Alles voor elkaar: Cath Luyten over haar bevalling, de borstvoedingsmaffia en baby Jools

Cath: “Ik had nooit gedacht dat ik 13 jaar na de geboorte van Bill nog een kindje zou krijgen. Maar kijk, 2021 heeft er me eentje gebracht en alle clichés kloppen. Alles gaat gemakkelijker die tweede keer. Ik maak me nergens druk over en weet goed wat ik wil. Ik wilde bijvoorbeeld absoluut geen borstvoeding geven. De eerste keer was dat me niet bevallen, dus bij deze zwangerschap was dat snel een uitgemaakte zaak. De borstvoedingsmaffia ging daar nogal fel tegenin, maar gelukkig heb ik een fijne gynaecologe die me steunde. Het ziekenhuis waar ik bevallen ben, promoot enorm het skin-to-skin principe. Vanaf de geboorte je kindje bloot op je huid leggen. Dat heeft eigenlijk hetzelfde effect op de hechting als borstvoeding.

Bevallen in coronatijd is pure rust. De geboorte zelf was een magisch moment. In elkaars ogen kijken en beseffen: dit hebben wij samen op de wereld gezet. Het was een heerlijke dag. Mensen schrikken vaak als ik dat zeg, maar we hebben veel gelachen, hadden een leuke playlist en sfeerlampjes bij. Wel met dat gevaar dat Eshref (Reybrouck, regisseur van o.a. ‘Undercover’ en ‘Cheyenne et Lola’, red.) nu denkt dat bevallen niks voorstelt. (lacht) We zaten met vier in ons coconnetje. Als Bill van school thuiskwam, trok hij zijn T-shirt uit en legde Jools op zijn borst. Zo’n blote puber-borstkas met een baby op, daar smelt ik als mama van. Ik heb Bill peter gemaakt van Jools. Hij zat al lang te wachten op een broertje of zusje. Ik heb weleens gepiekerd tijdens mijn zwangerschap. Ik had schrik dat ik een tweede kindje minder graag zou zien of dat Bill zich verwaarloosd zou voelen. Zorgen om niks natuurlijk, want er komt gewoon nog meer liefde bij. Het grote leeftijdsverschil is fijn omdat Bill als jonge tiener zijn eigen leven begint te leiden en niet het gevoel heeft dat hij vervangen is. Sterker nog, door Jools komt hij weer vroeger naar huis. Bill kwam niet zo vaak meer in bed gekropen ’s ochtends, vooral omdat Esh niet zijn echte papa is. Sinds Jools er is, doet hij dat wel weer. Heerlijk, wij met vier in bed. Jools is onze mayonaise. Hij heeft ons gezinnetje hechter gemaakt.”

De blote puberborstkas van mijn oudste met mijn baby erop, daar smelt ik van

“Een verse baby brengt nieuwe energie. Ik ben nu niet méér moe dan bij mijn eerste 13 jaar geleden. Het was een heel dankbare periode om moeder te worden. Ik kwam uit een periode waarin ik vaak op stap ging, noemt het gerust mijn midlife. Als corona er niet was geweest, had ik misschien weigerachtig tegenover een tweede kind gestaan omdat ik er toch weer wat voor moet opgeven. Dat klinkt egoïstisch, maar het is zo. Door de coronacrisis zat ik cosy in mijn nestje. Ik heb veel series gekeken met een dikker wordende pens. Als je dat normaal in de ratrace van het leven doet, geniet je daar veel minder van. De wereld lag stil en in mij groeide een kind. Dat was zo mooi en uniek. Mijn vriend Eshref is regisseur en omdat een bevalling moeilijk te plannen valt met een job op projectbasis, heeft ook hij drie maanden vaderschapsverlof genomen. De grenzen waren net open en daar hebben we van geprofiteerd. Wij zijn gaan kamperen met de daktent, hebben gezeild bij negen knopen en Jools stevig vast in de maxicosi, we zijn op hotel geweest. We hebben alles geprobeerd en hebben er schaamteloos genoten. Jools is nu vijf maanden oud en ik ben blij dat ik weer aan het werk ben, maar ik besef nu wel meer dan vroeger dat ik van elke seconde moet genieten, want – cliché, cliché – het gaat veel te snel.”

De kerstdillema’s van Cath Luyten