vol schilderijen. De familie is rijk geworden door de koffie- en bananenteelt en de overzeese handel. Vanaf de jaren zestig schakelden ze over op mango’s, avocado’s, sinaasappels en mandarijnen.” De bomen vormen lange rijen, en het zwembad is ook omzoomd door citrusbomen en palmen. “En ik wil jullie nog iets bijzonders tonen, zegt Lourdes. “De cactustuin”. Die legde Don Luis aan ter ere van zijn goede vriend, de architect César Manrique die organisch ontwierp, en de natuur integreerde in al zijn projecten.”

Bedwelmende geuren en kleuren

De cactussen op het eiland zijn echt prachtig, in alle soorten en maten. De inheemse kandelaarachtige met witte pluisjes, andere met stekelige Mickey Mouse oren en paarse vruchten. Maar ook de bloemen vallen op, het is hier eeuwig lente met zelfs in januari twintig graden, dus kleur is er volop. En dat doet de trekkende noorderling goed. In de tuin van het hotel ontwaren we bloemen in geel en rood, ze spatten op ons netvlies. Heerlijk om op dit festijn van geuren en kleuren getrakteerd te worden, middenin de winter.

Ook de oranje paradijsvogelbloem zien we geregeld opduiken, als een vogelkop opstekend uit het groen. Deze bloem staat in zoveel parken en tunen dat ze het symbool van de Canarische eilanden is geworden. Met de schepen kwamen ook uitheemse planten mee, zoals de Kaapse kamperfoelie met felrode bloemen en geel-oranje Indisch bloemriet.

Saharaduinen

Met ons autootje gaan we op verkenning over het eiland. In navolging van de tip van onze Duitse hotelgenoten, parkeren we in het zuiden van het eiland pal tussen Playa del Inglés en Maspalomas in. Na een lunch met inktvisringen en lokale witte wijn op een panoramisch terras, wagen we ons aan de beklimming van de duinen. Ik voel me Kuifje in de Sahara beland, met die magahoge duinen – en dat is niet eens zo gek. Gran Canaria ligt maar op driekwartier vliegen van de Westelijke Sahara. We komen na onze moeizame klim door het zand uit bij de kobaltblauwe zee en waden ter afkoeling door de branding, tot aan Maspalomas tussen de andere wandelaars. Het wordt steeds drukker aan die kant, met veel cocktailbarretjes en muziek. Geef ons maar de kant van de Mirador de las Dunas, waar we samen met veel andere bewonderaars, ’s avonds ingetogen de zon zien zakken in de duinen. Die zijn ook veel begroeider dan we dachten, en beschermd, mooi om te zien hoe planten en dieren in die droge omgeving toch weten te overleven. Blij terug te kunnen keren naar ons rustige plekje, de Finca Las Longueras in Agaete.

Shopping

Na een rustdag hebben we zin om het noorden te ontdekken, en beginnen met het bergdorp Teror. Ondanks de schrikwekkende naam is het er gezellig, met eeuwenoude huizen, terrassen en mooie winkels. Toto & Co geraken we niet voorbij, we passen er felgekleurde lederen ceintuurs, handtassen en andere accessoires. Leer is opmerkelijk goedkoop hier. Winkel uit, winkel in. In de schaduw van de oude boom en de kerk, lopen we een parfumerie binnen. Talloze geuren op basis van lokale ingrediënten hebben ze bij Casa del Perfume Canario, en handige reisflacons, maar het interessantste vinden we de crèmes op basis van aloe vera. Hydraterend en helend, zeker na een dag in de zon komt dat van pas.

Het volgende dorp is omringd door bananenplantages. Arucas is gezellig, met een grote kathedraal en vele terrassen. Een park vol kleurrijke bloemen montert ons humeur alweer op. De stad is rijk geworden door het suikerriet en later de rumfabriek Arehucas. Behalve pure rum is er ook ron miel, met honing. De favoriet van de eilandbewoners, lekker zoet, die wordt bovengehaald bij elke gelegenheid. Voorwaar een lekker aperitiefje, dat we meenemen naar onze Finca.

Hiken en zwemmen

De volgende dag van onze winterontsnapping laten we het autootje op stal en genieten te voet van onze omgeving. “Je kunt door de barranco of kloof wandelen tot aan Puerto de las Nieves,“ tipt Lourdes ons. Topidee. De oude rivierbedding leidt tussen mooie lavarotsen met geometrische patronen. Meer getrainde lopers rennen ons voorbij terwijl we ons vergapen aan al de soorten cactussen en palmen die je hier ziet. In het haventje aangekomen mijden we de drukste restaurants en kiezen de hippe openlucht tapasbar Magia del Muelle uit voor een bord sardienen en tapas of montaditos zoals ze die hier noemen. We weten inmiddels al niet meer zo goed hoe kou nu ook alweer aanvoelt. Of toch: in het natuurlijke zwembad is het even huiveren, als we tussen de vulkanische rotsen in de oceaan duiken. Maar al snel went de watertemperatuur, en op de zwarte rotsen zijn we snel weer opgedroogd in de zon.

De Canarios en de Guanches

Op de terugweg naar ons hotel wandelen we langs de archeologische site van Maipés, waar talloze graven zijn ontdekt van de oorspronkelijke inwoners. “Die kwamen uit Noord-Afrika”, vertellen de zussen die het bezoekerscentrum openhouden. Hun moeder komt erbij staan, zij heeft de geschiedenis van de Canarios en Guanches bestudeerd en schreef er een boek over. “De Spanjaarden hebben hen gedwongen de taal te vergeten, maar gelukkig waren er toch nog mensen die ze bleven spreken en nu is er grote interesse in de taal en cultuur van onze voorouders. Het mysterie hoe ze hier geraakt zijn is nog niet opgehelderd,” vertelt ze. Ook elders op Gran Canaria zijn hun sporen te zien, zoals in de grot met rotsschilderingen, La Cueva Pintada. Haar boek gaat over een vrouw die leeft ten tijde van de Spanjaarden en uiteindelijk met een van hen trouwt. “Hun kinderen zagen eruit zoals de huidige Canarios, zoals wij dus,” lacht ze.

Feest in het dorp

’s Avonds is het feest in ‘ons’ dorpje Agaete. Ter ere van Sint-Cecilia wordt er muziek gespeeld op het kerkplein, tussen de achttiende eeuwse huizen. In de barretjes stapelen hoopjes schillen van pindanoten zich op – het is heel gewoon om die op de grond te gooien, ze worden later weggekeerd. Mooi om zien hoe alle generaties hier samenkomen, hoe bewoners druk naar elkaar zwaaien en aan de babbel gaan. Wij genieten op het terras van Bodega Los Berrazales van gerimpelde aardappeltjes en van gezouten pimientos del padrón met rode mojo looksaus, allemaal lokale specialiteiten. We klinken met een glas Canarische rode wijn op Eliza was here, die ons dit alles deed ontdekken. En op de volgende keer. Wij weten nu waar we moeten zijn en komen zeker nog terug.

Een week op Gran Canaria met verblijf in Finca Las Longueras boek je bij Eliza was here vanaf € 876 inclusief vluchten.

Meer ontdekken